محمدعلی طاهری در شبهه عرفان حلقه‌ی خود، آموزه‌هایی خلاف شریعت اسلام مطرح می‌کند. یکی از این مبانی اعتقاد به بی‌قبلگی است. وی تفسیر و برداشت غلطی از آیه قرآن می‌کند و می‌گوید: «فأینما تولوا فثمَّ وَجهُ اللهِ» و این‌گونه ترجمه می‌کند: «به هرجا که نگاه کنیم روی او را خواهیم دید»...

یکی از ادعاهای احمدالحسن بصری، ادعای نیابت خاصه از امام عصر(علیه‌السلام) است. وی می‌گوید: «هرگز نگفته‌ و نمی‌گویم که من امام مهدی(علیه‌السلام) هستم، بلکه من مهدی اول از اولاد امام و فرستاده و جانشین او و یمانی هستم.» با بررسی روایات مشاهده می‌کنیم، کسانی که ادعای نیابت در عصر غیبت داشته باشند دروغگو شمرده می‌شوند.

محمدعلی طاهری در شبه عرفان کیهانی خود از مبانی مبهمی نام می‌برد که یکی از آن‌ها شعور کیهانی است. وی تعبیرات مختلفی از قبیل هوشمندی کیهانی، روح‌القدس، شعور و آگاهی خداوند، جبرئیل و غیره بیان می‌کند که ناسازگاری زیادی در هماهنگی بین این تعبیرات وجود دارد که با این تعبیرات حقیقت آن مبهم است.

محمدعلی طاهری در کتاب عرفان کیهانی خود می‌گوید: «عبادت در خـدمت خداوند بودن است و چون او بی‌نیاز از هر عمل ما می‌باشد، از این‌رو خدمت ما صـرفاً می‌تواند معطوف به تجلیات او شود. در نتیجه، عبادت عملی در خدمت جهان هستی بودن است؛ یعنی خدمت به انسان و طبیعت.»

یکی از مبانی که در جریان انحرافی احمدالحسن به چشم می‌خورد، بحث خواب و رویا است که وی آن را حجتی از ناحیه خداوند بر اثبات خود می‌داند. و این درحالی است که تاکنون هیچ پیامبر و جانشینی از جانب خداوند به‌واسطه‌ی خواب و رؤیا به مردم معرفی نشده و حتی رسالت هیچ پیامبر و وصیّی در خواب به وی اعطا نگردیده...

طاهری در شبه عرفان کیهانی (حلقه) مخاطبین خود را از عبادت خدا منع می‌کند و این‌گونه مطرح می‌کند که چون انسان نمی‌تواند هیچ‌گونه شناختی از خدا داشته باشد، لذا باید تنها در خدمت خلق خدا باشد. این نظریه، جزء مبانی مسیحیت است که عبادت خدا تنها خدمت به خلق است. درحالی که ارزش‌های انسانی تنها خدمت به خلق نیست.