ابن عبد ربّه عالم بزرگ اهل سنت، کتابی دارد به نام - عقد الفرید- و وقتی خواننده مشغول این کتاب می­‌شود در آغاز و ابتدای امر تصور می­‌کند که این کتاب ادبی است، نه مذهبی و اعتقادی. اما وقتی به مسائل مرتبط به مذهب می­‌رسد در می­‌یابیم که چقدر مولفش جاهل به عقاید برخی از مذاهب مثل مذهب تشیع است که به‌راحتی به دروغ و تهمت متوسل شده و مطالب غیر واقعی بر علیه شیعه بیان می­‌دارد، از جمله سخنان او در این کتاب این عبارت او است که می­‌گوید: شیعه یهود این امت است، چرا که یهودیان از مسیحیان بیزارند و شیعیان نیز از اسلام بیزارند و با آن دشمنی می­‌ورزند. در ادامه مطالبش می­‌گوید: بلای شیعه همانند بلای یهود است، یهود می­‌گوید: حکومت و پادشاهی مخصوص آل داود است، شیعه نیز می­‌گوید: حکومت و خلافت مختص به آل علی بن ابی‌طالب است.[عقدالفرید، ج2 ص104]
در ردّ جواب قسمت اول سخن او به این آیه از قرآن تمسک می­‌کنیم که خداوند می­‌فرماید: «إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ أُولَٰئِكَ هُمْ خَيْرُ الْبَرِيَّةِ.[بینه/7] همانا کسانی‌که ایمان آورده­‌اند و اعمال صالح انجام داده­‌اند، بهترین مخلوقات خدایند.» و در روایتی از پیامبر وارد شده که فرمود مراد از خیرالبریّه علی و شیعیان او هستند. «آنان - خیرالبریه- تو و شیعیانت هستید.»[تفسیر طبری، ج30ص264] و در جای دیگر فرمودند: «تو و شیعیانت در بهشت هستید.»[تاریخ بغداد، ج12ص289]
و در ردّ جواب قسمت دوم سخن او، حدیث معروف ثقلین کفایت می­‌کند، به طوری‌که بزرگان اهل سنت به صحت و تواتر این حدیث اذعان دارند و زرقانی عالم بزرگ اهل­ سنت به نقل از علامه سمهودی ذیل این حدیث معروف می­‌گوید: «این روایت نشان می­‌دهد که در هر زمانی تا روز قیامت شخصی از خاندان پیامبر که شایسته تمسک و رهبری و تبعیت است، وجود دارد ... چرا که آنان برای اهل زمین امان هستند...»[شرح مواهب، ج7 ص8]
درنتیجه چه کسی می­‌تواند پس از شنیدن این سخن پیامبر از آل علی پیروی نکند و آنان را وسیله خود به‌سوی خدا قرار ندهد. فلذا افرادی مانند ابن عبد ربّه و هم‌فکرانش یقیناً بر قلبشان مهر زده شده و به راه گمراهی متمایل شده­‌اند.

پی­‌نوشت:

عقدالفرید، ابن عبد ربّه، دارالکتب العلمیه، بیروت، لبنان، ج2 ص104.
تفسیر طبری، طبری، دارالمعرفه، بیروت، لبنان، ج30ص264. «هم انت و شیعتک.»
تاریخ بغداد، خطیب بغدادی، دارالکتب العلمیه، بیروت، لبنان، ج12ص289.«انت و شیعتک فی الجنّه.»
شرح مواهب، زرقانی مالکی، دارالکتب العلمیه، بیروت، لبنان، ج7 ص8.