پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ از گذشته تاکنون یک باوری بین مسلمانان به نام توسل وجود دارد.

توسل یعنی چه؟ یعنی مسلمانان انسان‌های خوب و پاک را نزد خداوند واسطه قرار می‌دادند و حاجتشان را می‌گرفتند.

حتی بین علمای اهل‌سنت هم بودند کسانی که تعریف کرده‌اند که چگونه از امام رضا علیه‌السلام، حاجت خود را گرفته‌اند؛ مثلاً حاکم نیشابوری می‌گوید از ابوالحسین بن ابوبکر فقیه شنیدم که می‌گفت: هر دعایی که من نزد قبر علی بن موسی کردم، خدا قبول کرده، تا جایی که بچه‌دار نمی‌شدم، نزد قبر امام رضا علیه‌السلام از خدا خواستم یک بچه به من بدهد؛ خداوند هم بچه‌ای به من داد.

خودِ حاکم نیشابوری هم داستانی دارد، می‌گوید من یک مریضی داشتم به نام خشکی مفاصل، آن قدر بد بود که نمی‌توانستم درست راه بروم. به زیارت امام رضا علیه‌السلام رفتم و بعد که برگشتم، طوری خوب شدم که انگار اصلاً مریض نبودم!

زید فارسی هم می‌گوید: من در شهر مرو، دو سال بیماری نِقرس داشتم، نه می‌توانستم بلند شوم و نه می‌توانستم درست نماز بخوانم. تا اینکه یک شب خواب دیدم که در خواب به من گفتند: چرا نزد قبر امام رضا علیه‌السلام نمی‌روی، پاهایت را به قبر بمالی و خدا را صدا بزنی تا خوب شوی؟

حیوانی کرایه کردم و به طوس رفتم. پاهایم را به قبر مالیدم، خدا را صدا زدم، نقرسم خوب شد! الان دو سال است که دیگر نقرس ندارم.