عکس
اینکه رژیم تروریست و درنده، مردم ایران را تهدید کند، قابل درک است! اما چرا رسانههای هوادار رضا پهلوی که خود را آریایی میخوانند، در نقش بلندگوی دشمن و مزدور اجنبی ظاهر شدند؟!
رژیم خونخوار اسرائیل، از اینکه انسانهای بیدفاع را زجر بدهند، لذت میبرند.
طرح:
لا فَتی الّا علي لا سیف الّا ذوالفقار
جوانمرد، فقط علی (ع) و شمشیر فقط ذوالفقار
هنگامی که موشکهای سربازان علی (ع) بر سر اسرائیل فرود آمدند.
رسانه وابسته به اجنبی و حامی رضا پهلوی، در یک گزارش، جزایر بوموسی، تنب بزرگ و کوچک را بیرون از مرزهای آبی ایران ترسیم کرد. رضا پهلوی بارها این رسانه را مورد تأیید و ستایش قرار داد.
دهها هزار زن و کودک در غزه و صدها بیگناه در ایران نابود شدند. اما هواداران رضا پهلوی، دست دوستی (بخوانیم: ابراز خودفروختگی) به رژیم تروریست دادند. شعارهای «دینمون انسانیته» و «ما آریایی هستیم» هم دروغ بود!
نه میبخشیم و نه فراموش میکنیم. نه بیگانه را و نه مزدوران را، به ویژه مدعیان دروغین آریایی که از اجنبی حمایت کردند.
اهورامزدا و کوروش کبیر در شرایطی که کشورتان مشغول مذاکره بود و یک رژیم جعلی به آن تجاوز کرد؛ زن و کودک آریایی را کشت، راضی به سکوتتان نیستند! یا رژیم را محکوم کنید یا دَم از خون آریایی نزنید. دفاع از ایران، جان و جربزه میخواهد، نه شعار و گردنبند فروهر!
رضا پهلوی، حمله اسرائیل به ایران را محکوم نکرد، بلکه میکوشد با فراخواندن مردم به اعتصاب، ایران را از جهت اجتماعی و اقتصادی فلج کند. یعنی:
پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب _ نظر عالم اهل سنت در مورد جریان مباهله، آیه 61 سوره آلعمران ....
رهبر معظم انقلاب، فردوسی را انسانی حکیم نامیده؛ فرمودند که حکمت فردوسی، حکمتِ الهیِ اسلامی است. در ادامه گفتند: در سالهای نخست پیروزی انقلاب اسلامی، عدهای از مؤمنین بااخلاص ولی ناآگاه، قصد داشتند که مقبره فردوسی را ویران کنند.
پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ انتقاد عالم اهلسنت از دولت، به علت استقبال نامناسب زنان از مهمانان کشور همسایه
فردوسی یک مسلمان شیعه بود. پس از درگذشت او، فقیه آن دیار که مخالف سرسخت شیعیان بود، مانع از دفن فردوسی در قبرستان شهر شد.
حسین شنبهزاده که خود را دوستدار شاهنامه مینامد، با بیشرمی به امیرالمؤمنین علی (علیه السلام) جسارت کرد. ای کاش او، سخن فردوسی در شاهنامه را میخواند که فرمود علی (علیه السلام) طریق نجات است و دشمن علی (علیه السلام) راهی به سعادت راستین ندارد.
فردوسی میگوید که شاهنامه، کتاب تاریخ است. تاریخی که بخشهایی از آن با زبان رمز و راز بیان شده است. شاهنامه اگر اسطوره هم باشد باز هم گویای باورها، آرمانها و فرهنگ ایران باستان است و از این حیث، اهمیت دارد.