پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_  احمد اسماعیل بصری (مدعی دروغین یمانی) با ادعای امامت،[1] سعی در تفسیر آیات الهی داشته، در حالی که این سخنانش، معارض با روایات معصومین علیهم‌السلام است.

احمد اسماعیل بصری در تفسیر «بسم الله الرحمن الرحیم» گفته است: «... و این اسماء سه‌گانه (الله، الرحمن و الرحیم) در خلق، پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله، امیرالمؤمنین علیه‌السلام و حضرت زهرا علیهاالسلام است ... و این اسماء سه‌گانه یعنی محمد، علی و فاطمه علیهم‌السلام، اسم اعظم هستند؛ پس محمد صلی‌الله‌علیه‌وآله از خداست و ایشان کتاب خدا هستند؛ بلکه ایشان خدای در خلق هستند و علی و فاطمه علیهماالسلام از رحمت خدا هستند؛ پس آنان رحمان و رحیم هستند».[2]

قرآن کریم از زبان حضرت لقمان علیه‌السلام، شرک را ظلم بزرگ می‌داند. «وَ إِذْ قَالَ لُقْمَانُ لِابْنِهِ وَ هُوَ یَعِظُهُ یَا بُنَیّ لَا تُشْرِکْ بِاللَّهِ ۖ إِنَّ الشِّرْکَ لَظُلْمٌ عَظِیمٌ»؛[3] «(به‌خاطر بیاور) هنگامی را که لقمان به فرزندش (درحالی‌که او را موعظه می‌کرد) گفت: پسرم! چیزی را همتای خدا قرار مده که شرک، ظلم بزرگی است».

سخنان بی‌پایه و اساس وی شرک بوده و معارض با آیاتی است که خالق جهان هستی را خداوند متعال دانسته است. وی می‌گوید: «پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله از خداست. پس ایشان خدای در خلق (الله فی الخلق) هستند. حال آنکه حق تعالی می‌فرماید: خدای در آسمان و زمین همان خداوند است. «الحمدللهِ الَّذی خَلَقَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ وَ جَعَلَ الظُّلُماتِ وَ النُّورَ ثُمَّ الَّذینَ کَفَرُوا بِرَبِّهِمْ یَعْدِلُونَ... وَ هُوَ اللَّهُ فِی السَّماواتِ وَ فِی الْأَرْضِ یَعْلَمُ سِرَّکُمْ وَ جَهْرَکُمْ وَ یَعْلَمُ ما تَکْسِبُونَ»؛[4] «همه ستایش‌ها ویژه خداست که آسمان‌ها و زمین را آفرید و تاریکی‌ها و روشنی را پدید آورد؛ سپس کافران برای پروردگارشان شریک و همتا قرار می‌دهند ... و او در آسمان‌ها و زمین، خداست که نهان و آشکار شما را می‌داند و نیز به آنچه که به دست می‌آورید، آگاه است». یعنی هیچ کسی غیر از خدای متعال، الله در آسمان‌ها و زمین نیست، حتی مشرکان نیز کلمه «الله» را برای بت‌های خویش استفاده نمی‌کردند؛ چون الله را خالق جهان دانسته و بت‌های خویش را شفیعان نزد خداوند دانسته‌اند؛ پس احمد اسماعیل بصری اشتباهاتش از مشرکین زمان رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله نیز بدتر است.

او می‌گوید: «امیرالمؤمنین و حضرت زهرا علیهماالسلام از رحمت خدا هستند؛ پس رحمان و رحیم هستند». همه اهل‌بیت علیهم‌السلام رحمت خدا و واسطه فیض بر کل مخلوقات هستند؛ ولی دلیل نمی‌شود که مراد از رحمان و رحیم در «بسم الله الرحمن الرحیم» امیرالمؤمنین و حضرت زهرا علیهماالسلام باشند.

مدعی یمانی، در جای دیگر، علت اینکه امیرالمؤمنین علیه‌السلام را رحمان و حضرت زهرا علیهاالسلام را رحیم دانسته، این گونه مطرح می‌کند که: «رحمان یعنی رحمت عامه، رحمتی که بر کل مخلوقات نازل می‌شود و رحیم یعنی رحمت خاصه، رحمتی که مخصوص مؤمنین است و در روز قیامت، حضرت زهرا علیهاالسلام شیعیان را انتخاب می‌کند و آنان را وارد بهشت می‌کند».[5]

این علت نیز مطمئناً اشتباه است؛ زیرا که امیرالمؤمنین علیه‌السلام در روز قیامت، به دشمنانشان اجازه ورود به بهشت نمی‌دهند و آنان را وارد جهنم می‌کنند. امیرالمؤمنین علیه‌السلام می‌فرماید: «من تقسیم‌کننده بهشت و جهنم هستم؛ اولیاء خود را وارد بهشت می‌کنم و دشمنانم را وارد جهنم می‌کنم».[6]

روایات در این زمینه در حد تواتر هستند؛ پس علتی که ذکر کرده درست نیست، با این همه اشکال، قطعاً احمد اسماعیل بصری لیاقت امامت ندارد.

پی‌نوشت:
[1]. احمداسماعیل بصری مدعی است: «(احمداسماعیل بصری) اولین جانشین امام مهدی(حجت بن الحسن‌العسکری)، بعد از وفاتش است». الجواب المنیر، ج۱، ص۳۳.
[2]. احمد الحسن (مدعی یمانی)، المتشابهات، ج۱، ص۲۲، چاپ سوم، 1431ق.
[3]. سوره لقمان، آیه ۱۳.
[4]. سوره انعام، آیه ۱ و ۳.
[5]. احمد الحسن (مدعی یمانی)، المتشابهات، ج۱، ص۲۷، چاپ سوم، 1431ق.
[6]. صفار، محمد بن حسن، بصائر الدرجات، ج1، ص416، مکتبه آیه الله مرعشی نجفی، قم، 1404ق.