پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ از آغاز دهه ۱۹۸۰، اصلاحاتی در سازمان‌ های دینی یهودی انجام شد و پیشرفت‌ هایی در زمینه قانون گذاری به نفع زنان یهودی به وجود آمد. زنان حق خواندن تورات در کنیسه‌ ها را یافتند؛ هر چند هنوز مناصب مذهبی در اختیار مردان است و فقط مردان می‌توانند «ربی»[1] باشند. همچنین در برخی از سازمان‌های یهودی، زنان حق بستن تفیلین[2] را به دست آوردند و همین‌ طور قوانین هلاخایی چون سنگسار کنار گذاشته شده‌اند.[3] با وجود این، کم کردن فاصله نابرابری بین زنان و مردان در مناطق اشغالی صهیونیست ها کار زیادی می طلبد.

قوانین هلاخا[4] از بدترین قوانین کهن احبار یهودی است که در مسائل ازدواج و طلاق رواج دارند. بر پایه این قوانین، زنان ملک خصوصی مردان اند و تنها مرد است که از حق طلاق برخوردار می باشد. بر پایه این آیین های یهودی، چنانچه زن، شوهر خویش را از دست می داد یا می بایست با برادر شوهر خود ازدواج کند و یا دست کم برای اقدام به ازدواج با دیگری از او اجازه بگیرد. چنانچه متوفی پسری نداشته باشد، زن به ملک برادر شوهر خود در می آید. برادر شوهر می تواند با ازدواج مجدد این زن مخالفت کند تا به ثروت کلانی که مطالبه می کرد، برسد. چه بسا این مطالبه، تمام دارایی زن -از املاک شخصی وارث گرفته تا حقوق بازنشستگی- را شامل شود. اگر برادر شوهر به سن تکلیف نرسیده باشد، این زن باید به انتظار رسیدن وی به سن قانونی بنشیند و چنانچه در شهری باشد که به همسر برادرش اجازه ورود داده نمی شود، این زن تا پایان عمر از حق ازدواج مجدد برخوردار نمی شد.

در دادگستری های احبار یهود، شهادت دادن تنها از آن مردان است. هر زنی که از فرمان شوهر سرپیچی کند، مجرم شناخته می شود و هیچ حقی به وی تعلق نمی گیرد. مردان این سرزمین دست به هر کاری می زنند و دادستان همیشه به سود شوهر حکم می دهد. کتک زدن زن از دلایل جواز و درخواست طلاق نیست. لیست سیاه در دست مردان چنانچه نام دختری در این لیست نوشته شود، از ازدواج او جلوگیری می شود. تمام این تحقیرها زنان را به واکنش، راهپیمایی و گردهمایی واداشت و روزنامه ها به پوشش خبری کمر همت بستند.[5]

فمینیست ‌های یهودی بین خشونت سربازانی که در سال ۱۹۸۷، انتفاضه نخست را سرکوب می ‌کردند و خشونت مردان در کانون خانواده، همانندی برقرار کردند. در اثر خشونت ‌های خانوادگی، هر سال ۱۵ زن کشته می ‌شوند. «گالیا گولان» پژوهشگر صهیونیستی- آمریکایی بیان می ‌کند: «یکی از نخستین دلایل فمینیستی دقیقاً مبارزه با خشونت ‌های زناشویی بود؛ زیرا این خشونت با نقش مردانه و محافظ مرد، هماهنگی داشت.»

برخورد سیاسی با خشونت ‌های زناشویی، نمونه دیگری از ناچیز شمردن شخصیت زنان ا‌ست. در معرض تهدید و ترور بودن سربازان رژیم صهیونیستی موجب شده، بسیاری از ماموران بخش خصوصی، اسلحه گرم را در منزل همراه داشته باشند. گاهی آنان این سلاح را علیه همسر خود به کار می ‌برند. بین سال ‌های ۲۰۰۲ و ۲۰۱۳، ۳۳ نفر که ۱۸ نفرشان زن بودند، بدین ترتیب کشته شدند. سرانجام پس از تلاش های فمینیستی با شعار «سلاحی روی میز آشپزخانه نگذارید»، قانونی در سال ۲۰۱۳ به تصویب رسید که این افراد را مجبور می‌ کند از حمل سلاح در خانه خودداری کنند. پس از آن تعداد کشته ها به صفر رسید.[6]

