پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ برخی از مورخان و اندیشمندان از افراط و زیاده روی یهودیان در مورد حجاب سخن گفته و بر این نظرند که در بین یهودیان و ملتی که از فکر یهودی پیروی می کردند، حجاب به مراتب شدیدتر از آنچه در اسلام مطرح بود، وجود داشته است.(1)

رعایت حجاب عفت و پاکدامنی از دستورهای اکید آیین یهود است که از قدیم الایام به دقت رعایت می شده است. مبنای تأکید بر حجاب در شریعت‏ یهود، فقرات كتاب مقدس شان است که برای نشان دادن کیفیت پوشش سخت زنان یهودی، موارد زیر آمده است:

1. وجوب پوشاندن موی سر: «یهُوَه موسی را خطاب کرده گفت: بنی ‌اسرائیل را خطاب کرده به ایشان بگو: هرگاه زن کسی از او برگشته به وی خیانت ورزد.... پس آن مرد زن خود را نزد کاهن بیاورد... و کاهن، زن را به حضور یهُوَه برپا داشته موی سر او را باز کند.»(اعداد، 5: 12- 18) بر اساس فقرات بیان شده، تورات ارزش حجاب را تا حدی دانسته که در مواردی که زنان خیانت کنند، برای تنبیه این زنان خطاکار، دستور به باز کردن موقتی حجاب آنها داده است.

2. واژه چادر: «بوعز(از خاندان اَلیملَک) به روت (دختر موآبیه) گفت چادری که بر توست بیاور و بگیر. پس آن را بگرفت و او شش کیل جو پیموده بر وی گذارد و به شهر رفت.»(روت، 3: 15)

3. واژه برقع و نقاب: «رفقه چشمان خود را بلند کرده و اسحاق را دید و از شتر خود فرود آمد، زیرا از خادم پرسید: این مرد کیست که در صحرا به استقبال ما می آید؟ خادم گفت: آقای من است. پس برقع خود را گرفته، خود را پوشانید(تا چشم اسحاق به او نیفتد)»(پیدایش، 24: 64- 65). کاربرد واژه برقع‏ که به معنای روپوش صورت است، در این فقرات، کیفیت پوشش زنان یهودی را نشان می ‏دهد. به گفته مرجع مذهبی یهودیان ایران، خاخام اوریل داودی، منشأ و وجوب حجاب در شریعت یهود، مستند به همین فقرات است.(1)

4. واژه روبند: «و یهُوَه می گوید: از این جهت که دختران صهیون متکبرند و با گردن افراشته و غمزات چشم راه می روند و به ناز می خرامند و به پای های خویش خلخال ها را به صدا می آورند. بنابراین یهُوَه فرق سر دختران صهیون را کل خواهد ساخت و یهُوَه عورت ایشان را برهنه خواهد نمود. و در آن روز یهُوَه زینت خلخال ها و پیشانی ‌بندها و هلال ها را دور خواهد کرد. و گوشواره ‌ها و دستبندها و روبندها را و دستارها و زنجیرها و کمربندها و عطردانها و تعویذها را و انگشترها و حلقه‌ های بینی را و رخوت نفیسه و رداها و شال ها و کیسه ‌ها را و آینه‌ ها و کتان نازک و عمامه ‌ها و برقِع ‌ها را. و واقع می شود که به عوض عطریات، عفونت خواهد شد و به عوض کمربند، ریسمان و به عوض موی های بافته، کَلی و به عوض سینه ‌بند، زنّار پلاس و به عوض زیبایی، سوختگی خواهد بود.»(اشعیا، 3: 16- 24) ‏

تلمود ضمن اشاره به این فقرات، یکی از مهم ترین عواملی را که موجب تخریب معبد اول شد، فساد دختران صهیون دانسته است.(2)

5. نهی از لمس و تماس: «بوعز نام از خاندان اَلیملَک به روت دختر موآبیه گفت: ای دخترم مگر نمی شنوی؟ به هیچ کشتزار دیگر برای خوشه ‌چینی مرو و از اینجا هم مگذر بلکه با کنیزان من در اینجا باش. و چشمانت به زمینی که می ‌دروند نگران باشد و در عقب ایشان برو آیا جوانان را حکم نکردم که تو را لمس نکنند؟»(روت، 2: 1- 9)

«آیا کسی آتش را در آغوش خود بگیرد و جامه اش سوخته نشود؟ یا کسی بر اخگرهای سوزنده راه رود و پایهایش سوخته نگردد؟ همچنین است کسی که نزد زن همسایه خویش داخل شود؛ زیرا هرکه او را لمس نماید بی گناه نخواهد ماند.»(امثال سلیمان، 6: 27- 29)‌

6. نهی تشبُّه مرد و زن به یکدیگر: «متاع مرد بر زن نباشد و مرد لباس زن را نپوشد؛ زیرا هر که این را کند، مکروه یهوه‏ خدای توست.»(تثنیه، 22: 5) در این فقره خداوند تشبه مرد و زن به یکدیگر در پوشش را نهی کرده و ناپسند شمرده است.

نتیجه آنکه رکن بودن برقع و روبند در یهودیت، بهترین شاهد و گواه بر سخت گیری یهودیان در مسأله حجاب است. هر چند امروزه عمدتاً به آن پای بند نیستند.

پی نوشت:
1. ر.ک: ابوالقاسم اشتهاردی، الحجاب فی الاسلام، قم: بی نا، 1382، ص 50؛ مریم معین الاسلام، پوشش و آرایش از دیدگاه پیامبر اعظم، تهران: نشر مرکز پژوهش های صدا و سیما، 1386، ص 19
2. الهام کاظم پور ساریدرق و دیگران، «بررسی تحلیلی حجاب ازدیدگاه ادیان سامی (اسلام، یهود و مسیحیت)»، فصلنامه زن و مطالعات خانواده دوره 10، شماره 38، دی 1397، صفحه 69-97، ص 80
3. تلمود، یما، 9ب به نقل از مجید معارف، طاهره حاج ابراهیمی، عاطفه عبدی خان، «عفاف و حجاب در دین یهود و اسلام شیعی»، معرفت ادیان، شماره 30، ص 7- 29