سلام. شما چند روز پیش در اینستاگرام این سؤال رو از من پرسیده بودید ولی من فرصت و حوصله پاسخگویی نداشتم. درست گفتم؟ ببینید دین رو باید از دو منبع گرفت. یک منبع: وحی (قرآن و اهل بیت) و دیگری: عقل. این دو در کنار هم باید باشند. در مقابل هم. از اهل بیت هم احادیثی به ما رسیده که خداوند دو حجّت بر انسانها قرار دارد. یکی حجت بیرونی (یعنی همون پیامبران و امامان) و دیگری حجت درونی (که همون عقل هست). این وسط ما یک سری چیزهای دیگه هم داریم مثل خواب و رؤیا و کرامت و... که میتونه درست باشه یا نباشه. ولی حجت نیستند. یعنی برخی افراد خواب‌هایی می‌بینند یا چشم برزخی دارند یا هر چی. این‌ها منبع دین نیستند. یعنی حتی افرادی که مثلا چشم برزخی دارند، به این چشم خودشن اعتماد نمیکنند! یعنی اگر کسی رو به شکل میمون دیدند، این طور نیست که بر اساس این چیزها قضاوت کنند. چون شیطان میتونه در خواب و رؤیا تصرف کنه. یعنی ممکنه خواب و رؤیا و چشم برزخی و... از شیطان باشه. حتی کرامات هم میتونه دروغین و شیطانی باشه. یعنی برخی مرتاض‌ها روی آب راه میرن یا کارهای عجیب میکنن که یا حُقه هست یا از شیطان هست. جادوگران همینجور. پس ما نمیتونیم به خواب و رؤیا و این چیزها اعتماد کنیم و نباید دینِ خودمون رو از این چیزها بگیریم. بله خواب و رؤیا ممکنه درست و الهی هم باشه. ممکنه شیطانی باشه. برای همین حضرت ابراهیم وقتی خواب دید که داره اسماعیل رو قربانی میکنه به خوابش اعتماد نکرد (و گفت شاید از القائات شیطان باشه) چند شب خواب دید و آخرش خدا بهش وحی کرد که این کارو بکن (یعنی اسماعیل رو قربانی کن). چون شیطان نمیتونه در وحی تصرف کنه. ضمناً عقل هم در مرتبه‌ی پایین‌تری از وحی قرار داره. چون عقل ما تحت تاثیر احساسات و عواطف و شهوات هست اما باز بهتر از خواب و رؤیا هست. پس آنچه حاج محمود گفت وقتی قابل قبول هست که با وحی همخوانی داشته باشه. اگر نه که هیچ. قابل قبول نیست