کارگران ساده، در عصر هخامنشی حقوق (یا بهتر است بگوییم جیره‌ای) بسیار ناچیز داشتند و البته جیره‌ و مواجب بردگان از آنان نیز کمتر بود. بدین صورت که به گفته پی‌یر بریان، حقوق اکثر مردان ایرانی، ماهانه حدود 16 کیلوگرم جیره غلات (گندم و جو و...) بود. یعنی به حساب امروزی اگر بخواهیم بگوییم می‌شود روزی یک قرص نان بربری: [پی‌یر بریان، تاریخ امپراتوری هخامنشیان، ترجمه مهدی سمسار، تهران: انتشارات زریاب، 1377، ج 2، ص 900-904] هاید ماری کخ می‌نویسد: «با دستمزد یک مَرد کارگر، به زحمت می‌شد نیم کیلو نان در روز پخت».[هاید ماری کخ، از زبان داریوش، ترجمه پرویز رجبی، تهران 1376، ص 60-69] والتر هینتس می‌گوید: «پیداست که زندگی یک کارگر ساده در ایران باستان یک زندگی پررنج و نیاز بوده است.»[والتر هینتس، داریوش و ایرانیان، ترجمه پرویز رجبی، تهران: نشر ماهی، 1392، ص 348 و 351] بنابر الواح و اسناد به جا مانده، جیره‌ی یک کارگر ساده (مَرد) حدوداً روزی 600 گرم نان جو و جیره یک زنِ کارگر نیز روزی 450 گرم نان جو بوده است![والتر هینتس، همان، ص 347] این در حالی است که به نظر می‌رسد این حق و حقوق مربوط به کارگران نیمه آزاد (در الواح هخامنشیgrdhya ) بوده است. اما بردگان (در الواح هخامنشیLibap ) جیره‌ی روزانه‌شان از این مقدار هم کمتر بود.[والتر هینتس، همان، ص 351] به طور خلاصه دستمزد متوسط کارگران در حکومت آرمانی هخامنشی عبارت بوده است از یک تا دو قرص نان جو در روز! علاوه بر اینکه بنابر الواح هخامنشی در زمان داریوش، به یک بابلی اشاره شده است که در قلمرو حکومت هخامنشیان، برای یک سال بیگاری به ایلام فراخوانده شده بود.[Dandamaev,M.A , "Connections between Elam and Babylonia in the Achaemenid Period" , in The Memorial Volume of the 5th International Congress of Iranian Art and Archaeology - Tehran-Isfahan-Shiraz 11th-18th April 1968 , Volume 1 (Tehran 1972) 260]