پیامبرنماهای بابیت و بهائیت خود را خدا می‌دانستند و صفاتی مثل خدای مظلوم، خدای تنها و بیچاره، خدای زندانی و خدای خدایان را برای خود به کار می‌بردند؛ صفاتی که با خدای توانا و یکتا، هیچ سازگاری نداشت. به همین خاطر، بهائیت نه یک دین، بلکه مسلکی مشرکانه هست.