پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ مفتی‌های وهابی با توهین به مذهب تشیع ادعا می‌کنند، شیعیان با اجازه امام صادق (علیه‌السلام) استمناء را جایز می‌دانند. استناد آنان به روایتی از کتاب روضه المتقین است. علامه مجلسی در این کتاب که شرح من لایحضره الفقیه است، می‌نویسد: «و در روایت قوی آمده، زراره می‌گوید: از امام صادق (علیه‌السلام) درباره استمناء سؤال كردم. حضرت فرمودند: كسى كه با خودش آمیزش (استمناء) مى‌كند، چیزى بر او نیست.» علامه مجلسی در ادامه می‌فرماید: «این روایت قوی و همانند صحیح است.»[1]

در نتیجه وهابیون با استناد به این روایت، عمل استمناء را از منظر شیعیان جایز جلوه می‌دهند و در حقیقت هدفشان سیاه‌نمایی مذهب تشیع است.

در پاسخ به این توهین و دروغ بزرگ، چند نکته بیان می‌شود.
نکته اول:
وهابیون هر چند این روایت را از روضه المتقین نقل کرده‌اند، اما با تقطیع کلام علامه، هر آنچه را که خود مد نظر داشته‌اند به دروغ بیان کرده‌اند. مرحوم علامه مجلسی در شرح روایت، اینچنین می‌نویسد: «از امام صادق (علیه‌السلام) درباره استمناء سؤال كردم. حضرت فرمودند: كسى كه با خودش آمیزش (استمناء) مى‌كند، چیزى بر او نیست. یعنی تا زمانی که منی از او خارج نشده، حدی بر او نیست.»[2] باید گفت وهابیون با تقطیع کلام علامه، بدون بیان شرح روایت، به دروغ جواز استمناء را به امام صادق (علیه‌السلام) و مذهب تشیع نسبت می‌دهند.

نکته دوم:
با بررسی این روایت، در دیگر منابع معتبر شیعه مشخص می‌شود این روایت، مجهول است. مرحوم علامه مجلسی در کتاب شریف مرآه العقول که شرح کتاب شریف کافی مرحوم کلینی است، در ذیل روایت مذکور می‌نویسد: «این حدیث مجهول است و منظور حضرت که می‌فرمایند: "لا شی علیه؛ چیزی بر او نیست" به معنای این است که حد شرعی بر او جاری نمی‌شود و این منافاتی با گناه و تعزیر ندارد. به این معنا که همانند زنا حد ندارد؛ اما گناه محسوب می‌شود و احتمال تعزیر نیز در آن می‌رود.»[3]

نکته سوم:
مفتی‌های وهابی اگر اندکی منابع معتبر شیعه را مورد بررسی قرار می‌دادند، به یقین متوجه می‌شدند که ائمه معصومین (علیهم‌السلام) عمل استمناء را از گناهان کبیره بر شمرده‌اند. «ابوبصیر می‎گوید از امام صادق (علیه‌السلام) شنیدم که ایشان فرمودند: خداوند در روز قیامت با سه گروه حرف نمی‌زند و به آنان نظر نمی‌کند و آنان را از گناهان پاکیزه نمی‌سازد و برای آنان عذابی دردناک است، یکی از آن سه گروه کسانی هستند که با خود نکاح (یعنی استمناء) کرده‌اند.»[4] با بیان روایات فراوانی شبیه آنچه بیان شد، حرمت این عمل نزد شیعیان مشخص است و همچنین مراجع عظام تقلید شیعه، به حرمت آن فتوا داده‌اند.

