مكتب اسلام جهان شمول، حقيقت گرا و واقع بين است. در معارف الاهي و جهان بيني اسلامي، انواع تبعيض ها، برتري جويي هاي قومي، نژادي، قبيله اي، تفاخر و ... مردود شمرده شده است. اين مكتب آرماني، ملاك عملكرد را اصل اصيل انسانيت و مبناي برتري را عمل به ارزشهاي ديني و تقوا مي داند.

اگر چه تشيع در بلاد عرب زاده شد و در ميان آن ها پيشرفت كرد، اما در محدوده عرب محصور نگرديد و از همان روزهاي آغازين، بزرگان برخي ملل آزاده همچون سلمان فارسي ايراني تشيع را پسنديده و با بزرگ رهبر عالم تشيع يعني حضرت علي عليه السلام همراهي نمودند.

« شايد آن روز كه پيامبر خدا صلي الله عليه و آله و سلم در كلام جاودانه خود فرمود سلمان از خانواده ما و از اهل بيت عليهم السلام است، مي خواست بدين وسيله به نقش موثري كه سلمان فارسي و سپس نژاد او در خدمت به اهل بيت عليهم السلام در آينده به عهده خواهند گرفت، اشاره فرمايد.» (1)

علاوه بر پيامبر اسلام صلي الله عليه و آله و سلم،امام علي عليه السلام نيز به ايرانيان ابراز علاقه فراواني مي نمودند.

« روزي كه اميرالمومنين عليه السلام به كوفه آمد كه نزديك ترين شهر مرزي به ايران بود و در آنجا رحل اقامت افكند، مردم ايران به آن حضرت روي آوردند. او را در مقايسه با حكام گذشته به صورت ديگر ديدند. آن ها كه روش حكومتي علي عليه السلام را در ملازمت عدل بي سابقه مي ديدند، ملازم مجلس او گشتند و با ازدهام به وي روي آوردند. اميرالمومنين عليه السلام ايرانيان را به سوي خود فرا مي خواند و با آن ها گرم مي گرفت. در اين هنگام اشعث بن كندي به اميرالمومين عليه السلام گفت: به اين ترتيب، ايرانيان فرصت هاي بهره وري ما را از تو گرفتند»!!!!

اميرالمونين عليه السلام اين چنين پاسخ مي فرمايند:

« اگر ايرانيان را ترجيح مي دهم به اين دليل است كه در آينده شما را با اعمال قدرت براي حفظ و نگه داري دين فرا مي خوانند. همان طور كه شما به اعمال قدرت آن ها را وا داشتيد تا اسلام را بپذيرند.» (2)

در اسلام ناب محمدي صلي الله عليه و آله و سلم ايدولوژي، عقايد و معارف اسلام، اصيل و بي انحراف، تفكري برتر، ناب، و جهان شمول است. و به همين دليل بود كه هر قدر ظلم و ستم خلفا و حاكمان اموي بر موالي بيشتر مي شد و تفكر برتري عربي بر تفكر اسلام واقعي غلبه مي كرد، گرايش ايرانيان به تشيع و اسلام ناب محمدي صلي الله عليه و آله و سلم رو به فزوني مي گذاشت چرا كه ايرانيان به زيبايي دريافتند كه اهل بيت عليهم السلام و دودمان پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم حاميان و الگوهاي اصيل اسلام هستند.

پيامبر اسلام صلي الله عليه و آله و سلم به صورت جدي با تعصبات جاهلانه و تفاخرات نژادي مبارزه نموده و تلاش گسترده و فراگيري جهت اتحاد بشر بخصوص مسلمانان به عمل آوردند.

اهل بيت پيامبر عليهم السلام نيز با تفكرات واهي قوم گرايانه و برتري طلبي عربي مخالف بوده و نسبت به كل مسلمين از هر قوم و نژادي با ديده مساوات مي نگريستند و تنها ملاك مباهات و فخر را تقوي مي دانستند.

پيشوايان تشيع و ائمه اطهار عليهم السلام اصحاب و ياران ايراني فراواني داشته اند. همچون سلمان فارسي، ابوالاسود دوئلي، سعيد بن فيروز، عبدالله بن كثير، ميثم تمار، محمد بن سيرين، جابر بن حجاج، سعد بن حراث، اسماعيل بن عبد الرحمن، طاووس بن كيسان، حماد بن ابي سليمان، مقاتل بن سليمان، جابر بن حيان، محمد بن سليمان اصفهاني، هشام بن حكم علي بن يقطين، يونس بن عبد الرحمان قمي، زكريا بن آدم قمي، فضل بن شاذان، حسين بن عبد الله نيشابوري، حسين بن اشكيب خراساني، ابن بابويه قمي، حسين بن روح نوبختي، محمد بن ابراهيم مهزيار و ... (3)

پي نوشت:

1. استاد حسن الحسن، دفاع از حق، ص 55، ترجمه دكتر سيد بهاء الدين الموسوي، 1482، انتشارات تفاهم، تهران.

2. همان، ص 22.

3. دكتر سيد حسن قريشي، اصحاب ايراني ائمه اطهار عليهم السلام، ص 21، 1386، آشيانه مهر، قم.