پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ هفتمِ آبان 1395 به خاطر داریم که عده‌ای فریب خورده (پیروان کورش و زرتشت) دور هم جمع شدند و به عرب‌ها (آن هم به صورت مطلق) توهین کردند. رفتارهای بی‌ادبانه آن‌ها موجب شد که موجی از ناراحتی و دلخوری در میان عرب‌های ایران به راه بیافتد. پس از آن حادثه تلخ و ننگین، برخی از هم‌وطنان برای دلداری دادن به عرب‌های ایران مدعی شدند که «عرب‌های ایران، عرب نیستند! بلکه فقط عرب‌زبان هستند». حتی مدعی شدند که عرب‌های ایران، آریایی هستند و پس ازفتح ایران به دست مسلمین، زبان این‌ها به عربی تغییر کرد! این حرف نادرست، مانند ریختن بنزین روی آتش شد. چون بیشتر مایه ناراحتی عرب‌های ایران شد.
به هر روی، عرب‌های ایران، هم عرب هستند و هم عرب‌زبان. عرب‌های ایران (به ویژه در خوزستان و بوشهر و ...) از طوایف مهمی چون: بنی تمیم (عشایری چون غزلی، غزیوی، عیایشه، الکنعان، سلیمان، الاماره، المصبح، البراجعه، البو بصیر، عوینه، البوفیصل، الحمد، البوحسان، بنونهشل، سلایط، شریفات، البو طعمه و...)، عشیره سواعد، آل مِذحَج، بنی منصور (المنصوری)، الحردان، آلبوصالح (صالحی)، آلبوغبیش (آل ابوغبیش) یکی از شاخه‌های معروف بنی‌کعب، آل حمید از قبیلهٔ هوازن، النواصر، آل کثیر، آلبوفرحان از بنی‌کعب، بنی صالح، بنی لام، بنی‌هلال، خمیسی، زبیدات، سلامات، بنی طُرُف و... هستند که همگی ریشه عربی روشنی دارند. دکتر عبدالحسین زرینکوب نیز در کتاب تاریخ ایران، بیان کردند که عرب‌های ساکن در خوزستان، اصالتاً عرب هستند. برخی از عرب‌های حیره و برخی نیز از عرب‌ها جزیرة العرب. و اینگونه نبوده که قبل از اسلام، این‌ها آریایی بوده باشند و پس از فتح ایران، زبانشان به عربی تغییر کرده باشد![1]
پیروان کورش و زرتشت باید دست از شعارهای تفرقه‌افکنانه بردارند. به انگلیس و اسرائیل و حتی آل سعود، سواری ندهند. رسانه‌های استعماری از سادگی و نادانیِ این جماعت (پیروان کورش و زرتشت) سوء استفاده کرده و آنان را به رقص درآورده‌اند. فحش دادن به عرب‌ها (به ویژه عرب‌های ایران) علاوه بر اینکه بی‌انصافی و اوج ناجوانمردی است، باعث دلخوری و ناراحتی می‌شود. نتیجه این اقدام هم دمیدن در آتش جدایی و نهایتاً نابودی ایران است.

پی‌نوشت:

[1]. عبدالحسین زرینکوب، تاریخ ایران بعد از اسلام، تهران: موسسه انتشارات امیرکبیر، 1383، ص 286.