اخبار اهل سنت
پس از توفیقات دولت در سیاست خارجی، عبدالحمید که در سابق، دولتمردان را به تغییر در سیاست خارجی، جهت حل مشکلات دعوت می‌کرد، اکنون لب به شکایت گشاده و می‌گوید سیاست خارجی مهم نیست، بلکه به سیاست داخلی بپردازید. سخن او این شائبه را افزایش می‌دهد که علت انتقادات وی، نفع مادی خود و دار و دسته مسجد مکی است.
عبدالحمید که هر هفته به دنبال سوژه جدید برای ادامه اعتراضات خود است، شبهه‌ای قدیمی جهت طرح در این هفته را از اتاق فکر خویش، دریافت کرد و آن اعدام‌های سال 67 بود. ازآنجاکه او نتوانست خوب آن را مطرح کند، رسانه‌های معاند، حواشی مربوط به این شبهه را نیز پخش کردند. وی این اتفاق را ضربه به اسلام دانست، درحالی‌که برای دفع توطئه علیه نظام اسلامی، راهی جز آن نبود.
محبت اهل بیت(ع) برای اهل سنت، جزء لاینفک ایمان آن‌هاست؛ به طوری‌که اگر محبت اهل بیت(ع) را نداشته باشند، ایمان آن‌ها مشکل دارد.
اگر مذهب ما برای عزاداری، دست ما را نبسته بود، برای امام حسین (علیه‌السلام) شدیدتر از شیعیان عزاداری می‌کردیم. ما باید با اخوت و برادری، مسیر امام حسین (علیه‌السلام) را ادامه دهیم.
در مورد اسلام شروع به مطالعه و تحقیق کردم و فهمیدم دین اسلام دین جهانی، کامل و زیبا است. قبل از اسلام، بودایی بودم و با مسیحیت آشنا؛ بعد از 11 سپتامبر بر روی ادیان و مذاهب مطالعه و با اسلام مقایسه کردم و به این نتیجه رسیدم دین صحیح، اسلام است، ... به عشق روضه‌های مولایم امام حسین (علیه‌السلام) فارسی یاد گرفتم.
عده قلیلی از علمای اهل سنت، هر هفته با عبدالحمید دیدار کرده و از مواضع او حمایت می‌کنند. در این جلسات به حادثه مهر 1401 زاهدان می‌پردازند و مجازات آمران و عاملان این حوادث را خواهانند؛ در حالی که در این جریان، اگر قصوری متوجه نظام بوده، جبران شده است؛ برخورد و مجازات عوامل مسجد مکی نیز که در رخ دادن این جریان بی‌تأثیر نبودند، با این جلسات نمایشی به حاشیه نخواهد رفت.
عبدالحمید که علما را در تقابلش با نظام اسلامی، همراه نمی‌بیند، به آنان اتهام می‌زند که چون حقوق‌بگیر دولت شده‌اید، از دولت شکایت نمی‌کنید و به حکومت سفارش می‌کند به علما حقوق ندهید و آنان را به خود وابسته نکنید؛ از طرف دیگر ادعا کرده که هیچ کمک دولتی برای مسجد خود و اداره آن و هزینه‌های شخصی‌اش نگرفته و نمی‌گیرد که این کلام توهین به شعور مخاطبان است!
در ایام سالگرد رحلت امام خمینی (ره)، عبدالحمید به اعتراضاتش نسبت به نظام ادامه داد؛ در حالی که سال‌های قبل به تجلیل از امام (ره) و انقلاب می‌پرداخت. او حتی در قسمتی از سخنش گفت: «دولت‌ها می‌آیند و می‌روند؛ حتی نظام‌ها هم می‌آیند و می‌روند و هیچ نظام و سیستم و حاکمیتی، اعم از اسلامی و غیر اسلامی برای همیشه نمی‌ماند.» او که از برکت انقلاب به همه چیز رسیده است، قدردان این نعمت‌ها نیست.
