ادله متعددی هم‌چون آیه 64 سوره نساء، بر مشروعیت طلب استغفار و شفاعت از اولیاء الهی دلالت می‌کند؛ از همین‌رو مسلمان از صدر اسلام تاکنون، از اشخاص صالح، می‌خواستند که برایشان نزد خداوند متعال، شفاعت و استغفار کنند. بنابراین ادعای برخی از وهابیون معاصر مبنی بر عدم منفعت استغفار صالحین در حق دیگران، ادعایی باطل است.

یکی از اصول اعتقادی که اهل سنت برای خود معرفی کرده‌اند، تقلید از یکی از ائمه چهارگانه (ابوحنیفه، مالک، احمد بن حنبل، شافعی) است، چنانچه کسی پایبند به این تقلید باشد، از اهل سنت به‌شمار می‌رود؛ ولی اگر تقلید نداشته باشد، از دایره اهل سنت خارج و به عنوان غیر مقلد و متسلف شناخته می‌شود و نمی‌توان عنوان اهل سنت را به وی داد.

صالح بن فوزان یکی از مفتیان وهابی است که با نگارش کتابی تحت عنوان «شرح مسائل الجاهلیه» بسیاری از امور را از مصادیق جاهلیت معرفی کرده است. حال آن‌که بسیاری از امور مورد تأکید وی، نه تنها از مصادیق جاهلی نیستند، بلکه از امور رایج و مشروع میان مسلمانان بوده‌اند.

وهابیت به شدت در حال افول و انزواست؛ به نحوی که در حکومت عربستان نیز دیگر آراء مفتیان وهابی، خریداری ندارد و حکام سعودی، توجهی به فتاوای سردمداران وهابی ندارند. مفتیان فعلی وهابیت نیز در برابر جلوگیری از گسترش ناهنجاری‌ها در عربستان، اقدام خاصی انجام نمی‌دهند؛ بنابراین عربستان سعودی در حال استحاله‌‌ی فرهنگی است.

حمزه عموی پیامبر از افرادی است که نزد ایشان بسیار محترم و ارزشمند بود. او در جنگ احد شهید شد و پیامبر با وجود اینکه هر دو شهید را در یک قبر می‌گذاشت، اما برای حمزه قبر جدایی قرار داد. او را محترمانه به خاک سپرد و نماز بر وی خواند. لقب سید الشهدا را به وی داد. اما آل‌سعود با قبر سیدالشهدا همان کاری را کردند که امویان با وی کردند.

وهابیت اسم منفوری است که برخی در صدد بر آمده که به هر شکلی آن را توجیه کنید. گاهی این نامگذاری را از سوی مخالفین وهابیت دانسته و گاهی نیز این اسم را مقدس کرده و آن را به اسم وهاب (اسم خداوند) پیوند می‌زنند. این در حالی است که خود وهابیون، این اسم را به کار برده و مراد از آن نیز پیروان محمد بن عبدالوهاب است.