لعن علنی به فتوای مراجع تقلید، به دلیل اینکه موجب سوء استفاده‌ی دشمنان علیه مکتب اهل بیت (علیهم‌السلام) می‌شود، جایز نیست. در آیه‌ای از قرآن صریحاً توهین به مقدسات دیگران نهی شده است و از آن‌جا که ملاک در سب و لعن از جهت عکس العمل مخالفین واحد است،‌ می‌توان گفت که شامل لعن علنی مقدسات مخالفین نیز می‌گردد.

هر چند برخی از دشمنان مکتب اهل بیت و تشیع چنین وانمود می‌کنند که عزاداری از سیره اهل بیت نیست، بلکه بدعت است؛ اما وقتی به سیره ائمه معصوم خصوصا امام صادق (علیه السلام) مراجعه می‌شود، مشاهده می‌کنیم که امام صادق (علیه السلام) نه تنها خودشان در رثای امام حسین گریه می‌کردند، بلکه دیگران را نیز تشویق به عزاداری می‌کردند.

یکی از شبهاتی که وهابیت بر مکتب اهل بیت وارد می‌کنند، این که در زمان پیامبر گرامی اسلام و اهل بیت، عزاداری سابقه‌ای نداشته است؛ بلکه شیعیان عزاداری را مرسوم کرده‌اند. این در حالی است که معصومین در عزای امام حسین گریه می‌کردند. در روایتی آمده است که امام حسن خطاب به امام حسین فرمود: در مصیبت تو حتی حیوانات و ماهیان می‌گریند

یکی از شبهاتی که وهابیت بر مکتب اهل بیت وارد می کنند این که عزاداری سابقه ای در زمان پیامبر و اهل بیت ندارد بنابراین عزاداری برای امام حسین بدعت است. این در حالی است که بنابر نقل منابع تاریخی و روایی معتبر، پیامبر گرامی اسلام (صلی الله علیه و آله) در شهادت حمزه سید الشهدا با صدای بلند گریه کردند تا جاییکه از حال رفتند.

وهابیان با این باور که توسل به انبیا و اولیا جایز نیست، همه مسلمانان را مشرک خطاب می‌کنند. در حالیکه قرآن ما را به توسل امر کرده است. خداوند متعال در قرآن می‌فرماید: «و اگر آنان هنگامیكه بر خود ستم كردند، پيش تو می‏‌آمدند و از خدا آمرزش می‌خواستند و پيامبر برای آنان آمرزش می‌خواست قطعاً خدا را توبه‏‌پذير مهربان می‌يافتند.»

وهابیان با این تصور که هر جا کلمه «شرک» در قرآن بکار رفته است به معنای کفر است. بسیاری از مسلمانان را مشرک خطاب می‌کنند. آیت الله جوادی در پاسخ می‌فرماید: چنين نيست هر جا که شرك مطرح شود به معنای بت‏‌پرستی باشد، چون در قرآن كريم افزون بر اطلاق شرك بر ملحد و بت‏‌پرست، بر اهل كتاب، بلكه بر برخی از مؤمنان نيز اطلاق شده است.