برخی علمای اهل سنت که دلبستگی مذهبی به طالبان دارند، به جای اینکه از موضع رئیس جمهور در پیگیری حقابه هیرمند قدردانی کنند، با تندی به ایشان نهیب زده و این هشدار را غیر دیپلماتیک خواندند؛ در حالی که طالبان با ادعای خشکسالی و نبودن آب، به قرارداد عمل نمی‌کند و کارشناسان ایرانی را برای تأیید ادعای خود نمی‌پذیرد. با چنین افرادی چگونه باید گفتگو کرد؟ آیا راهی جز هشدار و ضرب الاجل یک‌ماهه باقی می‌ماند؟
عبدالحمید که یکی از انتقاداتش به نظام اسلامی، اتهام تبعیض است در این هفته این‌گونه گفت که «اولین تبعیض و بدعتی که در قانون اساسی به تصویب رسید، این بود که رئیس‌جمهور نمی‌تواند زن باشد، در حالی‌که آنان بیش از نصف جمعیت کشور را تشکیل می‌دهند»؛ در پاسخ این سخن باید گفت که این مطلب مخالف نظر تمام مذاهب اسلامی است و دلیلی بر جواز ولایت زنان در اسلام وجود ندارد.
به مناسبت برگزاری انتخابات در ترکیه، مولوی «عبدالحمید» بهانه‌ای برای انتقاد به نظام اسلامی ایران پیدا کرد و انتخابات ترکیه را آرمانی و خواست ملت دانست؛ درحالی‌که این پیشنهاد مخالف با اسلام، قرآن، قانون اساسی و سیره مسلمین است. نظرات وی که به اشتباه آن را «اسلام اعتدالی» خوانده است، همان اصطلاح «اسلام آمریکایی» به تعبیر امام خمینی (ره) است که مردم در مقابل آن قیام کردند و حکومت اسلامی را تشکیل دادند.
اختلافی که حدود ۱۶۵ سال بین ایران و افغانستان حل نشده، مسئله حقابه سیستان از رود هیرمند افغانستان است که ۵۱ سال قبل قرار شد که در سال‌های معمولی حدود ۱۲ درصد سهم سیستان باشد، ولی ۲۵ سال است که به بهانه خشکسالی، ورودی آب هیرمند به دریاچه هامون مرتباً کاهش یافت و دریاچه هامون خشک شد. رئیس جمهور ایران به مقامات افغانستان هشدار داد که اگر به تعهد خود عمل نکنند، ایران حق برخورد قانونی با حکومت افغانستان را دارد.
عبدالحمید علت اغتشاشات را به نحوه برگزاری انتخابات مربوط دانست و می‌گوید نظارت شورای نگهبان مانع ورود نخبگان و متخصصان بی‌دین شده است. ورود وی به انتخابات از این جهت است که در این ایام خود را نماینده گروهی جا زده و مطالبات گسترده‌ای را مطرح می‌کند تا از این باب باجی بگیرد؛ اکنون نیز خود را نماینده تمام اهل سنت و اقلیت‌های غیر مسلمان دانسته و رد صلاحیت‌ها را نشانه گرفته و قصد دارد اطرافیانش که پایبندی به نظام، علت رد صلاحیتشان است را تأیید کنند.
عبدالحمید با سوءاستفاده از اوضاع بد اقتصادی کشور، کل نظام را ناکارآمد جلوه می‌دهد و راه حل او این است که متخصصین بی‌دین که کشور و منافع کشور را قبول دارد و مدیر لایقی است را تأیید صلاحیت کنید؛ این سخن ایرادات زیادی دارد، ازجمله اینکه مشخص نیست که منبع اخباری که به عبدالحمید می‌رسد، کجاست؛ خبرها امیدوارکننده است و نیز امکان اثبات این ویژگی‌ها نیست و اگر باشد هم باید گروهی آن را احراز کنند.