پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ مولوی عبدالحمید که در هفته‌های قبل موضع بسیار آرامی در سخنانش پیش گرفته بود و آرامش به زاهدان بازگشته بود، در خطبه روز گذشته، سال قبل را سالی پر از فراز و نشیب دانست و اغتشاشات سال گذشته را اعتراض نامید و علت اصلی اغتشاشات را مربوط به معیشت و اقتصاد دانست. وی  اعتراض را حق قانونی مردم دانست و گفت: «در هیچ کجای دنیا اینطور نیست که اعتراض نباشد و در همه جای دنیا هم وقتی اعتراض می‌شود به حرف مردم گوش می‌دهند و آن‌ها را نمی‌کشند. نهایتاً بعضی را بازداشت می‌کنند و بعد رها می‌کنند. در این اعتراضات بسیاری از مردم کشته شدند. این‌ها اشتباهات بزرگی است. نباید مردم با گلوله جنگی زده می‌شدند.»

عبدالحمید با تأیید این مطلب که اکنون اعتراضات کاهش پیدا کرده است، گفت: «درست است اعتراضات حالا کاهش پیدا کرده است، ولی دل‌ها همه در رنج هستند.» «اقتصاد کشور تا زمانی که سیاست‌های داخلی و خارجی تغییر نکند، اصلاح نمی شود.» وی گفت: «ما در گذشته انتخابات هم داشته‌ایم اما این انتخابات، انتخاب نبوده‌اند بلکه انتصاب بوده‌اند. ما رأی داده‌ایم اما انتخاب واقعی آن است که مردم آزاد باشند، کسی را انتخاب کنند که شایستگی دارد؛ نه اینکه چند نفر به عنوان کاندیدای ریاست‌ جمهوری توسط شورای نگهبان تأیید شوند که هیچ‌کدام توانایی اداره کشور را ندارند. این انتخاب نیست. در مجلس آدم‌های توانمند را رد می‌کنند و می‌گویند از بین این‌ها انتخاب کنید. چه انتخابی؟ این انتخاب‌ها واقعی نیست.»[1]

مولوی عبدالحمید باید بداند، علت اصلی اغتشاشات سال گدشته، مربوط به معیشت و اقتصاد نبود و رصدهای انجام شده و مصاحبه با افراد دستگیر شده، مشخص کرد که با این‌که مردم در مشکلات اقتصادی هستند و یکی از مشکلات کشور، مشکل معیشت و اقتصاد است، انگیزه اغتشاشگران، هیچ انگیزه اقتصادی نبوده و آنان به جهت مسائل اقتصادی به خیابان نریختند؛ بلکه نوعی اغتشاش مدیریت شده از سوی دشمن برای براندازی نظام جمهوری اسلامی بود که در ابتدا با انگیزه مخالفت با دستورات دینی آغاز کردند و با هیجانات ایجاد شده، عده‌ای اندک از جوانان را به میدان کشاندند که درگیر مسائل اقتصادی نشده‌اند.

عبدالحمید که اعتراض را حق قانونی مردم می‌داند و قاعده‌ای خلاف واقع را از دنیا تصویر می‌کند، هیچ اشاره‌ای به عفو عمومی رهبری نکرد که بر اساس این عفو عمومی، اکثر اغتشاشگران آزاد شدند. وی هم‌چنین هیچ اشاره‌ای به اعتراضات میلیونی در فرانسه که اکنون در خیابان‌های پاریس انجام می‌شود، نکرد که پلیس چگونه به جان مردمش افتاده است و آن‌ها را کتک زده و بازداشت می‌کند.

اکنون که اعتراضات در زاهدان رو به کاهش است و مردم صف خود را از اغتشاشگران جدا کرده‌اند، هنوز عده‌ای تجزیه طلب و وهابی درصدد هستند که شعله کم سوی اغتشاشات را روشن نگه دارند؛ در این هفته نیز (4 فروردین 1402) عده‌ای غیر بلوچ که از شهرهای دیگر به زاهدان رفته بودند، شعارهای ساختار شکنانه دادند و شبکه‌های وهابی و تجزیه طلب نیز شعارهای این عده قلیل غیر بومی را به همه مردم زاهدان تعمیم دادند؛ این در حالی است که کسانی‌که شعارهای ساختار شکنانه می‌دادند، لهجه بلوچی نداشته و مشخص بود که از شهرهای دیگر اجیر شده‌اند تا تنور اغتشاشات را روشن نگه دارند و این شعارها را به نام مردم مظلوم بلوچ بنویسند. 

عبدالحمید در حالی ریشه بیماری اقتصادی کشور را در مسائل سیاسی می‌داند که کشور در این دولت، موفق به عقد قراردادها و پیمان‌های بزرگی با کشورهای چین، روسیه، عربستان، عراق و ... شده است؛ گویا مولوی عبدالحمید، سیاست خارجی را در ارتباط با آمریکا و اروپا منحصر می‌داند؛ و صلاح نمی‌داند هیچ اشاره‌ای به توافق ایران و عربستان کند و ارتباط‌های کشورهای همسایه با ایران را نمی‌بیند؛ انتصابی خواندن انتخابات در ایران، شبیه به سخنان سران فتنه در سال 88 است که وقتی مردم آنها را انتخاب نکردند، گفتند انتخابات انتصابات است؛ اما مردم راه خود را از آنان جدا کردند و اکنون نیز مردم زاهدان به تدریج راه خود را از کسانی که در مقابل نظام بایستند، جدا خواهند کرد. 

پی‌نوشت:
[1]. سخنان عبدالحمید در 4 فروردین 1402.