رضاع کبیر، مورد پذیرش شیعه نیست و شیعیان به عایشه نسبت نمی‌دهند که او معتقد به محرمیت از طریق رضاع کبیر است، و آن‌چنان‌که در کتب حدیثی اهل سنت، بابی تحت عنوان «رضاع کبیر» وجود دارد، در هیچ‌یک از کتب روایی معتبر شیعه، از این موضوع سخنی به‌میان نیامده است؛ اما وقتی مخالفین شیعه، در مناظرات با این سؤال مواجه می‌شوند که نظرتان در مورد رضاع کبیر و روایت صحیحتان در این زمینه چیست؛ روایاتی از کتب حدیثی شیعه، و فتوایی از عالمان شیعه را بیان می‌کنند که بتوان اعتقاد به مَحرمیت از طریق رضاع کبیر را به شیعه نسبت دهند؛ پاسخ به نقل روایات مطرح شده، در مقالات دیگری آمده است.[1] آنان در پاسخ نقضی که به طرف شیعه خود می‌دهند، به روایات مذکور که در باب نکاح آمده است، متمسک شده‌اند، ازجمله فتوایی از آیةالله خویی را دلالت بر حلیت رضاع کبیر در شیعه دانسته‌اند.
این استفتاء چنین است: «سؤال: نوشیدن شیر زن، چه حکمی دارد، چه همسر این زن بنوشد، چه فرد دیگر؟ فتوای آیةالله خویی: فی نفسه مشکلی ندارد.»[2]

در پاسخ این شبهه بسیار سطحی که از باب جدل بیان شده، و قصد فهم مطلب در آن وجود نداشته باید گفت: که این فتوا، هیچ ربطی به رضاع کبیر ندارد، بلکه جواز یا عدم جواز خوردن شیر زنی که شیرده است، مورد سؤال قرار گرفته است؛ در این سؤال، «مباشرت و عدم مباشرت در نوشیدن» و «مَحرمیت» مورد سؤال قرار نگرفته است؛ با این‌که در این سؤال، ممکن است منظور این باشد که آیا فرد بزرگسال می‌تواند شیر زن شیرده‌ای را بخورد، اما به این معنی نیست که آیا با خوردن شیر او، با او محرم شود. بحث بر محرمیت و عدم محرمیت نیست؛ بنابراین از بحث رضاع کبیر خارج می‌گردد.
کسی‌که این ایراد را گرفته است گمان کرده فتوای آیةالله خویی که فرموده: فی نفسه مشکلی ندارد، یعنی رضاع کبیر طبق نظر ایشان جایز است؛ در حالی‌که ایشان فرموده‌اند نوشیدن آن شیر، فی نفسه جایز است، یعنی اگر با کار حرام دیگری قرین نشود، این شیر از نجاسات و خبائث نیست؛ یعنی آن شیر دوشیده شود، و شوهر یا غیر شوهر آن را بنوشد، (یعنی اگر غیر شوهر می‌خواهد آن شیر را بنوشد، این نوشیدن، با مباشرت و لمس و ... که حرمت دارد، همراه نمی‌گردد). بنابراین این مورد (جواز خوردن شیر زن شیرده)، با رضاع (خوردن شیر زن شیرده، با 8 شرط مذکور و ایجاد محرمیت)[3] متفاوت است.

پی‌نوشت:

[1]. «آیا رضاع کبیر بین شیعیان مرسوم بوده است؟»
«آیا در روایات شیعه، رضاع کبیر مورد پذیرش واقع شده است؟»
[2]. «السؤال: ما هو حكم شرب حليب المرأة، سواء كان الشارب زوجها، أم شخصا آخر؟
الجواب: لا بأس بذلك في نفسه.»  المسائل الشرعية، آیةالله خویی، ج2، ص275.
[3]. «رضاع کبیر، از اسباب مَحرمیت نیست!»