عبدالحمید در روز عید غدیر، به جای تبیین واقعه غدیر و نصب امیرالمؤمنین (ع) به جانشینی و خلافت پیامبر اکرم (ص)، به دروغ گفت: «تمام خلفای راشدین با رأی و نظر مردم و از طریق دموکراسی روی کار آمدند». این در حالی است که هیچ‌ کدام از خلفا با رأی مردم و به‌صورت دموکراسی تعیین نشدند و این سخن، مخالف تاریخ اسلام و خلاف واقع است.

حدود 10 ماه است که عبدالحمید به اعتراض علیه نظام اسلامی پرداخته و اقدامات خیرخواهانه جمهوری اسلامی را کافی نمی‌داند؛ این موضع‌گیری باعث انجام عملیات تروریستی در استان سیستان و بلوچستان شده که وی از آنها اعلام برائت می‌کند، ولی در بیانیه تروریست‌ها دلایلی جز سخنان عبدالحمید وجود ندارد که به صورت منطقی، این حوادث به پای وی نوشته خواهد شد.

عبدالحمید با طعنه به رونمایی از موشک هایپرسونیک «فتاح» گفت: «زمانی ما خوشحال‌تر می‌شویم که به‌جای رونمایی از سلاح، شکم مردم سیر شود.» در پاسخ او باید گفت، عدالت این است که هر چیزی در جای خود قرار داده شود. امنیت، از اساسی‌ترین و اصلی‌ترین نیازهای یک ملت و یک کشور است. تقویت قدرت دفاعی نیز دستور قرآنی است و اهمیت آن کمتر از سیر کردن شکم مردم نیست، گرچه دولت از آن نیز غافل نیست و نباید باشد.

عبدالحمید، لیدری اغتشاشات بلوچستان را به عهده گرفته و مدعی است که اعتراضات و مخالفتش با نظام، سخن مردم است و این صدا خاموش‌شدنی نیست. وی به بهانه مشکلات اقتصادی و رساندن این مشکلات به مسئولین، با اعدام مجرمین مخالف است؛ از بهائیان، قاچاقچیان، بی‌حجاب‌ها و حتی اسرائیل، حمایت کرده و سیاست خارجی ایران را نیز مورد نقد قرار می‌دهد. انتقاد وی اگر از درد مردم بود، باید از عملکرد دولت در ایجاد اشتغال و تلاش برای تولید و صادرات بیشتر و دستیابی به طلب‌های ارزی ایران، تقدیر به عمل می‌آورد!

پس از توفیقات دولت در سیاست خارجی، عبدالحمید که در سابق، دولتمردان را به تغییر در سیاست خارجی، جهت حل مشکلات دعوت می‌کرد، اکنون لب به شکایت گشاده و می‌گوید سیاست خارجی مهم نیست، بلکه به سیاست داخلی بپردازید. سخن او این شائبه را افزایش می‌دهد که علت انتقادات وی، نفع مادی خود و دار و دسته مسجد مکی است.

محبت اهل بیت(ع) برای اهل سنت، جزء لاینفک ایمان آن‌هاست؛ به طوری‌که اگر محبت اهل بیت(ع) را نداشته باشند، ایمان آن‌ها مشکل دارد.