با مطالعه آثار بابيه و بهائيه و آشنائي با افراد سرشناس آن که بعضا برحسب ظاهر، لباس اهل توحيد را داشته‏ اند و قيافه‏ هاي روحاني نما که به خواننده تفهيم مي‏کند از اهل ديانت ناب و خالص بشمار مي‏روند، خواننده را که اگر عکس‏ هائي اين چناني هم ديده باشد، سرگرم سؤال ها نموده، خود را مورد پرسش قرار مي‏دهد اين شکل و شمائل‏ هاي ديني در فرقه‏ اي که ساخته‏ ي استعمار است و جهت به انحراف کشاندن ملت و تضعيف آئيني الهي به وجود آمده، گوياي چه اسراري است و اگر به انگيزه‏ ي آن پي برده شود چه راز سربسته‏ اي برملاء مي‏گردد؟!

قطعا دقت نظرها در اين زمينه مي‏تواند جهاتي گوناگون را ارائه دهد که هر کدام به نوبه‏ ي خود مي‏تواند پرده از روي تزويرها و خدعه‏ هاي، نيرنگ بازان سياسي جهت به انحراف کشاندن پيروان آئيني آسماني برداشته و گوياي حقايقي کارساز باشد که چگونه سلطه گران چپاول گر حاکم بر سرنوشت ملت‏هاي مظلوم جهت استيلا بر همه چيز کشور ستمديدگان تسلط يافته‏ اند. [1]

آنچه میبینیم اصل و اساس فرقه هاي ساخته و پرداخته ‏ي استکبار نظير وهابيت و اسماعيليه - به شکل امروز آن - يا شيخيه که به بابيه و سپس ازليه و بهائيه انجاميد. به لحاظ از بين بردن هميت ديني و تعصبات اعتقادي خالص و ناب حاکم بر جهان اسلام که تنها مانع و دافع تسلط بر کشورهاي اسلامي است به وجود آورده‏ اند. و مسلما بايد آنچه مي‏خواهد در ديني شکاف ايجاد کند با رنگ و خصوصيت هاي مذهبي باشد.

اما گزارشات دقيقي که تاريخ از به وجود آوردن مسلک هاي ظاهرا ديني ضد دين ارائه مي‏دهد، کاملا روشن کننده‏ ي اين مهم غير قابل انکار است که طراحان ابداع کننده‏ ي مسلک هائي نظير وهابيت و بابيت و بهائيت به اين توجه داشته‏ اند : مباني اعتقادي مسلک نوآورده شباهت هائي به اصول پايه ‏اي ديني آسماني داشته لکن با ظاهر همآهنگ لطمه‏ اي جبران ناپذير به پيکر آئين الهي وارد آورد. مهمتر مروجان و ناشران آن نه فقط به قيافه ‏ي مذهبي داشته باشند بلکه بعضا از شهرتي ديني هم برخوردار بوده تا بهتر بتوانند فريب دهند و اغوا کنند.

و در اين صورت مي‏طلبد اگر هم روحاني نمائي را که براي همين روزهاي تاريک و ظلماني زير نظر گرفته مي‏شود پيدا نمي‏کردند، ناگزير با دزدیدن لباس روحانی و ساختن چنين قيافه‏ اي که شبيه به روحانيون باشد را فراهم مي‏ آوردند. چنانکه قبل از انقلاب اسلامي ايران، منوچهر آزمون سرپرست سازمان اوقاف جهت استقبال از محمدرضا پهلوي، کثيري از شکم گرسنه‏ ها را لباس روحاني پوشاند و به استقبال برد. يا در جشن دو هزار و پانصد ساله شدن نوع حکومت ايران، شخصي را که بسيار خوش قيافه بود و جلب توجه مي‏کرد با لباس مقدس روحاني به عنوان رئيس سني روحانيت، که عروسکي ساخته شده بود به نمايش گذاشتند تا در انظار عموم و خارجي‏ ها جبران کمبود حضور روحاني واقعي و حقيقي جهان تشيع را کرده باشند....

از اين دست خيانت‏ ها نسبت به مقامات عالي روحاني در طول تاريخ و حتي در غير اسلام نيز ديده شده است تا يک پديده‏ ي ساخته و پرداخته بدلي ديني را در کنار دين حقيقي قرار دهند. هم از صلابت آن آئين آسماني نظير اسلام و مهمتر تشيع هميشه مقدس و سلحشور مانده را آسيب پذير کنند و هم مردماني ساده و ناآگاه از شيطنت‏ هاي زر و زور دوستان را به آن فريب دهند و در اين ميان خود به مقصود رسند.

