یکی از آیاتی که در فضیلت خلیفه اول، از سوی اهل سنت ادعا می‌شود، آیه غار است. آیه غار آیه‌ای است که پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) شخصی را همراه خود به غار برد و در آیه برای این شخص خصوصیاتی بیان شده است. مثل اینکه گفته شده است که فراز "ان الله معنا" در آیه، بر همراه بودن خداوند با پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) و آن شخص است و این بر نیک بودن آن شخص همراه پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) دلالت دارد.
با چشم‌پوشی از اینکه آیا این شخص ابوبکر بوده است یا خیر، باید گفت که در قرآن هر کجا کلمه معیت ذکر شده است، دلالت بر نیکی نیست؛ مثلاً در یک آیه می‌فرماید که (هو معکم اینما کنتم) یعنی هر جا باشید خداوند با شماست. این آیه شامل کافر و ... می‌شود.
پس معیت دلالت بر نیک بودن شخص ندارد. همچنین اگر ابتدای آیه را ببینید، دلالت بر ترس آن شخص همراه پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) دارد که این ترس با آیات دیگر قرآن که اولیاء الهی را از ترس دور می‌داند، در تضاد است.