احکام وآموزه های بهائی
پیشوایان فرقه‌ی بهائیت، دفاع از وطن در برابر تهاجم متجاوزین و ستمگران را امری مذموم برشمرده‌اند. اما به راستی اگر جنگ تا این حد بد است که پیشوایان بهائیت دفاع از خود را ناپسند دانستند، پس چرا مانند ديگر جنگ‌طلبان در جایی دیگر، جنگ، كشتار و حتی كشورگشایی را در مواقعی واجب و مقدم بر صلح معرفی نمودند؟!
دومین پیشوای بهائیت عبدالبهاء، در راستای آموزه‌ی وحدت عالم انسانی در این فرقه، تمامی انسان‌ها را نزد خداوند یکسان دانسته و هرگونه تفاوت در فضل و رحمت میان انسان‌ها را رد کرده است. این در حالیست که عبدالبهاء در جایی دیگر، با تقسیم‌بندی زن‌ها به جسمانی و روحانی، زن‌های جسمانی را از رحمت خدا بی‌نصیب دانسته است!
پیشوایان بهائی در عمل، بارها شعار تساوی زن و مرد خود را نقض کرده‌اند. از این‌رو مبلّغان بهائی در تأویلی بدون دلیل، منظور پیشوایان خود را مواسات و نه مساوات معرفی می‌کنند. این در حالیست که پیشوایان بهائی مواسات را تنها در امور مالی به کار برده و با محروم نمودن غیربهائیان از ارث و اموال بهائیان، به این گفتار خود هم پایبند نبوده‌اند.
پیشوایان فرقه‌ی بهائیت، تساوی حقوق زن و مرد را به عنوان آموزه‌ی به ظاهر ابداعی خود معرفی کرده و از آن به عنوان سند افتخار خود یاد می‌کنند. این در حالیست که بارها پوشالی بودن این شعار را نشان داده‌اند. همچنان که در حکمی مردان را موظف به پرداخت مهریه کرده و از سویی کشف غیرباکره بودن دختر را موجب سقوط مهریه از گردن شوهر دانسته‌اند!
پیشوایان بهائیت، سعادت عالم انسانی را در گرو تساوی زن و مرد در تمامی شئون و نبودن امتیاز میان آن‌ها دانستند. این در حالیست که بر خلاف این شعار، تربیت فرزندان را عمدتاً به عهده‌ی زن‌ها واگذار کرده‌اند. حال آن‌که اگر تربیت فرزندان زحمت است که حق زنان ضایع شده و اگر افتخار است پس چرا پدرها از آن محروم شده‌اند؟!
پیامبرخوانده‌ی بهائی حکم حج را مختص به مردها دانسته است. اما اگر بهائیت داعیه‌ی تساوی همه جانبه‌ی میان زن و مرد دارد و این سفر طاقت‌فرسا است، پس چرا باید مردها چنین سفری را تحمل کنند؟! از طرفی، مگر بهائیت خود را مطابق با پیشرفت‌های زمانه نمی‌داند؟! حال چرا با وجود آسانی مسافرت در این قرن، حکم استثنای زنان از حج را برنمی‌دارد؟!
عبدالبهاء موضوع عدم حق عضویت زنان در بیت العدل را از جمله مسائلی دانست که حکمت آن در آینده روشن خواهد شد. بی‌تردید این توجیه، همان ترفند بهائیان برای فرار از پاسخگویی به تناقضاتشان می‌باشد. اما بر فرض محال هم که این حکمت آشکار شود، باز مشکلی حل نخواهد شد؛ چرا که بهائیت ادعای تساوی داشت و با آشکار شدن حکمت، باز هم تساوی ایجاد نمی‌شود.
بهائیان مدعی‌اند عبدالبهاء با محال دانستن رعایت عدالت میان دو همسر، حکم پدر خود به جواز دو همسری را نسخ کرده و بهائیان در هیچ صورت حق داشتن دو زن را ندارند. این در حالیست که عبدالبهاء در جایی دیگر، رعایت عدالت را امری ممکن ولی دشوار برشمرده و ادعای نسخ و تغییر حکم دو همسری به تک همسری را تهمت بهائیان به خود برشمرده است.
مبلّغان بهائی تحریف حکم جواز دو همسری در بهائیت توسط عبدالبهاء را تبیین تدریجی احکام توسط او می‌دانند. این در حالیست که این اقدام عبدالبهاء، تشریع حکمی جدید و نه تبیین بوده است. همچنین بر اساس نصوص بهائی، عبدالبهاء حق تشریع و تغییر احکام در بهائیت را نداشته است. لذا این عمل بدون مجوزش، شأنیتش را به عنوان پیشوایی الهی زیر سؤال می‌برد!
عبدالبهاء با تمسک به چهار مقدمه‌ی اشتباه، درصدد آن برآمد تا منظور پیامبرخوانده‌ی بهائی از دوهمسری را به یک همسر تحریف کند. او در ابتدا تصریح پدر خود به جواز دو همسری را منکر شده و سپس عدالت را شرط محال جواز این عمل برشمرده است! اما آیا دلیل تحریف سخنان پدر توسط پسر، چیزی جز فریب اذهان عمومی از جانب مدعی پیشوایی الهی بهائیت است؟!
پیشوایان بهائیت، تساوی حقوق زن و مرد را به عنوان یکی از تعالیم اختراعی خود معرفی کرده‌اند. اما جالب است بدانیم که بر خلاف این شعار، مردها را موظف به پرداخت مهریه به زن‌ها می‌دانند! از آن عجیب‌تر اینکه حتی میان زن‌های دارای شوهر شهری با شوهر روستایی نیز تبعیض قائل شده و مهریه‌ی زنان دارای شوهر شهری را بیشتر تعیین کرده‌اند!
عبدالبهاء در توجیهی غیرمستند و غیرمنطقی، اختصاص خانه‌ی متوفی به فرزند بزرگ پسری را به تبعیت از میراث نبوت در پیامبران دانسته و پسر بزرگ را مسئول رسیدگی به امور خانواده معرفی کرده است! اما به راستی اگر پسران بهائی هم به تبع عبدالبهاء از این وظیفه‌ی اخلاقی‌شان شانه خالی کردند، تکلیف خانواده‌ی متوفی و شعار پوشالی تساوی‌طلبی چه خواهد شد؟!
پیامبرخوانده‌ی بهائی در کتاب اقدس، خانه‌ی مسکونی را سهم الإرث فرزندان پسری تعیین کرده است. اما عبدالبهاء این حکم پدر خود را تحریف و آن را مختص فرزند بزرگ پسری دانسته است! اما به راستی چگونه می‌توان باور کرد که این تحریفِ بدون مبنای عبدالبهاء، هیچ ارتباطی به اینکه او پسر بزرگ پیامبرخوانده‌ی بهائی بوده، ندارد؟!
پیشوایان بهائی در شعارهای تبلیغاتی خود، تأکید بسیاری بر تساوی حقوق زن و مرد داشته و در این راستا، شوقی افندی از این شعار، به عنوان فرصت تبلیغی مناسب برای بهائیان یاد کرده است. این در حالیست که تقسیم نامساوی و بلکه ناعادلانه‌ی ارث میان دختر و پسر در این فرقه، نمونه‌ی بارزی از تناقض در گفتار تا عمل پیشوایان بهائیت است!