سلام علیکم، آن دسته از فلاسفۀ اسلامی که معاد جسمانی را تعبداً پذیرفته‌اند (همچون ملاصدرا و خواجه نصیرالدین طوسی و...) در خصوص اینکه معاد جسمانی به چه نحو خواهد بود؟ با هم اختلاف دارند که آیا انسان با همین بدن دنیوی و عنصری محشور خواهد شد؟ یا با بدن مثالی؟ ملاصدرا قائل است که انسان نمی تواند با همین بدن دنیوی محشور گردد و دلایلی چند اقامه کرده است. در مقابل خواجه نصیرالدین‌طوسی با استفاده از آیات و روایات به اثبات معاد عنصری پرداخته و معتقد است که حشر اجساد، جمع‌آوری اجزای اصلیه‌ای است که اجزای حقیقی انسان هستند و در اثر مرگ از یکدیگر متفرق و پراکنده شده‌اند و بعد از جمع شدن اجساد مجدداً زنده و بدان صورت که در دنیا بوده اند محشور می شوند. از طرفی معادی که در قرآن از آن یاد شده است، معاد عنصری است، نه معادی که ملا صدرا ثابت کرده است و فلاسفۀ بزرگی همچون سید ابوالحسن رفیعی قزوینی و شیخ محمد تقی آملی و میرزا احمد آشتیانی و امام خمینی و شهید مطهری هم به آن اشکال گرفته‌اند. خواجه نصیر آیاتی چند در این خصوص آورده است که بیانگر این مطلب است که انسان با همین بدن دنیوی و مادی محشور خواهد شد. جهت اطلاع بیشتر به مقاله «معاد جسمانی از دیدگاه ملاصدرا و خواجه نصیر طوسی» مراجعه فرمایید. این مقاله را می‌توانید در سایت نورمگز هم مشاهده فرمایید. وفّقک اللّه