ناسیونالیسم
دم از حکومت پهلوی می‌زد. به نظرم سال‌ها از جامعه ایران دور بود. با آب و تاب از پهلوی دفاع می‌کرد! هر چند جمله ای هم که می‌گفت، یک بار به شهدای مدافع حرم فحش می‌داد! می‌گفت چرا ما باید در سوریه دخالت کنیم؟! گفتم چگونه آن وقت که شاه در امور سوریه دخالت سیاسی و نظامی کرد، شما ساکت بودید؟ باورش نشد! تا اینکه تصویر روزنامه آیندگان چاپ سال 1354 را به او نشان دادم!!!
عده‌ای دور هم نشستند و روز 7 آبان را که حقیقتاً روز مبارکی برای یهود است، به عنوان روز کورش قرار دادند! اکنون که هنوز چند سالی از این بدعت نگذشته، به جان هم افتاده‌اند که نه! روز 5 آبان باید روز کورش باشد!
چیزی به نام روز جهانی کورش، در تقویم هیچ کشوری ثبت نشده است. در هیچ یک از گاهشماری‌های بین المللی چنین روزی را نمی‌یابیم. حقیقت این است که 7 آبان (مصادف با 29 اکتبر) روزی بس مبارک برای لابی‌های صهیونیست است. در این روز اتفاقات بسیار مهمی برای تاریخ یهود رخ داده است...
شاه در دهه 40 به سفر حج رفت و طبق شریعت اسلام، مناسک حج را به جا آورد. حال جا دارد از کسانی که مسلمانان را به صِرف دلبستگی به اسلام، مورد اهانت قرار می‌دهند و آنان را «عرب پرست» می‌نامند، بپرسیم: احیاناً این سفر شاه، طبق منطق خودتان، عرب پرستی نبود؟! اصلاً چرا شاه پول سفر حج را به فقرا و نیازمندان نداد؟!
تعداد یهودیان (کلیمیان) ایرانی که در هشت سال دفاع مقدس و در راه دفاع از این سرزمین شهید شدند: 18 نفر! و تعداد زرتشتیان که در هشت سال دفاع مقدس و در راه دفاع از این آب و خاک جان خود را فدا کردند: 9 نفر! زرتشتیان در آزمون ایران‌دوستی حتی از یهودیان هم شکست خوردند. اما امروزه موبدان زرتشتی با وقاحت تمام خود را مظهر وطن‌پرستی می‌نامند!
تعداد روحانیونِ شیعه که در هشت سال دفاع مقدس، به شهادت رسیدند: 3317 نفر! و تعداد موبدان زرتشتی که در هشت سال دفاع مقدس، در راه دفاع از ایران‌زمین به شهادت رسیدند: صِفر نفــر! و نیز تعداد کل زرتشتیانی که در دوران دفاع مقدس جان خود را فدا کردند: 9 نفر! خود قضاوت کنید که وطن‌پرست واقعی کیست...
حادثه تلخِ پارس‌آباد، و آن بلایی که بر سر آتنا اصلانی آمد، سبب شد که برخی وحوش، روی حقیقی خود خود را نشان دهند و با دروغ و لجن‌پراکنی «اسلام» را مقصر این واقعه نشان دهند! در حالیکه اسلام تجاوز به عنف را منع کرده و عقوبت آن اعدام است. از سویی ما در جوامع غربی، تلخ‌تر از این حوادث را شاهدیم و در ایران باستان هم چنین اموری رخ می‌داد.
برخی دلشان تنگ است... برای آن دورانی که درندگان به امر ملوکانه رضاشاه، به سوی مادران و خواهرانشان دست دراز میکردند. حق دارند! تماشای تعرض کفتارها به مادرانشان برای آنان بس لذت‌بخش بود! دلشان تنگ است! برای آن دوران که آن قلدر در پیمان سعدآباد، خاک وطن را تقدیم شغال‌های دست نشانده انگلیس کرد! دلشان تنگ است... برای زمانی که آن رذل قلدر، آزادگان وطن را در بند کرد. این دل‌تنگی سبب می‌شود که گاهی به کاخ سعدآباد بروند و آنجا در برابر نماد چکمههای آن قلدر سجده کنند!
