تبرک
مچ بند سبز شیعیان نه در شکل و رنگ، نه در مواد و نه در کاربرد و استعمال هیچ ارتباطی و نقطه اشتراکی با مچ بند قرمز کابالا ندارد. پارچه سبز شیعیان برای تبرک اما پارچه قرمز یهود برای دوری از طلسم است. از این رو ادعای الگوبرداری این دو توسط برخی جاهلان و مغرضان، بی اساس است.
تبرک به آثار اولیاء الهی، امری ثابت شده بین مسلمانان است که نمی‌توان منکر آن شد؛ چون همه مذاهب اسلامی این مساله را پذیرفته‌اند و به جواز آن اقرار دارند؛ در این بین، وهابیت که گروهی افراطی و مخالف اسلام ناب است، با این مساله مخالفت دارد و در صدد تلقین این فکر باطل در جامعه و همراه کردن مذاهب اسلامی با خود است.
تبرک به قبور اولیاء الهی، امری ثابت شده بین مسلمانان است که نمی‌توان منکر آن شد؛ چون همه مذاهب اسلامی این مساله را پذیرفته‌اند و به جواز آن اقرار دارند؛ در این بین، وهابیت که گروهی افراطی و مخالف اسلام ناب است، با این مساله مخالفت دارد و در صدد تلقین این فکر باطل در جامعه و همراه کردن مذاهب اسلامی با خود هستند.
برخلاف وهابیون که تبرک‌جویی به قبور اولیاء الهی را ممنوع اعلام کرده‌اند، مرحوم کاشف الغطاء (رحمه‌الله‌علیه) ادله متعددی را در کتاب «منهج الرشاد لمن اراد السداد» بیان می‌کند که به‌واسطه تمسک به آن ادله، می‌توان مشروعیت تبرک جستن به قبور اشخاص صالح را اثبات کرد.
تبرک، امری مشروع است که طلب برکت خدا به‌واسطه شخص یا مکان مقدسی است، مشروعیت آن ثابت شده و همه مسلمانان بر آن اذعان دارند، و آن‌چه را که امروزه وهابیت ادعای آن را دارد و مردم را از تبرک‌جویی باز می‌دارد، بی‌دلیل است.
تبرک‌جویی به قبور صالحین، از جمله اموری است که پیشوایان دینی به آن ملتزم بوده و بر مشروعیت آن تاکید کرده‌اند؛ با این همه، بزرگان وهابی در این مسأله نیز، رویه دیگری را پی گرفته و تبرک‌جویی به قبور اولیاء الهی و بوسیدن آن قبور مطهر را حرام و موجب کفر دانسته‌اند.
قرآن و دعاهای وارده، دارای خواصی است که علاوه بر خواندنشان، همراه داشتن آن نیز مایه برکت است، و این امری عقلانی و مورد پذیرش شرع است، از این‌رو یکی از راه‌های تبرک‌جویی از آیات و دعاها، همراه داشتن آن است که با حفظ حرمت به گردن آویزان می‌کنند.
از امور شایع بین مسلمانان، تبرک به قبر و آثار اولیاء است که از صدر اسلام شایع بوده و کسی با آن مخالفت نداشت، تا اینکه ابن تیمیه حرانی با فهم غلط از دین، این امر را شرک دانست و شاگردانش نیز اندیشه وی را ترویج دادند، تا اینکه با روی کار آمدن فرقه گمراه وهابیت بدترین برخوردها را با تبرک‌جویان داشتند، در حالیکه بعد از مرگ وی، مریدانش به آب غسل و کفنش تبرک می‌جستند و آب غسلش را از باب تبرک به خانه‌هایشان بردند.
به جرات می‌توان کتاب «التبرک بالصالحین بین المجیزین و المانعین» جناب یافعی را از بهترین آثار دال بر مشروعیت تبرک به صالحین به‌حساب آورد. ایشان از خوف انتشار آراء اشتباه وهابیت در امت اسلامی، خود را مکلف دید اثری تألیف کند و ادعاهای بزرگان وهابی را مورد نقد و بررسی قرار دهد.
تبرک به قبر پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) امری مشروع است که وهابی‌ها به مقابله با آن پرداخته و کتاب‌های زیادی را در رد آن نگاشته‌اند، افزون بر اینکه در فضاهای مجازی و شبکه‌های ماهواره‌ای نیز به نقد این عمل روی آورده‌اند؛ در حالیکه در سیره مسلمانان اهل سنت آمده که به احمد بن حنبل تبرک می‌جستند و وهابی‌ها هیچ نقدی به این عملکرد ندارند.
اهل سنت شافعی، مساله تبرک را پذیرفته و بدان پایبند هستند، که این امر در منابع ایشان به وضوح دیده می‌شود، اما وهابی‌ها در صدد هستند چنین القاء کنند که اهل سنت، از جمله شافعی‌ها هم مثل ایشان، منکر تبرک بوده و آن را جایز نمی‌دانند که با تتبع در آثار ایشان، کذب گفتار وهابیت آشکار می‌شود.
تبرک به آثار اولیاء الهی، امری ثابت شده بین مسلمانان است که نمی‌توان منکر آن شد؛ چون همه مذاهب اسلامی این مساله را پذیرفته‌اند و به جواز آن اقرار دارند؛ در این بین، وهابیت که گروهی افراطی و مخالف اسلام ناب است، با این مساله مخالفت دارد و در صدد تلقین این فکر باطل در جامعه و همراه کردن مذاهب اسلامی با خود است.
تبرک جویی به آثار موجود پیامبر و اولیاء الهی، سیره مستمر مسلمانان، از صدر اسلام تاکنون بوده و هیچ مسلمانی این عمل را به نیت ربوبیت انجام نمی‌دهد، بلکه تنها به واسطه مقام بالای شخص و یا عظمتی که خداوند در وجود آن قرار داده است از باب برکت افراد، به آن تمسک کرده و متبرک می‌شوند.
ابن منکدر تابعی، با یاران خود نشسته بود که ناگهان زبانش بند آمد. بلند شد و گونه‌هایش را بر قبر پیامبر گذاشت؛ به همراهانش گفت: هرگاه مشکلی برایم پیش بیاید، از قبر پیامبر شفا می‌طلبم؛ هم‌چنین گفته‌اند که ابن‌عمر، دست راستش را بر قبر شریف پیامبر می‌گذاشت و بلال گونه‌هایش را.