در هر صورت  براي حضور داشتن قيافه‏ هائي شبيه به مقامات ديني در فرقه‏ هاي ساختگي استعماري مي‏توان جهات گوناگوني را يافت.

اولا اينکه در دوره‏ ي ابداع اين نوع مسلک ها، لباس رسمي ايرانيان بسيار شبيه به لباس مقدس مقامات ديني بوده است و اکثر مردان در اين دوره داراي ريش‏هاي بلند بوده و جهت مستحب بودن يا حفظ اصالت مردانگي مهمتر ديني دستاري هم به سر مي‏بستند مانند اسداله قمي مبلغ بهائي که قيافه‏ اش با شغل اروسي دوزي او نمي‏خواند.

ثانیا اينکه بايد به مهمي که در تحقيق مسلک شناسي، بسيار حائز اهميت مي‏باشد توجه داشت، استکبار جهاني دفعتا بدون فراهم آوردن مقدمات ضروري، دست به ابداع خدعه اي ديني يا سياسي، اقتصادي يا فرهنگي که بتواند به اصالت‏ هاي ديني طعنه وارد آورد نمي‏زند. بلکه با بررسي سفرنامه‏ هاي غريبه‏ ها به ايران متوجه مي‏شويم، همه‏ ي جهاتي که در به وجود آوردن مسلکي به ظاهر ديني، لازم و ضروري است خصوصا انتخاب افراد توسط سياحان جهانگرد مورد شناسائي و بررسي قرار گرفته است. و افرادي نظير شيخ احمد احسائي با سابقه ‏اي خانوادگي لکن سرانجامي گنگ و نامفهوم يا کاظم رشتي بدون هيچ سابقه طائفه ‏اي در ايران و سرانجامي معلوم، چگونه با اشاعه‏ ي اختراعات اعتقادي ديني مقدمات مسلکي ضد ديني را در تشيع فراهم آورده ‏اند و به گواهي تاريخ چگونه از ناحيه روس و انگليس مورد حمايت قرار گرفتند، زمينه ساز فرقه‏ هائي ظاهرا ديني که با اساس تشيع مغايرت داشت شدند.

اينها با قيافه‏ هائي که بي‏ شباهت به روحانيون شيعه نبود در کنار مهدويت در دوره‏ ي غيبت امام دوازدهم حجة بن الحسن قائم آل محمد روحي فداه فتنه‏ ي خائنانه‏ ي «رکنيت» در فرقه شيخيه، و در همسنگي با نيابت خاصه مدعيان «قطبيت» در شعبات تصوف فرقه‏ اي نعمة اللهي و در هم شأني با نيابت عامه آشوب «بابيت» که به بهائيت تبديل شد را فراهم آوردند برايش سينه زدند. و خوشبختانه ديري نپائيد که رسوا شدند نزديکاني چون فضل الله مهتدي يا آيتي و نيکو صدها تن با توبه و انابه به افشاگري فتنه‏ ي باب و بهاء پرداختند.

نبايد فراموش کرد از لوازم اجراي چنين طرح خائنانه اين بود که قيافه‏ هائي شبيه به پيشوايان ديني را جهت پيشبرد مقاصد شوم خويش داشته باشند و آنهائي که جهت بازي در اين نمايشنامه انتخاب شدند اگر داراي شکل و شمائلي مانند اسداله قمي اورسي دوز يا امين بهائي‏ ها نداشتند مانند حسينعلي و يحيي نوري خبرچين‏ هاي سفارت روس، به همان قيافه اي که مي‏بايد در معرض نمايش گذاشته مي‏شدند در آوردند.

در این میان بعضي هم به جهت نفوذ در دستگاه «بابيت» مانند آيتي ننگ بدنامي را خريدار شده، در دوره‏ ي تأسيس بهائيت پس از اينکه به خوبي همه‏ ي حيله‏ ها و خدعه‏ ها، تزويرها و نيرنگ را شناخته بودند به شواهدي غير قابل انکار از اعمال ضد اخلاقي و انساني سران وابسته به روس و انگليس که امروز آمريکائي هم هستند، خويش را کنار کشيده اطلاعات فراهم آمده را مجموعه‏ هاي ارزشمند نموده در اختيار جامعه اسلامي گذاشتند، هم مبدأ تحقيقات تازه‏ ي محققان گرديدند و هم مانع فريب کمتر مردم شدند و مهمتر زمينه‏ ي توبه کثيري از منحرفان فراهم آوردند و اين سعادت را به نام خود در تاريخ به ثبت رساندند.

پی نوشت :

1.خاطرات انحطاط و سقوط فضل الله صبحی مهتدی ص 10