یکی از اشتباهات فاحش وهابیت نسبت به شیعیان، تصور باطل ایشان از رفتن مومنین بر سر مزار و قبور امامان و دیگربزرگان و حتی امواتشان است که فکر می‌کنند شیعیان مزارها و اموات آرمیده در آن را می‌پرستند.

حنابله در طول تاریخ به جریان‌های مختلفی تقسیم شده‌اند. جریان منزهه و جریان مشبهه دو جریان اصیل حنبلی هستند. هر دو جریان برای قبور احترام قائل بودند، ولی با آمدن ابن تیمیه و شکل‌گیری فرقه تیمیه، زیارت قبور شرک و کفر شمرده شد.

برخی القاء می‌کنند که اگر به زیارت قبور انبیاء و اولیاء بروید و از آنان درخواستی کنید، شرک و کفر محض است، در حالیکه هیچ یک از فرق و مذاهب اسلامی خصوصاً امامیه که در نوک تهمت اینان است، چنین نظری ندارد، بلکه زیارت قبور در حقیقت قرار دادن واسطه افرادی مانند انبیاء و اولیاء الهی و... نزد خداوند است و در برخی از آیات قرآن به عنوان تعظیم شعائر از آن نام برده و وارد گردیده است.

محمد بن عبدالوهاب نجدی حنبلی در قرن دوازدهم هجری قمری در منطقه نجد جزیرة العرب از زاویه انزوا و گمنامی بیرون آمده و با شکل جدیدی از ابن‌تیمیه خودنمایی کرد. مهم‌ترین انحرافات محمد بن عبدالوهاب، مخالفت‌های او با پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) است که مواردی از آن را زینی دحلان شافعی نقل کرده است.

احترام به بزرگان دین اسلام از دیرباز مورد توجه مسلمانان بوده و شاهد آن نیز بارگاه ها و حرمت ورزی به قبور ایشان است.اما شوکانی با این امر مخالفت کرده و با اجماع بدور از واقعیت و فهم نادرست از روایات، در صدد تضعیف این کار شایسته برآمده است.

بر اساس سیره و روش مسلمین از صدر اسلام و حتی قبل از آن، اصل زیارت قبور مورد قبول بوده و بزرگان فرق و مذاهب اسلامی خود به این موضوع هم تصریح می‌کردند و هم عامل به آن بوده‌اند. اما در عین حال معتقد بودند که در دین اسلام مواردی باعث می‌شود که انسان به شرک و کفر متمایل شود لذا اهل سنت به شدت هر چه تمام‌تر از آن نهی می‌کردند و دیگران را باز می‌داشتند