خبرها بیانگر آن است که در این سالها، خاخام ‌های تندروی صهیونیستی در مناطق اشغالی رژیم صهیونیستی، رفتار به شدت تحقیرآمیز با زنان دارند. «رونو أورفونو» یک فعال «انجمن‌های حقوقی و امور زنان رژیم صهیونیستی» درگفت و گو با تلویزیون رژیم صهیونیستی بیان کرد: «پیدا کردن یک زن در مناطقی که یهودیان صهیونیست افراطی درآن ساکنند، کار آسانی نیست. این افراد متعصب هنوز نماز خود را با دعایی از تلمود شروع می کنند که می گوید: «خدا را شکر می کنم که مرا زن خلق نکرد.»

اورفونو افزود: «خاخام های تندروی صهیونیست به شاگردان خود توصیه می کنند که از صحبت کردن با زنان بپرهیزند. آنان می خواهند به طور کامل رفت و آمد زنان در مناطق محل سکونت خود را منع کنند.»

«باتیا لاتمان» از دیگر فعالان زنان در همین رابطه گفت: یک بار تلاش کرده است که وارد منطقه «میئا شعاریم» شود. به محض رسیدن به ورودی این منطقه صدایی از طریق بلندگو وی را از ورود برحذر داشته و یک یهودی تندرو با قدرت تمام فریاد زده است که «ورود فقط برای مردان آزاد است، از جلوی چشمان ما دور شو، ورود زنان و سگ ها ممنوع است.» عبارت تحقیر آمیز «ورود زنان و سگ ها به این منطقه ممنوع است ... لطفا از یک خیابان دیگر عبور کنید»، در تابلویی در ورودی منطقه «میئا شعاریم» که دارای ساکنانی از یهودیان تندرو واقع در قدس اشغالی می باشد، درج شده است.

 این زن در حالی که به چنین تبعیضی اعتراض کرده بود، با حمله گروهی از شاگردان خاخام ها روبرو شد. این گروه آن زن را به باد کتک گرفتند و خون از دهانش جاری شد و چند رهگذر او را از دست آنها نجات دادند. این زن سپس برای شکایت به پلیس مراجعه کرده و دادخواستی را علیه شاگردان خاخام ها تنظیم کرد اما هیچ یک از رهگذران حاضر نشدند که از ترسشان علیه خاخام ها شهادت بدهند و هیچ اقدامی نیز از سوی پلیس علیه آن ها صورت نگرفت.[7]

پی نوشت:
[1]. ربی یعنی آموزگار یا پژوهشگر تورات.
[2]. «تِفیلین» به تسمه نوار چرمی و جعبه کوچکِ همراه آن گفته ‌می‌ شود که هر فردِ مذکری که به سن تکلیف رسیده باشد، هنگام نماز و دعای روزانه به درگاه پروردگار، باید آن را به دست چپ و پیشانی خود ببندد.
[3]. «زن در یهودیت» از ویکی‌پدیا، دانشنامه‌ی آزاد
[4]. Halacha. هلاخا به مجموعه 613 قانون یا دستور شریعت یهود گفته می ‌شود که از عهد قدیم، تلمود و نوشتارهای حاخام ها اقتباس شده است. 
[5]. حسین عباسی، «وعده های پوشالی سرزمین موعود ; نگاهی به نابرابری حقوق زنان یهودی در سرزمین اشغالی»، نشریه پگاه حوزه، 17 شهریور 1386، ش 214، به نقل از بخش 18 از کتاب «گذشته، حال و آینده زنِ یهودی» تألیف خانم ناتالی رین.
[6]. https://www.radiozamaneh.com/368545/
[7]. https://fa.alalam.ir/news/50165/