یک کمدین ایرانی، حکایت رستم و سهراب را در قالبی طنز، بازگویی کرد. نه کسی ناراحت شد و نه حق کسی پایمال... جز عده‌ای که سعی دارند فضا را مشوّش و آب را گل‌آلود کنند و یک سایت زرتشتی هم این وسط کوشید که از آب گل‌آلود ماهی بگیرید! سایت محترم زرتشتی! این آب گل آلود ماهی ندارد! چون رستم و سهراب هیچ یک زرتشتی نبودند. به ویژه رستم که ماهیتاً شخصیتی ضد زرتشت بود.
باز هم صدای نعره و قیل و قالِ جماعتِ قمه‌کش و هوچی‌بازِ باستانگرا بلند شد! چه خبر است؟ آسمان به زمین آمده؟! نه! پس چه شده؟! مردم را ببین که می‌خندند! خوب بخندند... چه ایرادی دارد؟ یک دخترخانم هنرمند در برنامه خندوانه، با یک استندآپ کمدی جذاب و بازتعریف داستان رستم و سهراب در قالب طنز، دل میلیون‌ها نفر را شاد کرد. اما مگر بهانه‌تراشی برخی تمامی دارد؟!
باز هم پای توتال به ایران باز شد! این همان شرکت فرانسوی است که پیشتر در اوج تحریم‌ها به ما خیانت کرد! دولت یازدهم پای او را به این کشور باز کرد تا نفت ما را ببرد. قراردادی -برخلاف تأکید رهبر معظم انقلاب- بسته شد که به موجب آن، تنها 19 درصد از فاز یازده پارس جنوبی به ایران خواهد رسید. بقیه را فرانسه (و مقداری را هم چین) خواهد بُرد! اکنون منتظریم که رگ گردن باستانگرایان علیه فرانسه برافروخته شود! ولی هرچه می‌گردیم هیچ اثری از کمپین و هیچ صدای اعتراضی از سوی این جماعت شنیده نمی‌شود... به راستی پشت پرده چه خبر است؟!
ادعای وطن‌دوستی و وطن‌پرستی باستانگرایانِ افراطی دروغ است. این جماعت هیچ عِرق و علاقه‌ای نسبت به ایران ندارند. ملیگرایی و ایرانی‌گرایی از سوی اینان، بازیچه و ابزاری است برای مبارزه علیه اسلام... نشان به آن نشانی که 9 نفر یهودی امریکایی برای مصادره آثار و الواح هخامنشی در امریکا اقدام کردند، اما از این جماعتِ کورش‌پرست، که سر در آخور اسرائیل دارند، صدای اعتراضی برنخاست...
در جامعه بشری به ویژه در ایرانِ امروز، دو رویکرد در مطالعه تاریخ وجود دارد. یک رویکرد غیر انسانی و دیگری رویکردی انسانی! رویکرد نخست، از سوی کسانی است که تاریخ می‌خوانند برای خودنمایی، برای اینکه در دنیا امروز، «خود» را نشان دهند. اما در رویکرد دوم، تاریخ به مثابه یک مدرسه انسان‌ساز است. در این مدرسه، انسان از مطالعه و تبیین بدی‌های خود و نیاکانش شرم نمی‌کند. چون هدف، عبرت‌آموزی است. مقصود، درس گرفتن از تاریخ است.
شعار «جمهوری ایرانی» آن هم از سوی باستانگرایان بیش از هر چیز به یک شوخی شبیه است تا واقعیت! چه اینکه با اندکی پژوهش در تاریخ و سیاست به روشنی می‌توان دریافت که جریان باستانگرایی هیچ سنخیتی با موضوع جمهوریت ندارد، و از طرفی نظریه‌پردازان غربی بر این باورند که اسلام شیعی موجب قدرت ایران و ملت‌های خاورمیانه است، اما...