پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ یک مبلّغ بهائی و منتقدی در زمینه‌ی بهائیت، موضوع چرایی عدم ترجمه‌ی آثار پیشوایان بهائی را بعد از قریب به دو قرن، مورد بررسی قرار دادند:
منتقد: مگر شما کتاب اقدس جناب بهاء را اُمّ الکتاب بهائیان و کتاب نازله از سوی پروردگار برای هدایت بشر نمی‌دانید؟!
مبلّغ بهائی: بله.
منتقد: پس چرا تشکیلات بهائیت اجازه‌ی ترجمه‌ی کتاب اقدس را به سایر زبان‌ها نمی‌دهد؟!
مبلّغ بهائی: اشتباه می‌کنید، نخستین ترجمه‌ی کتاب اقدس به صورت خلاصه و چکیده در سال 1973م، به زبان انگلیسی منتشر شده و در سال 1992م نیز بیت العدل، ترجمه‌ی کامل این کتاب را به زبان انگلیسی ارائه داده است.[1]
منتقد: از سال 1911م که جناب عبدالبهاء سفرهای خود را به غرب آغاز کرد تا سال 1992م، 80 سال فاصله است! با این حال چه دلیلی مانع شد تا دو نسل از بهائیان اولیه‌ی غربی از مطالعه‌ی اُمّ الکتاب بهائیت محروم بمانند؟! از طرفی، به چه دلیلی 19 سال قبل از ترجمه‌ی کامل، تلخیص آن به زبان انگلیسی انتشار یافت و مطالب حذف شده در تلخیص این کتابچه‌ی کم قُطر چه بوده است؟!
مبلّغ بهائی: مصلحت این بود که ترجمه‌ی کتاب مستطاب اقدس به زبان انگلیسی، به طول بیانجامد.
منتقد: این چگونه مصلحتی بود که بهائیان غربی را از آشنایی با اُمّ الکتاب بهائیت بازداشت و تا حدود یک قرن، فهم آن‌ها را نسبت به این فرقه، منحصر به جزوه‌های گلچین شده‌ی مبلّغان بهائی نمود؟!
مبلّغ بهائی: شما قادر به فهم این مصالح نیستید!
منتقد: خُب حداقل توضیح دهید که چرا از ابتدای تشکیل بهائیت تا کنون، ترجمه‌ای از متون عربی پیشوایان بهائیت (خصوصاً کتاب اقدس)، به زبان فارسی ارائه نشده است؟!
مبلّغ بهائی: به دلیل اینکه بهاءالله در زمان حیاتشان، ترجمه‌ی کتاب اقدس را موجب ایجاد اختلاف دانسته‌اند: «اگرچه مقصد جناب مترجم خیر بوده لکن از این جهت که این‌گونه امور در این ایام سبب اختلاف می‌شود لهذا جائز نه».[2] همچنین ولی‌امر ما نیز اساساً ترجمه‌ی کتاب اقدس به زبان فارسی را ممنوع برشمرده و بهائیان ایران را به یادگیری زبان عربی حواله داده‌اند: «ترجمه آثار عربیّه به لغت نورا (فارسی) ممدوح و مقبول نه. علی‌الخصوص احکام کتاب اقدس...».[3]
منتقد: مگر مخاطبین اصلی و ابتدایی بهائیت ایرانیان فارسی زبان نبوده‌اند؟! پس چگونه ممکن است پیامبری از میان ایشان برانگیخته شود که کتابش به زبان عربی باشد و حتی از ترجمه‌ی آثارش به زبان فارسی نیز خودداری کند؟!
مبلّغ بهائی: خُب ایشان کتاب‌هایی به زبان فارسی هم داشته‌اند!
منتقد: مگر پیشوایان شما از لزوم علم و عقل سخن نگفته‌اند؟![4] حال با عقل خود بسنجید که چه دلیلی جز تقدّس‌بخشی و پرهیز از علنی شدن سُستی مضامین سیاه‌مشق‌های جناب بهاء، باعث شده تا مدعی پیامبری بهائیت، اُمّ‌الکتاب خود به همراه بسیاری از آثارش را به زبان عربی بنگارد و از ترجمه‌ی آن‌ها به زبان فارسی نهی کند؟!

پی‌نوشت:
[1]. مقاله‌ی تاریخ اقدس، نگارش کامران اقبال، شماره صفحه: 2.
[2]. همان.
[3]. پیام آسمانی، از انتشارات نشریّه ماهانه‌ی محفل روحانی ملّی فرانسه برای بهائیان ایرانی، نوامبر 1988م، نشر دوم، ج 1، ص109.
[4]. ر.ک: عباس افندی، مکاتیب، مصر: چاپ اول، 1340ق/1921م، ج 3، ص 276.