نخستین سوالی که در مورد کتاب سوم دینکرد به ذهنم آمد این بود که چرا این کتاب 14 سال پس از انقلاب و توسط کسی که نام آشنا نیست چاپ شده ولی پس از اینکه توضیح آقای فریدون فضیلت را خواندم، شک من تا حدی از بین رفت. ایشان گفته‌اند: «دينكرد بن‌نوشته‌اي ايراني و دانشنامه‌اي برجاي ‌مانده ‌از روزگار ساساني است كه در سده‌ سوم به‌ كوشش چند موبد ايراني بازسازي شد.» به‌ گفته‌ مولف كتاب «دينكرد سوم» دينكرد بازسازي‌شده به‌ پيروي از اوستاي روزگار ساساني در سه جلد و هزار فصل نوشته مي‌شود و در آن مسايل فقهي، سياسي، فلسفي، ديني، حقوقي و‌... آمده؛ هرچند بر عكس اوستا در دينكرد، فصل‌ها كوتاه و فشرده است.» كتاب دينكردي كه در سده‌ سوم بازسازي شده‌ است به مدت ٦٠٠ سال گم يا به‌گونه‌اي پنهان مي‌شود و پس از اين مدت در هنگام بازسازي يك بناي كهن در ميان يك ديوار در روستايي از شهر يزد كشف مي‌شود وي گفت: «پس از بازسازي بن‌نوشته‌ دينكرد در سه جلد، از آنجايي كه كتابي مقدس بوده ‌جلدهاي ديگري كه دربردارنده‌ نوشتارهايي ديني و... است بر آن افزوده و دينكرد كهن، در ٩ جلد گردآوري مي‌شود.» اين نويسنده و محقق خاطرنشان كرد:‌ «كتاب دينكردي كه در سده‌ سوم بازسازي شده‌ است؛ ٦٠٠ سال پنهان بود و پس از اين مدت در هنگام بازسازي يك بناي كهن در ميان يك ديوار در روستايي از شهر يزد كشف ‌شد.» با توجه به این اظهارات گویا و با ملاحظه اینکه ادیان با یکدیگر تضاد منافع هم دارند، می‌توان خیلی از امور را کشف کرد. با همه‌ی این احوال، فکر می‌کنم که عادت فرهنگی ما شده که خیلی از امور یا اشخاصی را که واجد نیکی‌هایی هستند، آنقدر واکاوی می‌کنیم تا به یک عیبی برسیم و از آن پس تمامی شخصیت یا کارآیی آن را به کنار می‌زنیم و آن را بد می‌انگاریم. این کار درستی نیست و باید عیوب و محاسن را در کنار هم دید و این‌ اندازه به دنبال عیوب نگشت. همان طور که پیشتر گفتم، دستور دینی شخص جناب زرتشت و رویه و عملکرد فعلی زرتشتیان ملاک است. علاوه بر اینها اگر کسی مطالعات فقهی داشته باشد و در آنها به تفکر بپردازد، می‌فهمد که کراهت برخی از احکام، کم از ازدواج با خواهر و مادر و دختر (که مبتنی بر رضایت دو طرف است) نیست. چه قدر خوب می‌بود که دین از سیاست جدا می‌بود و دینداری موجب کسب ثروت نمی‌شد.