رسم عرب جاهلی در آیین حج، بر این بود که با ورود به شهر مکّه‌ی مکرّمه، حتّی اگر چند ماه پیش از ایّام حج به این شهر وارد می‌شد، به حال احرام باقی مانده و با همان حال در روز 8 ذیحجه لبیک‌ گویان به صحرای عرفات، مشعر و منا رفته و در این مدّت، تا مادامی که مناسک حج، پایان نمی‌یافت از احرام خارج نمی‌شدند که پیامبر بر آن، مهر بطلان زد.

با مروری در کتب اهل سنت به این نتیجه می‌رسیم که از خلفا تفسیر قرآن بسیار اندک نقل شده است. چرا که جهل خلفا به مسائل و معارف قرآن بسیار مشهور است. این مطلب در کتب اهل سنت تصریح شده است. بر این اساس خلفا با آن كه عرب زبان بودند، معناى برخى واژه‌های قرآنی را نمى‌دانستند. مثلًا رواياتى كه در مورد جهل ابوبكر و عمر نسبت به معناى «كلاله» نقل شده، فراوان است.

از تهمت‌هایی که به شیعه نسبت داده می‌شود، این است که شیعه معتقد به تحریف قرآن است. در حالی‌که عقیده شیعه امامیه این است قرآنی که اکنون در دست ماست عینا همان قرآنی است که بر پیامبراکرم نازل شده است و هیچ‌گونه تحریفی در آن صورت نگرفته است. برعکس با رجوع به کتب اهل‌سنت موارد بسیاری می‌یابیم که خلفاء قائل به تحریف بودند.

عایشه جریان حسادتش به خدیجه را چنین بیان می‌کند: روزی پیامبر امر فرمودند که مقداری گوشت برای دوستان خدیجه ببرند. من که از این‌همه محبت پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) نسبت به خدیجه ناراحت شده بودم با ناراحتی حسادت خویش را اظهار کردم و گفتم: برای خدیجه!؟ حضرت فرمود: من خدیجه را دوست دارم.

ابن عباس مى‏‌گويد: زن ديوانه‌‏اى را به نزد عمر بن خطاب آوردند كه زنا كرده بود. خليفه پس از مشورت با صحابه، امر كرد تا وى را رجم و سنگسار كنند. پس على بن ابى‌‏طالب (ع)‏ سر رسیدند و مانع اجرای آن حکم شدند و فرمودند: در اسلام، تکلیف از دیوانه برداشته شده است. پس عمر بن خطاب آن زن را با امر اميرالمؤمنين آزاد نمود.

ابن حجر عسقلانی می‌گوید: «برخی با تمسک به برخی روایات به برتری خدیجه بر عایشه حکم کرده‌اند، زیرا جبرئیل به عایشه سلام می‌رساند، درحالی‌که در روایت دیگر، پیامبر سلام خداوند را بر خدیجه (علیهاالسلام) ابلاغ می‌کند». ابن حجر عسقلانی می‌گوید که معلوم می‌شود مقام خدیجه بالاتر از عایشه است که خداوند اعلی به او سلام می‌رساند.