عالمان بزرگ شیعی، شیران بیشه ی اسلام اند که وظیفه ی حراست از دایره ی بزرگ مسلمین و عقاید برحق ایشان را عهده دار هستند. همواره کسانی بوده اند که دین و ایمان مردم را به بهانه های مختلف مورد هجمه قرار داده و علما و حافظان دین، ایشان را رسوا ساخته اند. فرقه ی پلید تصوف یکی از گروه هایی است که با سرقت اصطلاحات اسلامی و جعلیات فراوان سهم عمده ای در انحراف مردم داشته است. در مقابل نیز علمای حقیقی شیعه نیز با نشان دادن چهره ی واقعی ایشان، مکر و کید آنها را برملا کرده اند.
علامه محمدباقر مجلسی، این عالم برجسته ی شیعی و صاحب کتاب شریف بحارالانوار درکتاب خود به نام عين الحيوة به شدت بر پیکره ی تصوف مدعی شیعه گری تاخته و می نویسد: « امّا آن نحو خاص (از ذكر خفي) كه ايشان اختراع كرده‌اند هيئت مخصوصي است. و چنين هيئتي تا به سند معتبري از شارع نرسيده باشد به عنوان عبادت كردن، بدعت است. چنانچه در تعريف بدعت دانستي، و در هيچ حديثي از احاديث شيعه آن هيئت وارد نشده است، و در كتاب حديث سنيان نيز نديده‌ام. و ايشان (صوفيه ی شيعه) نقل مي‌كنند كه اين را معروف كرخي از حضرت امام رضا (عليه السلام) روايت كرده است و اين به چند وجه باطل است: اول آنكه معلوم نيست معروف كرخي خدمت حضرت امام رضا(عليه السلام) رسيده باشد و دوم اينكه مي‌گويند: دربان حضرت بوده است البته غلط است، زيرا جميع خدمتكاران و ملازمان آن حضرت از سنّي و شيعه در كتابهاي رجال ما ضبط شده... »[1]
این شدت برخورد باکسانی که ادعای پیروی از اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام را دارند، جز توسط عالمی بزرگ که مترصد احادیث و جامع ایشان باشد، امکان پذیر نیست. علامه رحمه الله، دل خونی از صوفیه دارد. صوفیان با نیرنگ علامه و پدر بزرگوارش مجلسی اول را صوفی معرفی کرده اند و به همین دلیل علامه ی مجلسی در کتاب اعتقادات دین اسلام می نویسد: « مبادا گمان كني كه پدر من از صوفيّه بوده و مبادا كه راجع به پدر من، بدگمان باشي و تصور كني كه ايشان از صوفيّه بوده است، يا اعتقادي به مذاهب و مسلك‌هاي صوفيّه پيدا كني، دور است اين گمان از پدر من. چگونه ممكن است ايشان از صوفيّه باشند در صورتي كه از همه ی اهل زمانش بيشتر مأنوس به اخبار و آثار اهل بيت نبوّت بوده است؛ و داناترين مردم به اخبار، و عمل كننده ‌تر از همه به آن اخبار بوده است... »[2] این بیان علاوه بر رسواکردن صوفیه و برملاکردن مکر ایشان در تخریب چهره ی عالمی چون علامه ی مجلسی و پدر بزرگوارش، نشان داد که عالمان دین که سر و کارشان با متن سخنان پیشوایان دین علیهم السلام بوده، از سیل روایاتی که صوفیان را گمراه و فاسد الرأی معرفی کرده اند و مورد نکوهش قرار داده اند، با خبرند.
با این حال مؤلف رساله رفع شبهات می نویسد: « از مولانا مجلسي دوم نيز مكتوبي در جواب سؤال يكي از افاضل كه دربارهء حكماء و فقهاء و اخباريين و صوفيين سؤال نموده نقل شده كه در آن به صحت وحقانيّت تصوّف در شيعه تصريح شده... » [3]
این شگرد اقطاب صوفیه که بخواهند علمای شیعه را به خاطر استعمال چند اصطلاح، به نفع خود مصادره کنند، نخ نما شده است. این خشک مغزان ظاهر بین که به تعبیر امام خمینی رحمه الله، سارقان اصطلاحات و دزدان مفاهیم هستند؛ هر کسی که اصطلاحات دزده شده را استعمال کند، صوفی معرفی می کنند. اصطلاحاتی چون، اصحاب قلوب، اهل معرفت، عرفای شامخین، اولیاء الله و... که از اصطلاحات عرفانی است و متصوفه به زعم باطل خود، خود را مصداق این تعابیر می دانند.
صوفیه بداند که با تمامی این سیاه نمایی ها و دروغ پردازی ها راه به جایی نخواهد برد و کلام وحی گونه ی معصومین علیهم السلام در نکوهش و مذمت صوفیان، در هر زمان چون شمشیری گردن سفاهت و دورویی و نفاق را خواهد زد.
منابع:
[1]. عين‌الحيوة، تأليف علامه محمدباقر مجلسي، صفحه 237
[2]. اعتقادات دين اسلام / صفحه 125 عربي (صفحه 339 /ترجمه فارسي)
[3]. رساله ی رفع شبهات / صفحه ی 58