با حضور مرکز تشکیلات بهائیت در اسرائیل، جاسوسی سازمانی بهائیت برای این رژیم، شکلی متمایز به خود گرفته است. از این‌رو گستردگی جاسوسی بهائیان برای اسرائیل در عصر پهلوی، به حدی بوده که اوج رسوایی را برای این تشکیلات به همراه داشته است. امام خمینی (ره) نیز در پاسخ ساکت ننشسته و به رسوا کردنِ بهائیان و شرکت‌های جاسوسی آن پرداخته است.

بر خلاف دروغ‌پردازی تشکیلات بهائیت در انکار جاسوسی سازمانی اتباعش در ایران، مدارکی موجود است که این تشکیلات، به جاسوسی سازمانی خود در ایران اذعان دارد. از همین‌رو امام خمینی (ره) حمایت بی‌دریغ آمریکا از بهائیان ایران (به اسم مسائل حقوق بشری) را خود سندی بر جاسوسی سازمانی بهائیت در ایران برمی‌شمارد.

خانه‌ی پدری حسینعلی نوری (سرکرده‌ی بهائیان) در سال 1385 در سایه‌ی غفلت مسئولین، به ثبت ملّی رسید و پس از مدتی پلمپ شد. اکنون نیز در کانال‌های وابسته به تشکیلات بهائیت، شاهد مطالبه‌ی این تشکیلات برای بازگشایی مجدد آن هستیم. البته همان‌گونه که امام خمینی (ره) فرمودند: «آزادی برای افرادی که مضرّ به حال مملکت هستند، داده نخواهد شد».

سازمان‌های بین‌المللی برای آزادی مدیران بهائیت در ایران مدام در تلاش‌اند. اما گویا تنها این بهائیان ایران‌اند که شایسته‌ی برخورداری از حقوق انسانی‌اند! چرا که با گذشت چندین روز از جنایت تروریست‌ها در میرزا اولنگ افغانستان، که به قتل‌عام و به اسارت رفتن غیر نظامین انجامید، هنوز صدایی از این مجامع به اصطلاح حقوق بشری به گوش نمی‌رسد.

کانال‌های تلگرامی بهائیت با انتشار استفتایی از آیت الله صافی گلپایگانی مبنی بر عدم توارث کافر از مسلمان، مدعی صدور فتوی جدید بهائی‌ستیزانه شدند. این در حالیست که اولاً: عدم توارث کافر از مسلمان مسئله‌ی جدیدی نیست و ثانیاً: اگر ارث نرسیدن از مسلمان به کافر، بهائی‌ستیزانه است، پس ارث نبردن دختر بهائی از خانه‌ی پدری خود، زن‌ستیزانه است.

«مجمع یاران ایران» به عنوان نهادی غیرقانونی در ایران است که رهبری تشکیلات بهائیت در ایران را بر عهده دارد. بازداشت اعضای سابق این نهاد در سال 1387 ش، با واکنش تند و پیوسته‌ی آمریکا همراه شد و این خود سند دیگری بر اثبات جاسوسی آنان است. این‌ها همه در حالیست که بهائیت پیش‌تر، جاسوسی و دخالت خود در سیاست را به طور کلّی منکر شده بود.