نکته چهارم:
بعضی از فقهای مشهور اهل سنت با توجه به روایاتی که در منابع معتبرشان موجود است، فتوا به جواز استمناء می‌دهند. به عنوان نمونه، ابن قیم جوزی در کتاب خود می‌نویسد: «اگر کسی ازدواج نکرده و کنیز هم ندارد این عمل مکروه است و حرام نیست.» ابن قیم در ادامه به نقل از احمد بن حنبل یکی از ائمه چهارگانه اهل سنت می‎نویسد: «برای کسی که شهوت بر او غلبه کرده و می‌ترسد که به زنا مبتلا شود، استمناء کردن جایز است. همانند اسیر و یا مسافر و همچنین انسان فقیر که بر آنان این عمل جایز است.» ابن قیم حتی در ادامه به انجام استمناء توسط صحابه اشاره می‌کند و می‌نویسد: «صحابه در جنگ‌ها و سفرهایشان استمناء می‌کردند.» ابن قیم جوزی حتی این عمل را برای زنانی که شوهر ندارند نیز جایز می‌داند.[5]
این نمونه مطالب تنها گوشه‌ای از فتاوای علمای عامه است که وهابیون بر اساس آن فتوا به جواز استمناء می‌دهند.

نتیجه‌گیری:
در انتها نتیجه گرفته می‌شود، عمل استمناء از منظر ائمه معصومین (علیهم‌السلام) و به تبع آن فقهای شیعه حرام و گناه کبیره است و از نظر مفتی‌های وهابی این عمل در صورت عدم ازدواج و ترس از زنا جایز است. هر چند که علمای عامه و مفتی‌های وهابی می‌دانند که یکی از نشانه‌های انسان مؤمن دوری از گناه کبیره است. خدای رحمان در قرآن کریم می‎فرماید: «وَالَّذِینَ هُمْ لِفُرُوجِهِمْ حَافِظُونَ * إِلَّا عَلَى أَزْوَاجِهِمْ أَوْ مَا مَلَكَتْ أَیمَانُهُمْ فَإِنَّهُمْ غَیرُ مَلُومِینَ * فَمَنِ ابْتَغَى وَرَاءَ ذَلِكَ فَأُولَئِكَ هُمُ الْعَادُونَ [مؤمنون/5-7] (مومنان کسانی هستند) آنها که دامان خود را (از آلوده‌شدن به بی‌عفتی) حفظ می‌کنند * جز بر همسران یا كنیزان خویش، كه در نزدیكى با آنان مورد ملامت قرار نمى‌گیرند * پس کسانی (که در بهره‌گیری جنسی، راهی) غیر از این جویند، تجاوزکار (از حدود حق) هستند.» در این آیات حفظ دامان و مراقبت از آن یکی از نشانه‌های انسان مؤمن از منظر پروردگار عالم است.

پی‌نوشت:
[1]. علامه مجلسى، روضة المتقین، مؤسسه فرهنگى اسلامى كوشانپور، ج10، ص99. «و فی القوی... أی إذا لم یستمن‏.»
[2]. روضة المتقین، ج10، ص99.
[3]. علامه مجلسى، مرآة العقول، دار الكتب الإسلامیة - تهران، چاپ دوم، 1404 هـ، ج20، ص385. «الحدیث الثانی‏: مجهول،... الإثم و التعزیر.»
[4]. شیخ حر عاملى، وسائل الشیعة، مؤسسة آل البیت - قم، چاپ اول، 1409 هـ، ج2، ص131. «قال سمعت ابا عبدالله ... وَ الْمَنْكُوحُ‏ فِی‏ دُبُرِهِ‏.»
[5]. ابن قیم جوزی، بدائع الفوائد، مكتبة نزار مصطفى الباز - مكة المكرمة – 1416هـ، ج4، ص905. «وإن كان متردد ... فی غزواتهم وأسفارهم.»
«احکام و آداب آمیزش و استمناء و ...نزد بعضی‌ها»
«حکم استمناء نزد حنابله»
«نقل فتوای احمد بن حنبل در مورد روزه‌داری که مضطر به عمل استمناء است»
«سیره صحابه در باب استمناء و راه‌کار وهابیت برای زنان در حال اضطرار»

محمدجواد مهریار