پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ مدتی است که مخالفین شیعه این دو عکس را با هم مقایسه می‌کنند و می‌گویند: کدام عقل باور می‌کند که با وجود این همه فقیر در جامعه به ساخت ضریح کمک شود؟

در پاسخ به این شبهه به چند نکته باید توجه کرد

نکته اول: ذلِكَ وَ مَنْ يُعَظِّمْ شَعائِرَ اللَّهِ فَإِنَّها مِنْ تَقْوَى الْقُلُوبِ (حج آیه 32) و هر كس شعائر خدا را گرامى بدارد، پس اين از تقواى دل‏ هاست
بزرگداشت اولیای الهی راههای متعددی دارد و تعمیر و تزیین حرم های آنان نیز نوعی بزرگداشت آنان است
مگر نه این است که قرآن می‌فرماید: قُلْ لا أَسْئَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْراً إِلاَّ الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبى‏(شوری آیه 23) بگو: «من هيچ پاداشى از شما بر رسالتم درخواست نمى‏ كنم جز دوست ‏داشتن نزديكانم [اهل بيتم‏]
حال چه اشکالی دارد که کسی محبتش را به اهل بیت از این طریق ثابت کند.

نکته دوم: هیچ منافاتی بین بزگداشت حرم معصومین و کمک به فقرا نیست،یک مسلمان موظف است هم به فقرا کمک کند و هم نسبت به بزرگداشت حرم ائمه اقدام کند

نکته سوم: خیلی از این بازسازی‌های حرم ائمه توسط خود مردم و با بودجه‌ها و کمک‌های مردمی انجام می‌شود یعنی مردم خودشان با عشق و اختیار اقدام به چنین کاری می‌کنند،اگر هم کسی به آنها بگوید که این پول را در جای دیگری صرف کن، می‌گویند که من به خاطر عشق به امام این کار را می‌کنم.

نکته چهارم: در هیج جای دین نداریم که هر چه هست مخصوص فقراست، بلکه فقرا یک قسمت از مسائل اجتماعی هستند.
نکته پنجم: در ادیان و مذاهب دیگر هم مشابه این امر جاری است، مثل خرج‌هایی که مسحیان و یهودیان و پیروان بودا صرف ساخت و تجهیز کلیساها و معابد خود می‌کنند. حال اگر توسعه اماکن مقدسه اشکال دارد، باید به دیگر ادیان و مذاهب هم این اشکال را وارد کرد.
وانگهی چگونه است که مقبره امام اهل سنت محمد بن اسماعیل بخاری این همه توسعه دارد و کسی تا به حال کوچک‌ترین اعتراضی به آن نکرده است؟

نکته ششم: در روایت آمده است كه در نزد عمر بن خطّاب از زینت‏‌هاى كعبه، و فراوانى آن، سخن به میان آمد، و گروهى گفتند: اگر آنها را مى‌‏‌گرفتى، و در تجهیز لشگریان إسلام صرف مى‌‌كردى، أجرش جزیل ‏تر و ثوابش بیشتر بود!
عمر إراده كرد تا این زینت‏‌ها را از كعبه بردارد، و در جیوش مسلمین صرف‏ كند، لذا حکم این مسئله را از حضرت أمیر المؤمنین علیه السّلام پرسید.
حضرت فرمودند: ... زینت ‏آلات كعبه (أمر تازه‌‏اى نیست و) در زمان پیامبر (صلی الله علیه و آله) هم بوده است، و خداوند آن را بر حال خود باقى گذارد (و مصرفى براى آن معیّن ننمود) و این عدم بیان مصرف و باقى گذاردن به حال خود، از جهت آن نبود كه خداوند این مساله را فراموش كرده باشد، و محلّ و مكان مصرف آن نیز مخفى و پنهان نبود، پس تو هم إى عمر، آنها را به جاى خود ثابت و باقى بدار، همان‏‌طور كه خدا و رسول او آنها را باقى گذاشتند (1)

نکته هفتم: با بررسی مخارج یک کشور متوجه می شویم که این مقدار بودجه که صرف ساختن ضریح معصومین می‌شود، نسبت به مخارجی که بعضی از ثروتمندان و موارد مشابه،در طول سال برای زندگی خود دارند، واقعا ناچیز است

پی نوشت ها:

[1] حکمت 270 نهج البلاغه