هویت ملی

کوروش دوم (مشهور به کوروش بزرگ) پنج فرزند داشت. با نگاه به سرنوشت و تاریخ زندگی این فرزندان میتوان چنین نتیجه گرفت که خانوادهی کوروش، یکی از فاسدترین خانوادههای تاریخ بشر بوده است. فرزندانی که او تربیت کرد، عموماً جزو فاسدترین شخصیتهای تاریخ...

در سریال پایتخت 6، ارسطو هرگاه میخواست کسی را به جوانمردی ستایش کند، به او میگفت: گُل! تو اسکندر زمانی! حقیقت همین است. ابوالقاسم فردوسی در شاهنامه، 200 بیت در مدح اسکندر سروده و او را ذوالقرنین مینامد.

در میان آثار ادیبان و اندیشمندان و مورخین و حُکَمای ایرانی در طول تاریخ، حتی یک جمله در تمجید و ستایش ماندانا نمیبینیم. گذشته از این، ماندانا هیچ نقش خاصی هم در تربیت کورش نداشت. حتی در منابع تاریخی میخوانیم که پادشاه ماد در خواب دید که از ماندانا آنچنانی ادراری جاری شد که همه آسیا را نجس کرد. از خوابگزاران تعبیر خوابش را پرسید. گفتند این ادرار نماد کورش است که همه آسیا را...

مفهوم حقوق بشر از قرن 17 میلادی در فلسفه سیاسی پدید آمد. از طرفی، کورش نمیگوید مردم لایق حق و حقوقی هستند. بلکه میگوید «خوبی از خودم است!» و چون منِ کورش خیلی خوب و مهربان و انسان وارستهای هستم این کارهای خوب را انجام دادم. البته ما قبلا نیز گفته بودیم بخش زیادی از خودستاییهای کورش، دروغ است.

مقبرهای که امروز به فردوسی نسبت داده میشود، فاقد اصالت و اسناد تاریخی است. در زمان ناصرالدین شاه قاجار و بعدا در زمان رضاشاه وقتی خواستند برای فردوسی مقبره ای بنا کنند، با یک مشکل اساسی مواجه بودند: اینکه مدفن حکیم فردوسی روشن نبود!

حکیم ابوالقاسم فردوسی در «شاهنامه» مینویسد: ایرانیان در مرگ پیروز (شخصیت مشهور شاهنامه و از شاهان ایرانی) عزاداری کرده، به خود لطمه زدند و خاک بر سر ریختند.

حکیم ابوالقاسم فردوسی در «شاهنامه» مینویسد هنگامی که سهراب کشته شد، هم رستم و هم دیگر ایرانیان، در عزای سهراب، لباسهای خود را پاره کردند و خاک بر سر و صورت خود ریختند.

منطقه «آرارات کوچک» یک منطقه فوق العاده استراتژیک است که بر دره ارس و راه آهن جلفا و فلات مجاور تسلط دارد. پس از اینکه ترکیه این ناحیه را اشغال کرد، جمعی از مقامات سیاسی و نظامی ایران، در پی بازپسگیری این منطقه برآمدند. لیکن سرانجام بنا به نظر رضاشاه، این کوه راهبردی از قلمرو ایران خارج و به ترکیه تقدیم شد.

یک دلیل واضح تاریخی بر اسلام اختیاری ایرانیها: زرتشتیان با سنگسار کردن مسلمانها و خراب کردن مسجدها میخواستند به زورِ شمشیر، مردمِ تازه مسلمان را به دین زرتشتی وادار کنند ولی مردم دست از اسلام برنمیداشتند.

شاه، هم بحرین را از دست داد، هم ابوموسی را. چه اینکه در قرارداد 1971، حکومت پهلوی نه تنها حق مالکیت امارات بر بخشی از جزایر سه گانه را پذیرفت بلکه در قرارداد مذکور اقرار کرد که ایران "جزیره ابوموسی" را تحت "اشغال" دارد. (Within the agreed areas occupied by Iranian troops) که این لفظ occupied به معنی «در اشغال داشتن» و «اشغال کردن» است.

تاگور هرچند ظاهراً آزادیخواه و استقلالطلب بود اما در حقیقت، در خدمت منافع انگلستان بود. علامه اقبال لاهوری درباره تاگور مینویسد: «تاگور در حق مسلمانان بیانصافی کرد... تنها هدف وی حفظ حضور سرنیزههای بریتانیا در جهت حمایت از خود بود.»

هخامنشیان از حیث علمی و تکنولوژی تقریباً صفر بودند. تخت جمشید، هنر پنجهی معماران یونانی، بابِلی و آشوری و عیلامی است که در جنگها به بردگی گرفته میشدند. اما در جای خود چندان هم خارق العاده نیست. از سویی دیگر، تلاش باستانگرایانِ سازمان میراث فرهنگی برای مخفی کردن تصاویر آب گرفتگیِ تخت جمشید هم جالب است.

این مُهر، کورش اول را نشان میدهد که با نیزه، شکم یکی از مخالفین خود را سوراخ کرده و با اسب بر پیکر نیمه جان یکی دیگر از مخالفین خود میتازد. بله حقیقت این است که هخامنشیان برای تشکیل حکومت و حفظ قدرت، خونهای بسیار ریختند و این مسئله آن قدر برایشان مهم بود که تصویر خونریزیهای خود را بر مُهرهای شخصی خود حکاکی میکردند.

مردمان آریایی، تا پیش از داریوش، خط برای نوشتن نداشتند و برای نخستین بار در حدود 500 سال قبل از میلاد، داریوش هخامنشی به کاتبان عیلامی و آرامی دستور داد که برای پارسها خط اختراع کنند. اما مردم عرب، حداقل 200 سال زودتر از آریاییها به خط دست یافته بودند.