یکی از کتاب‌های وهابیت که تحت نظر وهابیت چاپ شده است، کتاب «الرسائل الشخصیه» است که مجموعه‌ای از نامه‌های محمد بن عبدالوهاب است. ابن‌عبدالوهاب در نامه‌هایی که از وی باقی مانده است تلاش زیادی کرده است تا بسیاری از مسلمانان را کافر جلوه دهد و شما می‌دانید که کفر در نظر وهابیت یعنی حلیت خون و عِرض و مال و ناموس.

عالمان بیدار در اقصی نقاط جهان اسلام در هرجایی که احساس کنند خطری در کمین عزت و عظمت امت نبوی (صلی‌ الله علیه و آله و سلم) است با همتی وصف‌نشدنی به مبارزه با این انحراف می‌پردازند. هرچند ما از تلاش‌های ایشان باخبر نباشیم، اما هرکدام به‌مانند کوهی منطقه‌ای از جهان سلام را در مقابل خطرات انحرافت فکری مراقبت می‌کنند.

در مورد وهابیان و اشخاص مطرح آن‌ها، از زمان پیدایش این فرقه‌ی منحرف تاکنون الفاظ و عبارات بسیاری از سوی منتقدان به‌کار رفته است، از آن میان می‌توان به کلام حسین احمد مدنی از علمای بزرگ اهل سنت، اشاره کرد که محمد بن عبدالوهاب را شخصی، فاسق، ظالم، سفاک و عاصی می‌خواند. وهابیت فرقه‌ای است که مؤسس آن این خصوصیات را دارد.

هر انسانی موظف است که آیین و مذهب خود را بر اساس اصول محکم و متقن برگزیند تا با برخورد با شبهات و اشکالات به تزلزل نیفتند. قرآن کریم نیز ما را به تعقل در عقایدمان دعوت می‌نماید. اما وهابیان چون خود را از این نعمت الهی محروم کرده‌اند، هر روز مجبورند تکیه‌گاهی نو برای خود بیابند مثلا امروز با نووی هستند، فردا در مقابل او.

یکی از حقوقی که بر هر مسلمانی واجب است، حق سایر مسلمانان است، و از جمله‌ی این حقوق این است که حق تکفیر مسلمان را نداریم. این، نقطه‌ی جدایی وهابیان از مسلمانان است، که به اندک مساله‌ای دیگران را تکفیر کرده و از اسلام خارج می‌دانند. بنابراین کسی باید به این منحرفان خطاب کند، که آقایان وهابی! عقب گرد کنید تا از گمراهی رهایی یابید.

برخی از جوانان شیعه به هر راهی متوسل می‌شوند، تا بتوانند خود را به میدان مبارزه مسلحانه با وهابیت و دفاع از حریم حرم‌های مطهر خاندان پاک نبی اکرم برسانند، که البته ما این روحیه را ستایش می‌کنیم و برای آن ارزش بسیار زیادی قائلیم. اما ائمه اطهار همیشه مسئله اولویت مبارزه درجبهه بصیرت بخشی را به پیروان خود گوشزد کرده‌اند.