رضاع کبیر
یکی از روایاتی که وهابیت آن را مأخذ و منبع فتاوای صادره از سوی خود می‌داند، این حدیث است که پیامبر به سهله گفت به سالم که به خانه شما می‌آید با اینکه بزرگ است، شیر بده، که او با تو محرم شود؛ بزرگان وهابی از جمله البانی، شیخ محسن عبیکان، شمس الدین بوروبی، و ...، فتوای رضاع کبیر و محرمیت توسط آن داده‌اند.
رضاع کبیر مورد پذیرش شیعه نیست؛ مخالفین شیعه در مناظرات، با جدل قصد اثبات اعتقاد شیعه به مَحرمیت از طریق رضاع کبیر دارند و حدیثی را در این زمینه از کتاب کافی نقل می‌کنند و فرض می‌گیرند همسر جدیدی که از همسر قبلی فردی شیر خورده، بالغ بوده، در حالی‌که ازدواج با دختر شیرخوار طبق نظر شیعه و سنی مجاز است و حدیث در مقام بیان شرایط رضاع و سن شیرخوار نیست.
رضاع کبیر مورد پذیرش شیعه نیست؛ مخالفین شیعه در مناظرات، با جدل قصد اثبات اعتقاد شیعه به مَحرمیت از طریق رضاع کبیر دارند و در بیان موارد نقضی از شیعه، فتوایی از آیةالله خویی نقل کرده‌اند، اما معنای کلام را متوجه نشده‌اند؛ سؤال شده که خوردن شیر زنان شیرده، چه حکمی دارد؛ جواب داده‌اند فی نفسه جایز است؛ این فتوا ربطی به محرمیت بزرگسال با شرایط رضاع ندارد.
در کتب روایی اهل سنت، روایتی وجود دارد که شیرخوردن مرد اجنبی را از زن اجنبی اجازه داده و این امر را موجب ایجاد محرمیت دانسته است؛ عایشه و حفصه، این روایت را مبنا قرار داده و رضاع کبیر را باعث محرمیت می‌دانستند، ولى باقی همسران پیامبر، بر خلاف عایشه و حفصه، این قضیه را موردی و مخصوص سالم می‌دانستند.
در کتب روایی اهل سنت، روایتی وجود دارد که محرمیت توسط رضاع کبیر پذیرفته، و طبق آن عایشه و حفصه، عطاء، لیث، داود ظاهری و ابن حزم اندلسی، از علمای اهل سنت، به این حکم فتوا داده‌اند؛ اکنون فرق فقهی اهل سنت این فتوا را نمی‌پذیرند، و مانند شیعه، شرط محرمیت از طریق رضاع را، شیر خوردن در سن کودکی می‌دانند.
در اسلام، راه‌های مختلفی برای محرمیت وجود دارد، که به سه طریق نسبی، سببی و رضاعی معروف است؛ هفت دسته از مردان و زنان از طریق نسب با یکدیگر محرمند؛ از طریق شیر خوردن (رضاع)، با تحقق چند شرط، دایه و شوهرش، مادر و پدر رضاعی کودک شیرخوار شده، و در واقع، کودک شیرخوار، یکی از فرزندان این خانواده به‌حساب می‌آید.
نقل بی‌دقت برخی علمای اهل سنت منجر به اهانت به بزرگان می‌گردد، مثلاً ابن عاشور و موسی شاهین لاشین، آورده‌اند: عایشه هر وقت مى‌خواست شخصى وارد حریمش شود، به او شير مى‌داد؛ این نسبت به عایشه، نسبت درست و دقیقی نیست. بلکه نقل شده که «به دخترانِ خواهران و برادرانش امر می‌کرد، کسی را که دوست دارد آنان، او را ببینند، شیر دهند.»
در صحیحین آمده که ابوسلمه می‌گفت: من و برادر عایشه، بر او وارد شدیم، و چگونگی غسل پیامبر را پرسیدیم، عایشه ظرف آبی طلبید و از روی لباس غسل کرد و بر سر خود آب ریخت. دو نفری که خدمت عایشه رفتند، یکی برادر رضاعی عایشه بود، دیگری هم خواهرزاده رضاعی عایشه.
در روایتی تکان دهنده، رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) عوامل لعن خدا و رسولش و پیامبران الهی دیگر را بر‌می‌شمرد. در این روایت شش گروه از انسان‌ها هستند که مورد لعن خدا و رسولش و پیامبران دیگر الهی قرار می‌گیرند. با جستجو در تاریخ و بررسی برخی روایات، به افرادی بر می‌خوریم که جزو مصادیق این روایت هستند.
اجتهاد ام‌المؤمنین حفصه در محرمیت توسط شیر دادن زن به فرد بزرگسال، مانند اجتهاد ام‌المؤمنین عایشه بوده و ابن‌حزم و عطاء هم همین نظر را دارند. دلیل آنان روایتی است که در آن پیامبر اکرم(صلى الله عليه و آله و سلم) به همسر ابوحذیفه اجازه فرمودند، تا به سالم (فرزندخوانده خود که بالغ شده بود)، شیر دهند، تا محرم شوند؛ مخالفین این روایت را استثناء می‌دانند...