پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ ایده ظهور منجی بزرگ که با خروج خود، عدل و قسط، گشایش و آسایش را در مقطع پایانی تاریخ حیات انسان، به ارمغان خواهد آورد و به ستم و تجاوز ظالمان در پهنه‌ی کره‌ی خاکی پایان خواهد بخشید و دولت کریمه‌ی عدل پرور و دادگستری را بنیان خواهد نهاد، عقیده‌ای است که پیروان سه‌گانه‌ی ابراهیمی و بخش چشم‌گیری از سایر ملل بدان ایمان داشته و دارند.[1]
یهودیان مانند مسیحیان که به بازگشت عیسی (ع) معتقدند به ظهور یک منجی می‌اندیشند و همان‌گونه که زرتشتیان در انتظار رجعت «بهرام شاه»اند، نصرانیان حبشی نیز چشم به راه ظهور پادشاه خود «تئودور» موعود هستند و هندوها نیز به خروج «ویشنو» دل‌بسته‌اند و مجوسی‌ها به زنده بودن «هوشیدر» اعتقاد راسخ دارند و بودایی‌ها منتظر باز آمدن «بودا» و اسپانیایی‌ها مترقب بزرگ خود «رودریک»اند و اقوام مغول هم رهبر خود «چنگیز» را منجی بزرگ می‌شمارند. هم‌چنین ایده «ظهور منجی» در مصر باستان هم رواج داشته است، همان‌گونه که در متون کهن چینی نیز دیده شده است.[2]
در کنار این حقایق تکان دهنده، تصریحات قابل‌توجهی از نوابغ مغرب زمین و اندیشمندان آن دیار می‌یابیم، مبنی بر این‌که جهان در انتظار مصلح کبیری است که سررشته‌ی امور را به دست خواهد گرفت و جامعه‌ی بشری را زیر یک پرچم و به دنبال یک هدف، گرد هم خواهد آورد. مانند فیلسوف شهیر انگلیسی برتراند راسل که می‌گوید: «دنیا چشم‌به‌راه مصلحی است که همگان را در سایه یک پرچم و یک شعار متحد سازد».
متفکر دیگر، پروفسور آلبرت انیشتین، این‌گونه اظهار می‌کند: فرا رسیدن آن روزی که در جای‌جای جهان، صلح و صفا حکومت کند همه اعضای جامعه بشری با یکدیگر دوست و برادر باشند، دیری نخواهد پایید. در این میان، سخن فیلسوف نامدار انگلیسی «برناردشاو» شایان توجه است. وی در کتاب خود «بشر و ابرمرد» به ظهور یک مصلح بشارت می‌دهد. در این زمینه، استاد بزرگ عباس محمود العقاد می‌نویسد: «به نظرِ ما ابرمرد مورد نظرِ شاو از حقیقتی ثابت و واقعیتی اصیل ریشه گرفته است. علی‌رغم وجود مذاهب مختلف اسلامی و تفاوت‌های عقیدتی ناشی از آن، همه‌ی مسلمانان طبق بشارت  رسول اکرم(صلی الله علیه و آله) به ظهور امام مهدی (عج) در آخرالزمان اعتقاد راسخ دارند. بسیاری از علمای اهل سنت، از قرن سوم هجری تا امروز بدین معنا تصریح کرده‌اند.
اساساً میان مسلمانان دیگر پیروان ادیان و ملل مختلف، در اصل اعتقاد به ظهور یک منجی در آخرالزمان هیچ‌گونه اختلافی نیست، هرچند در مصداق آن میان مسلمانان و دیگران اختلافی وجود دارد، لیکن تمامی امت اسلامی بر این باورند که اسم مبارک وی «محمد» لقب او «مهدی» است.[3]

پی‌نوشت:

[1] . مجتبی تونه‌ای، الفبای مهدویت، قم: نشر میراث ماندگار، ۱۳۸۹، ص ۷۱۶.
[2] . سعد محمدحسن، المهدیة فی الاسلام، مصر، دارالکتب الاسلامیه، بی‌تا، ص ۴۳.
[3] . مهدی علیزاده، در انتظار ققنوس، قم:نشر: موسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی، چاپ سوم، ۱۳۸۷، ص ۴۷.

جهت مطالعه بنگرید به: مجتبی تونه‌ای، الفبای مهدویت...