بار دیگر عبدالحمید در زاهدان در قالب سخنان خیرخواهانه علیه مسئولین انتقاد کرد و در مورد مشکلات اقتصادی گفت: «شما فرصت داشتید، تحریم‌ها را نتوانستید حل کنید! هسته‌ای چه اندازه ارزش داشت! این تحریم به نفع آقازاده‌ها بود که نفت را بردند در بازار سیاه فروختند و استفاده کردند.» این سخنان بجز مطالب کذب و تشویش اذهان عمومی، غیر عاقلانه است؛ چون گمان می‌کند اگر از هسته‌ای دست بر می‌داشتیم، استکبار تحریم‌ها را بر می‌داشت، در حالی‌که آنها نقض حقوق بشر و سیستم موشکی و دفاعی را بهانه می‌کردند و تحریم‌ها را ادامه می‌دادند.

بار دیگر عبدالحمید در زاهدان در قالب سخنان خیرخواهانه علیه مسئولین انتقاد کرد و به بهانه رساندن سخن مردم به حاکمیت از عده‌ای قاچاقچی که اعدام شده‌اند حمایت کرد؛ دفاع وی از قاچاقچیان مواد مخدر، دفاع از مردم و رساندن سخن آنان به حاکمیت نیست، بلکه دفاع از جنایتکارانی است که سبب متلاشی‌شدن زندگی هزاران نفر از مردم بی‌گناه کشور بر اثر مصرف مواد مخدر شده و خسارات بسیاری بر کشور تحمیل گردیده است!

عبدالحمید و گرگیج، دو تن از سردمداران اهل سنت مخالف نظام هستند که چند ماه قبل با اغتشاشات همراه شده و با موضع‌گیری‌های منظم خود علیه انقلاب اسلامی، تنور مخالفت‌ها را داغ نگه داشته‌اند. عبدالحمید در این کارزار از دین، مذهب و عقاید خود گذشته و شعارهایی می‌دهد که مخالفین اسلامی که در یک جبهه قرار دارند، خوششان آمده ولی گرگیج علیه پهلوی موضع گرفته و قصد دارد خود را از این جمع خارج نشان دهد.

علمای اهل سنت شافعی و حنفی در خطبه‌های نماز عید، بر لزوم اذن حاکم در اعلام عید تأکید کردند و به اختلاف انگیزی عبدالحمید واکنش نشان دادند؛ مریدان عبدالحمید نسبت به این عالمان آزاد اندیش که طبق مبانی دینی، خود را پلی برای امیال تفرقه‌انگیزان نکرده و آخرت خود را تباه نکردند، فحاشی کرده و با بی‌ادبی به آنان تهمت زدند که پاسخ علمای حنفی بر اساس اصول مذهب، تبیین شده است.

عبدالحمید در رفتاری عجیب، پس از تبریک نوروز که تاکنون آن را بدعت می‌شمرده، اجازه بازدید از مسجد مکی به زنان بی‌حجاب داده که در ماه رمضان، از آنان با شربت و شیرینی پذیرایی می‌شود؛ وی که برخلاف تمامی مسلمانان عالم، اجازه ورود زن بی‌حجاب را به مسجد داده، در وضعیت بغرنجی در جلب هواداران خود قرار گرفته و از این طریق می‌خواهد دوباره به او توجهات جلب گردد.

عبدالحمید چند هفته است که به آرامی سخن می‌گوید ولی قصد دارد که خود را اپوزیسیون جلوه دهد تا افرادی که وی را رهبر می‌دانند، راضی شوند. به همین دلیل چشم بر واقعیات می‌بندد و سخنانی پر از غلط به مخاطبینش می‌گوید و ایران را بدبینانه توصیف می‌کند و دنیا را پر از رفتارهای انسانی که هر دو مورد خلاف واقع است.