پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ انسان به طور فطری خواهان آسودگی و راحتی است و ملاک آن، رسیدن به مطلوب و معشوق است.[1] «وین دایر» می‌خواهد راه دست‌یابی به راحتی، خوشی و آسودگی را نشان دهد و در نظامی از آموزه‌ها، امکان دست‌یابی به اهداف و آرزوها را پیش پای مردم بگذارد. او اصولی را برای معماری سرنوشت خود بیان می‌کند که با عمل به آن‌ها، قادر می‌شویم زندگی را آن‌طور که می‌خواهیم، بسازیم. این اصول بدین شرح است:
۱. از والاترین بخش وجود خود آگاه شوید. این آگاهی به شما کمک می‌کند، تا خود را بسیار فراتر از کالبد فیزیکی بدانید. ۲. خود را باور کنید، تا بتوانید به عقل و خردی که شما را آفرید، ایمان بیاورید. اصل دوم شما را به جایگاه انسانی که با نیروی جهانی خداوند یکسان و یگانه است، تثبیت می‌کند. ۳. بدانید که شما بسیار فراتر از موجودی زنده در محیط هستید. شما جزو جدایی ناپذیر محیط هستید. براساس این اصل هیچ‌گونه جدایی بین شما و آنچه در خارج از وجودتان در دنیای مادی یافت می‌شود، وجود ندارد. ۴. بدانید که می‌توانید خواسته‌ها و آرزوهایتان را به سوی خود جذب کنید. اصل چهارم، قدرت شما را برای جذب آنچه از قبل با آن اتصال داشته‌اید، نشان می‌دهد. ۵. به شایستگی خود برای دریافت خواسته‌هایتان افتخار کنید. اصل پنجم، نشان می‌دهد که شما شایسته‌ی دریافت تمام چیزهایی هستید که به زندگی خود جذب کرده‌اید. ۶. با عشقی بی‌قید و شرط به منبع الهی خود بپیوندید. اصل ششم، نوعی آگاهی می‌آفریند، تا به اهمیت پذیرش تجلی خواسته‌ها به همراه عشقی بی‌قید و شرط پی ببرید. ۷. با صدای خلقت مراقبه کنید. اصل هفتم، ابزارهایی را در اختیارتان قرار می‌دهد، تا ارتعاش وجود خود را با ارتعاش صداهایی که در جهان خلقت یافت می‌شوند، هم آهنگ کنید. ۸. صبورانه درباره‌ی عاقبت کار و چگونگی تجلی خواسته‌هایتان بی‌تفاوت باشید. اصل هشتم، تأکید می‌کند که باید خواسته‌هایتان را بطلبید، اما درباره‌ی چگونگی تجلی و زمان انجام دادن آن‌ها بی‌نهایت شکیبا باشید. ۹. به هنگام تجلی خواسته‌هایتان، با سپاس‌گزاری و سخاوت واکنش نشان دهید. اصل نهم، یادآور می‌شود که هنگام متجلی شدن خواسته‌هایتان، مهار منیّت، خودپرستی، سپاس‌گزاری و خدمت به دیگران اهمیت بسیاری دارد.
این اصول، برای دست‌یابی به زندگی شیرین و کام‌یابیِ این جهان است که در آن‌ها برای کاهش رنج‌ها، افزایش لذت‌ها و فراهم کردن امکان رسیدن به اهداف، عالی‌ترین تعالیم معنوی را به کار گرفته‌اند. بدون تردید همه‌ی انسان‌ها خواهان  خوشی و کامیابی‌اند و راحتی را در دست‌یابی به خواسته‌های خویش می‌یابند؛ اما این که تمام معنویات را برای تجربه‌ی کامیابی در زندگی به کار گیرند و سرمایه‌های عظیمی که می‌توانند زندگی ابدی و کام‌یابی ناب را فراهم سازند، تا حد ابراز تأمین کننده‌ی زندگی خوش این جهانی فرو بکاهند، به نظر ساده‌لوحی می‌آید.
بی‌شک ما خواهان راحتی و خوشی می‌باشیم؛ ولی اگر بی‌پیرایه به ژرفای دل خود سر بکشیم به روشنی می‌یابیم که خواهان زندگی جاودانه هستیم که هیچ‌گاه با مرگ به پایان نرسد، سرشار از لذتی باشد که با هیچ رنجی همراه نیست و لبریز از شادمانی باشد که با هیچ اندوهی نیامیخته است. این رویا باور کردنی است. این آرزو، تحقق یافتنی است؛  اما تنها  کسانی که شهامت پذیرش آن را ندارند، از آن صرف‌نظر و به زندگی این جهانی قناعت می‌کنند. بدون تردید، توجه به معنویات، زندگی انسان را متحول می‌کند؛ ولی «وین دایر» نه انسان را به درستی شناخته و نه شهامت پذیرش رؤیای اصیل و مشترک انسانی را دارد. از این‌رو شادکامی را فقط در این جهان می‌بیند و ظرفیت نامتناهی تعالیم معنوی که می‌توانند سرور، سعادت و خوشی ابدی را به آدمی هدیه کنند، مورد توجه قرار نمی‌دهد.
انسان باید خود را باور کند و با شهامت، رؤیاهای اصیل خویش را بپذیرد که با آرزوی زندگی جاودان و خالی از هرگونه رنج و اندوه و ایمان به نیروی بی‌کران هستی، می‌توان این رؤیاها را به واقعیت تبدیل کرد. معنویات زندگی کامیابی را به ما می‌بخشند که این دنیا با همه‌ی  نعمت‌ها و بهره‌هایش ذره‌ای از آن است. فطرت در حضور خداوند، آن زندگی رؤیایی را تجربه کرده و هم اکنون نیز خواهان آن است. از این‌رو، در این دنیا هرچه بهره‌مند شود از احساس ناکامی نجات نخواهد یافت، مگر این که رؤیای بهشت را بپذیرد و به بازگشت به سوی مهربان بخشنده امیدوار شود.[2]

پی‌نوشت:

[1] . محمدعلی شاه‌آبادی، شذرات المعارف، نشر تهران، ۱۳۸۶، ص ۱۳۶.
[2] . حمیدرضا مظاهری‌سیف، جریان‌شناسی انتقادی عرفان‌های نوظهور، پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، ۱۳۸۹، ص ۴۳.

جهت مطالعه بیشتر بنگرید به: حمیدرضا مظاهری‌سیف، جریان‌شناسی انتقادی عرفان‌های نوظهور...