پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ یک پژوهشگر در زمینه‌ی بهائیت با مبلّغی بهائی، موضوع حکم پیامبرخوانده‌ی این فرقه در جواز به کارگیری خدمتکار باکره و نوع استفاده از آن را به بحث و گفت و گو نشستند.
پژوهشگر: چرا مبلّغان بهائی به مسئله‌ی چندهمسری اعتراض می‌کنند، اما پیامبرخوانده‌ی بهائی خود سه همسر داشت و به پیروانش اجازه‌ی داشتن دو همسر و به خدمت گرفتن دوشیزگان را داده است؛ همچنان که می‌خوانیم: «قَد کَتبَ الله علیکُم النِکاح إیَّاکم ان تجاوزوا عن الاثنین والَّذی اقتنع بواحده مِن الإماء استراحت نَفسهُ و نَفسها و مَن اتَّخذ بکرا لِخدمته لا بأسَ علیه [1]؛ خدا چنین امر کرده که بیش از دو زن به همسری نگیرید و اگر کسی به یک زن قناعت کرد موجبات آسایش خود و همسرش را ایجاد نموده و اگر کسی دوشیزه‌ای را به خدمت بگیرد، اشکالی ندارد».
مبلّغ بهائی: استخدام دختر باکره، به معنای کنیزی که از آن بتوان استفاده‌ی جنسی کرد نیست!
پژوهشگر: به خدمت گرفتن یک دوشیزه، آن هم در زمانی که بحث درباره‌ی ‌جواز چند همسری است، چه معنایی جز تأمین نیاز جنسی صاحبش می‌تواند داشته باشد؟!
مبلّغ بهائی: اشتباه متوجه شدید، منظور بهاءالله استخدام یک خدمتکار برای انجام امور منزل، آن هم در ازای پرداخت مزد می‌باشد؛ همچنان که در تفسیر این عبارت از کتاب اقدس آمده است: «سؤال: از آیه «من اتّخذ بکراً لخدمته لا بأس». جواب: محض از برای خدمت است چنانکه صغار و کبار دیگر را اجرت می دهند برای خدمت و آن بکر هروقت که خواهد زوج اختیار کند اختیار با نفس اوست چه که خریدن اماء حرام و زیاده بر دو زوجه هم حرام است».[2]
پژوهشگر: این توجیه نیز نمی‌تواند صحیح باشد؛ چرا که اولاً استخدام خدمتکار و ذکر آن در کنار حکم همسر، نیاز به صدور حکم نداشته و امری متداول در تمام جوامع و ادیان می‌باشد. ثانیاً گرفتن خدمتکار زن، چگونه می‌تواند جایگزین ازدواج شود؟!
مبلّغ بهائی: پیشوایان ما از این جهت حکم استخدام دوشیزگان را برای خدمت در کنار حکم ازدواج ذکر کرده‌اند تا به پیروانشان بفهمانند برای استخدام دوشیزگان، همچون شیعیان، نیازی به ازدواج موقت با آن‌ها ندارند: «جمال اقدس ابهی استخدام دوشیزگان را برای خدمات خانه توسط مردان مجاز دانسته‌اند، زیرا این امر در میان شیعیان فقط وقتی جایز بوده که خطبه‌ی محرمیت بین صاحب خانه و دوشیزه مستخدم خوانده شده باشد».[3]
پژوهشگر: اولاً چه سندی دارید که ازدواج موقت با خدمتکار زن، یک امر متدوال در بین شیعیان بوده است؟! آیا این ادعا چیزی فرای یک تهمت بدون دلیل است؟! ثانیاً پیشوایان بهائیتی که تعریفی از محرمیت نداشته و با مسئله‌ی حجاب اسلامی از اساس مخالفت کرده‌اند [4]، دیگر چه ضرورتی در ذکر عدم نیازِ ازدواج با خدمتکار زن دیده‌اند؟!
مبلّغ بهائی: یقیناً استخدام دختر باکره برای خدمت، ربطی به جواز نزدیکی با او ندارد، چرا که بهاءالله حکم به پرداخت مزد در ازای کارش کرده است!
پژوهشگر: اگر قرار است شخص بهائی یک خدمتکار بگیرد و به او پول دهد، دیگر چه نیازی است تا باکره و دوشیزه باشد؟! کجای دنیا هنگام استخدام خدمتکار از باکره بودن او هم می‌پرسند؟! و در آخر هم توجیهی بسیار بی ربط و خالی از منطق برای آزاد بودن استخدام دوشیزه‌ی باکره: «چه که خریدن اماء (کنیزان) حرام و زیاده بر دو زوجه هم حرام است»! آیا این توجیه خود گواه بر این نیست که قرار است این امر، بَدَل از ازدواج باشد؟!
مبلّغ بهائی: این حکم در جایی است که شخص بهائی، توان گرفتن همسر را نداشته باشد تا کارهای او را انجام دهد و استخدام دختر باکره تنها برای انجام کارهای منزلش می‌باشد.
پژوهشگر: این توجیه شما بدین معناست که زن در خانواده‌ی ‌بهائی، صرفاً نقش یک خدمتکار را دارد و اگر مردی نتوانست زن بگیرد، به حکم بهاءالله می‌تواند به یک خدمتکار قناعت کند! در این صورت، شعار تساوی زن و مرد و تکریم حقوق زنان در بهائیت، با این دیدگاه این فرقه نسبت به ‌جایگاه و منزلت زن، چگونه سازگار است؟!
آری؛ در اثبات عدم توجّه سران بهائیت به ارزش و حقوق زنان، همین بس که به شهادت عزیه خانم (خواهر بهاءالله)، بهاءالله دختر دوشیزه‌اش را در دوره‌ی ریاست برادرش صبح ازل، برای او می‌فرستد تا در او تصرف كند![5]

پی‌نوشت:
[1]. حسینعلی نوری، اقدس، نسخه‌ی الکترونیکی، صص 57، 58، بند 63.
[2]. حسینعلی نوری، اقدس (بخش پرسش و پاسخ)، نسخه‌ی الکترونیکی، ص 52.
[3]. حسینعلی نوری، ملحقاتی بر کتاب اقدس، نسخه‌ی الکترونیکی، ص 186.
[4]. ر.ک: فاضل مازندرانی، رساله امر و خلق، بی‌جا: مؤسسه‌ی ملّی مطبوعات امری، چاپ دوم، 122 بدیع، ص 341.
[5]. ر.ک: عزّیه نوری، تنبیه النائمین، بی‌جا: بی‌نا، بی‌تا، ص 14.