پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ جریان افراطی موسوم به «شیرازی‌ها»، در سه دهه اخیر با حمایت انگلیس و سایر قدرت‌های استعماری تلاش بی وقفه‌ای در گسترش فرقه‌گرایی و ترویج روش‌هایی میان شیعیان داشته تا موجب وهن مذهب تشیع و اهل‌بیت علیهم‌السلام شود.

مقابله و ضدیت با جریان انقلاب اسلامی و تضعیف جایگاه رهبر انقلاب، از دیگر اهداف این جریان است:

مخالفت با انقلاب اسلامی ایران و نظام حاکم بر آن در میان طرفداران و لیدرهای این جریان، از زمان «سید محمد شیرازی» شروع شد؛ او ابتدا در نجف از استقبال کنندگان امام راحل بودند و شرایط خوبی برای استقبال از حضرت امام فراهم آوردند و روابط خوبی با امام انقلاب داشتند؛ آقای سید محمد شیرازی در نامه‌ای به امام خمینی رحمت‌الله‌علیه ایشان را این‌چنین مورد خطاب قرار دادند: «سماحة آیةالله العظمی الامام القائد الحاج السید روح‌الله الموسوی الخمینی (دام‌ظله)» و بعد از سلام و عرض ارادت  بیان می‌کند: «و نرید ان نمن علی الذین استضعفوا فی الارض و نجعللهم...» او در این نامه پیروزی از انقلاب اسلامی را به امام راحل تبریک می‌گوید و ایشان را رهبر مستضعفان جهان دانسته و از خداوند درخواست می‌کند که به فضل الهی این انقلاب نمونه و الگویی برای دیگر کشورها شود. [1]

آیت‌الله شیرازی در نامه‌ای دیگر قیام مردم ایران به رهبری علما؛ به‌ویژه امام خمینی رحمت‌الله‌علیه را مورد تمجید قرار داده و می‌نویسد: «قیام مردم ایران پاک‌ترین و بهترین میوه و محصولی است که در قرن حاضر در میان مصلحین جهان پدید آمده و لازم و واجب است بر همه مسلمانان که در حفظ آن از همه پلیدی‌ها و کج‌روی‌ها و بقای آن تلاش کنند تا اینکه میوه این درخت ثمر دهد.» [2]

پس در نتیجه باید گفت که سید محمد شیرازی در ابتدا این انقلاب را تأیید کرد و از امام راحل تجلیل نمود؛ اما متأسفانه این روابط حسنه بعدها رو به تیرگی گذاشت و سید محمد گلایه‌هایی ابراز کرد و با تغییر نگاه سیاسی‌اش در کویت و بعدها در ایران، نسبت به انقلاب و جمهوری اسلامی، تغییر موضع داده و اعتراضات و بدگویی‌هایی داشت و حضرت امام خمینی رحمت‌الله‌علیه نیز نامه‌ای در پاسخ به گلایه‌های او نوشت و تلاش کردند تا او را در خط انقلاب نگه دارند که این تلاش‌ها با وسوسه خناسان و اطرافیان مغرض فایده چندانی نداشت. [3]

بعد از فوت سید محمد شیرازی، «سید صادق شیرازی» برادر کوچک‌تر سید محمد، نیز مسیر کناره گیری از نصرت انقلاب و مسلمین را ادامه داد و در مواردی به گلایه و حتی تقابل و رویارویی با اصل نظام و آرمان‌های آن پرداخت.

پی‎نوشت:

[1]. افضلی، محمد علی و مومنی‌ها، محمد علی، غلو و افراط درجریان شیعه انگلیسی، ص195.
[2]. همان، ص196. متن نامه سید محمد شیرازی بعد از پیروزی انقلاب اسلامی ایران:«ان اطهر فاکهة فی القرن الحاضر علی  اثر المصلحین الواعین تحت قیادة العلما المتنورین قد حصلت فی ایران  الا و هی الجمهوریة الاسلامی و  من اجل بقا هذه الجمهوریة الاسلامیة، من هذه الناحیة یلزم علی المسلمین و بحکم الواجب الاسلامی و من اجل بقاء هذه الجمهوریة الفتیة ان یجمعوا قواهم و یحفظواها مما یلوثها و یطهروها و من کل شی یجعل نغمه الحسن فیها قبیحا کی تنمو شجرتها و تثمر ثمرتها بحول الله و قوته»
[3]. همان، ص196.