سنت نبوی
عبدالله بنعباس گفت: لعنت خدا بر فلانی باد (منظور معاویه). یکی از بزرگترین روزهای حج نیز از دستبرد آنان در امان نماند. تلبیه زینت روز عرفه است اما آنان با جلوگیری از گفتن تلبیه، زینت این روز را از بین بردند.
سعید بن جبیر میگوید: روز عرفه نزد عبدالله بن عباس بودیم، عبدالله بن عباس پرسید: چرا مردم تلبیه نمیگویند؟ گفتم: از معاویه میترسند. عبدالله بن عباس از خیمهاش خارج شد و با صدای بلند میگفت: لبیک اللهم لبیک و ان رغم أنف معاویه لبیک، اللهم العنهم فقد ترکوا السنه من بغض علی
درباره فضائل حضرت زهرا (س)، روایات بیشماری وارد شده است، و با اینکه همراهی عایشه، کمتر از حضرت زهرا بوده است، ولی از او 2210 حدیث نقل نمودهاند، و از فاطمه زهرا، 18 روایت که دو تای آنها را صحیح میدانند. باید اعتراف کرد که با مفقود شدن احادیث فاطمه زهرا نزد اهل سنت، آنان بسیاری از سنت واقعی رسول خدا را از دست دادهاند.
یکی از شبهاتی که علیه شیعه مطرح کردهاند این است که شیعه روایات را اصل میداند و قرآن را با آن تطبیق میدهد؛ پاسخ آن است که قرآن و حديث، دو گوهر گرانبها و دو گنجينه بیپايان و دو دريای بیكرانند. رسول اكرم (صلیاللهعلیهوآله) امت اسلام را به چنگ زدن و همراهی با آن دو دعوت كرد.
در منابع معروف اهل سنت، مانند صحیح مسلم، بخارى، سنن ترمذى، موطّا مالک، مسند احمد، سنن نسائى، مصنف عبدالرزاق و کتب دیگر، که همه از منابع مشهور و شناخته شده اهل سنّت است، حدود سى روایت درباره جمع میان نمازظهر و عصر یا مغرب و عشاء، بدون سفر و مطر (باران) و خوف و ضرر نقل شده است.
ذهبی سلفی در شرح حال ابان بنتغلب مینویسد: تشیع در میان تابعین و تابع تابعین رواج داشت و اگر روایات این دسته از راویان را کنار بگذاریم، بسیاری از آثار نبوی از بین میرود و این کار مفسده روشنی است. بنا براین میتوان شیعه را حافظ و نگهبان سنت نبوی دانست.
سلفگراها برای سنت صحابه، حجیت موضوعی قائل شده و در صدد همردیف قرار دادن سنت صحابه با سنت پیامبر اکرم (صلیاللهعلیهوآله) هستند. ایشان به این مقدار اکتفا نکرده و یکی از ملاکهای بدعت را نیز عدم پیروی از سنت صحابه قرار دادهاند.
صبحی منصور (از مروجان فرقه اهلسنت قرآنیان) مدعی است که با توجه به آیات قرآن، قرآن برای بندگان کفایت میکند و دیگر نیازی به احادیث پیامبر (صلیاللهعلیهوآله) نیست. این در حالی است که آیات قرآن بر اطاعت از پیامبر (صلیاللهعلیهوآله) دلالت دارد.
صبحی منصور (از مروجان فرقه اهلسنت قرآنیان) مدعی است که با توجه به آیات قرآن، تنها قرآن راه مستقیم است و در نتیجه احادیث پیامبر، مسیری ناصحیح است. این در حالی است که آیات قرآن بر این اعتقاد خط بطلان میکشد.
قرآنیان، سنت نبوی را تنها برای دوره خودِ پیامبر اکرم (صلیاللهعلیهوآله) مشروع دانسته و جاری ساختن آن را برای زمان جدید، جایر نمیدانند. این دیدگاه با مخالفت جدی آیات قرآن روبروست.
قرآنیون از جمله گروههای اهلسنت هستند که در پرتوی قرآن و با سوء استفاده از آن سنت نبوی را به گوشهای طرد کردهاند. ایشان معتقدند که قرآن همه چیز را بیان کرده و دیگر نیازی به سنت نیست. این در حالی است که قرآن حامل کلیات بوده و تفسیر آن به دست پیامبر (صلیاللهعلیهوآله) است.
گروه قرآنیون توسط احمدخان در شبه قاره هند تاسیس شد. ایشان ضمن انکار احادیث پیامبر، قرآن را با نگاه مادی گرایانه تفسیر کرده و در پی خوانش تجربی از معارف وحیانی هستند.
بغوی برای افضلیت نماز جماعت مستحبی به فعل عمر بنخطاب استناد کرده است و برای فرادا خواندن آن به سنت پیامبر تمسک کرده است. وی در نهایت عمل عمر را حجت دانسته و آن را بر فعل و قول پیامبر (صلیاللهعلیهوآله) مقدم داشته است.
عبدالرحیم بن حسین عراقی معروف به حافظ عراقی ضمن پذیرش و تایید مطابقت نحوه حنک انداختن عالمان شیعه با سنت پیامبر (صلیاللهعلیهوآله)، با تاثیر از تفکرات امویان و ابنتیمیه، مهمترین دلیل خود برای رد این عمل را موافقت شیعیان با این سنت بیان میکند.