تاریخچه باب
پیامبرنمای بهائیت (بهاءالله) سرانجام سال 1892 بر اثر اسهال خونی درگذشت و عباس افندی (عبدالبهاء) جانشین او شد. عبدالبهاء از پدر زیرکتر بود و مدام از زیر سایه استعماری به سایه استعماری قویتر میرفت و تعالیمی از دیگر ادیان سرقت، و به بهائیت نسبت میداد.
عبدالبهاء به وصیت پیامبرنمای بهائیت عمل نکرد و به جای برادر، نوه دختری خود شوقی افندی را به جانشینی برگزید. در زمان شوقی افندی و تأسیس رژیم صهیونیستی، بهائیت هم توسعه خارق العادهای را تجربه کرد و از 20 کشور، به 224 کشور نفوذ پیدا کرد.
بنابر وصیت عبدالبهاء و شوقی افندی، بنا بود که بهائیت بعد از آنها، با دو رکن ولیامر و شورای بیت العدل رهبری شود.
حمایت استعمار روس | یکی از رهبران جنبش خونخوار بابیت در ایران، حسینعلی نوری بود. خانواده حسینعلی همگی از وابستگان سفارت روس در ایران بودند.
حسینعلی نوری پس از آزادی از زندان، به خاک عثمانی (در نواحی عراق تبعید شد) و در آنجا نیز به حذف فیزیکی مخالفان خود ادامه میداد. حسینعلی بنا به وصیت باب، صبح ازل را جانشین او میدانست تا آنکه سیزده سال پس از مرگ باب، ادعای پیامبری کرد.
بهائیان مدعیاند که پس از اعدام باب، بقایای جسد او را پس از 60 سال، به شهر حیفا که امروزه تحت حاکمیت رژیم غاصب صهیونیستی است منتقل کردند. پس از مرگ باب پیروانش به دو دسته ازلی و بهائی تقسیم شدند و فرقه بهائی بیشترین انشعاب و پیرو را دارد.
فقط خسارت مالی شورش بابیها به کشور، پنج کرور تومان (معادل نیم برابر غرامت جنگهاى ایران و روس) بود. همین مسئله هم موجب شد تا دولت ایران به جای فکر بازپسگیری خاک کشورمان که توسط روسها اشغال شده بود، تنها درگیر حفظ امنیت داخلی خود شود.
علیمحمد شیرازی (ملقب به باب) فرزند محمدرضا و فاطمه بیگم بود که در سال 1235 ق در شیراز به دنیا اومد. خانواده مادری و همسر او، به واسطه تجارت تریاک و همکاری با کمپانی انگلیسی، ثروتمند بودند و توسط پیامبرنمای بهائی به افنان ملقب شدند.
منطق بابیها بر اساس نوشتههای باب، قتل عام مخالفین، نابودی اماکن و سوزاندن کتابها بود و پیروان باب سه جنگ داخلی را به کشور تحمیل کردند. جنگ قلعه طبرسی (1265 ه.ق)، جنگ نیریز (1266 ه.ق) و جنگ زنجان (1266 و 1267 ه.ق).