ظهور
تصور کنید که اکنون امام زمان (عج) ظهور کند؛ چگونه تشخیص می‌دهید که او امام زمان (عج) است! از دو راه می‌توان ایشان را شناخت؛ راه اول معجزه و راه دوم علائمی است که پیش از ظهور آن بزرگوار، در جهان بارز خواهد شد.
اگر نور حضرت مهدی (عج) در زندگی نباشد، هر چه داشته باشی، به زیان توست؛ بیشتر لطمه و آسیب خواهی دید و تازه نمی‌دانی چه استعدادهایی داری و نمی‌دانی، چه باید بخواهی! اما اگر نور مهدویت که همان سیره و روش حضرت است، در زندگیت باشد، همه چیز روشن می‌شود؛ دیگر بن بست و تاریکی، معنا ندارد.
از روزگار کهن، اعتقاد به ظهور مصلح، اصلی اساسی بوده است؛ بسیاری از پیامبران پیشین، آمدن منجی را وعده داده‌اند؛ هم‌چنین در سراسر بشارت‌ها و اشارت‌های پیشینیان، همواره سخنانی درباره “موعود آخرین” و “منجی آخرالزمان” وجود دارد.
نظارت حضرت مهدی (عج) به عملکرد ما، به عنوان یکی از زنده‌ترین آموزه‌های مسئله مهدویت، در اندیشه امام خمینی(ره) به صورتی زیبا مطرح شده است.
اعتقاد به رجعت یکی از مصادیق امید آفرین است. رجعت زنده شدن گروهی از مردگان و بازگشت آنان به دنیا در دوران ظهور حضرت مهدی (عج) است. رجعت از اعتقادات شیعه است و برای اثبات آن می‌توان به آیات و روایات استناد کرد.
جمله امام زمان(عج) می‌آید و همه کارها را درست می‌کند، جمله‌ای در راستای خراب کردن عقیده مهدویت است. این عقیده، تبدیل یک موتور محرّک به یک ترمز و چوب لای چرخ است.
مردمانی که اهل عبودیت خدا هستند، می‌فهمند باید خود را آماده کنند، باید منتظر و مترصد باشند؛ انتظار لازمه‌اش آماده سازی خود است.
رسالت رسولان و انبیاء الهی (ع)، با ظهور حضرت مهدی (عج) به نقطه تکامل و اوج خود مى‌رسد. این مطلب براى انسان، ایجاد نشاط مى‌کند! وقتى انسان می‌بیند که خداوند که 124 هزار پیامبر الهی (ع) را با برنامه فرستاده، نقطه اوج و نهایى برنامه‌اش زمان ظهور حضرت مهدی (عج) است، به امید حقیقی و نشاط واقعی دست می‌یابد! نقش ویژه امام زمان (عج) عالمگیر ساختنِ حاكمیّت توحید و برقراری عدالت جهانی و گسترش امید حقیقی است.
تمام دانش، بیست و هفت حرف است، تمام آنچه پیامبران تاكنون بیان كرده‌اند، دو حرف از آن است؛ وقتی قائم قیام می‌كند، بیست و پنج حرف دیگرش را آشكار می‌سازد و بیست و هفت حرف علم كامل می‌شود؛ چه چیزى براى انسان امیدبخش‌تر از شکوفایی علم است؟ امید به علم رشد یافته و شکوفا شده، می‌تواند بستر امیدواری و نشاط آوری را فراهم کند و این امر جز با ظهور حضرت مهدی (عج) تحقق نمی‌یابد.
پس از ظهور امام زمان (عج) عالم تکوین دگرگون می‌شود؛ در آن زمان، تمام استعداد و قابلیت‌هاى موجودات و مخلوقات به فعلیت مى‌رسد؛ حتی مقداری که تا زمان ظهور امام زمان (عج) کشف می‌شود، نسبت به آنچه پس از آن ظاهر می‌شود، قابل مقایسه نیست؛ این مسئله می‌تواند سبب ایجاد نور امید در دل متدینین و منتظرین ظهور گردد.
تکامل وجودی بشر در دوران ظهور حضرت مهدی (عج) چنان رشد می‌یابد که در تاریخ بشر بی‌سابقه است؛ انسان بدون واسطه مى‌تواند با امام زمان (عج) سخن گوید و صدای ایشان را بشنود؛ هم‌چنین در این دوران، (با وجود سختی فهم کتاب خدا) حتی زنان خانه‌دار نیز مى‌توانند مطابق موازین قرآن، قضاوت و حکم کنند؛ دانستن این مطالب، امید را در منتظران افزایش داده و آرزو می‌کنند در آن زمان حضور داشته و آن دوران را درک کنند.
جایگاه اهل بیت (ع) نسبت به قرآن کریم، مثل جایگاه نقطه‌ها نسبت به کلمات است؛ همان‌گونه که نقطه‌ها از کلمات جدا شود، در فهم آن اختلاف می‌شود، اهل بیت (ع) نیز اگر از قرآن جدا شوند، قرآن درست فهمیده نمی‌شود و در آن اختلاف می‌شود.
شناخت امام عصر (عج) توسط امام عسکری (ع) و نشان دادن ایشان لازم است و این واقعه در زمان تولد امام زمان (عج) به برخی خواص توسط امام حسن عسکری (ع) انجام شده و تا 5 سال ادامه داشته است. اما در زمان ظهور، حجت قبلی حضور ندارد که ما بتوانیم توسط نص ایشان امام مهدی (عج) را بشناسیم.
در روایاتريا، ظهور حضرت (ع) بسیار روشن بوده است و از آن تعبیر به روشن تر از خورشید شده است و هر شخص طالب حقیقتی به راحتی خواهد توانست صحت وی را تشخیص دهد.