پاسخ به نانشناس: 1. رسانه‌های انگلیسی از جمله بی‌بی‌سی، در راستای ترویج کوروش‌دوستی، ادعا می‌کنند: «کورش هخامنشی، آموزگار امریکای مدرن در دموکراسی و سکولاریسم بوده است.» یعنی دامنه‌ تأثیرپذیری مؤسسان امریکا از کوروش را خیلی وسیع می‌دانند. البته این هم جای سؤال دارد که چرا انگلیس که همواره در پی فریب دادن و غارت کردن دیگران بوده و هست چرا اینقدر از کوروش تعریف میکند. این قضیه "حداقل" مشکوک است و نشان می‌دهد کوروش لااقل در موارد مختلف، بازیچه رسانه‌های انگلیسی است. 2. برخی تعریف و تمجیدها از کوروش، استدلال هندسی نیست بلکه حرف‌های کودکانه و متعصبانه و بی‌ربط است. مثل همین مرخصی بارداری! حتی سنگدل‌ترین برده‌داران تاریخ هم به زنانی که زایمان کردند مرخصی میدادند چون زن تا مدتها پس از زایمان توان کار کردن ندارد و از طرفی باید زنده بماند تا بعدا بتواند بیشتر و بیشتر کار کند (بردگی کند) پس برده‌داران در آن مدت، از زنان برده که زایمان کرده بودند، کار نمیکشیدند ولی بهشون غذا میدادند. این اصلا جای افتخار ندارد. مخصوصاً وقتی که میدانیم که کوروش به کارگران خود فقط در حدی غذا میداد که آنان از گرسنگی نمیرند. حتی شکم آنان را سیر هم نمیکرد. چون کامنت طولانی شده، بقیه در کامنت بعدی...

کارگران ساده، در عصر هخامنشی حقوق (یا بهتر است بگوییم جیره‌ای) بسیار ناچیز داشتند و البته جیره‌ و مواجب بردگان از آنان نیز کمتر بود. بدین صورت که به گفته پی‌یر بریان، حقوق اکثر مردان ایرانی، ماهانه حدود 16 کیلوگرم جیره غلات (گندم و جو و...) بود. یعنی به حساب امروزی اگر بخواهیم بگوییم می‌شود روزی یک قرص نان بربری: [پی‌یر بریان، تاریخ امپراتوری هخامنشیان، ترجمه مهدی سمسار، تهران: انتشارات زریاب، 1377، ج 2، ص 900-904] هاید ماری کخ می‌نویسد: «با دستمزد یک مَرد کارگر، به زحمت می‌شد نیم کیلو نان در روز پخت».[هاید ماری کخ، از زبان داریوش، ترجمه پرویز رجبی، تهران 1376، ص 60-69] والتر هینتس می‌گوید: «پیداست که زندگی یک کارگر ساده در ایران باستان یک زندگی پررنج و نیاز بوده است.»[والتر هینتس، داریوش و ایرانیان، ترجمه پرویز رجبی، تهران: نشر ماهی، 1392، ص 348 و 351] بنابر الواح و اسناد به جا مانده، جیره‌ی یک کارگر ساده (مَرد) حدوداً روزی 600 گرم نان جو و جیره یک زنِ کارگر نیز روزی 450 گرم نان جو بوده است![والتر هینتس، همان، ص 347] این در حالی است که به نظر می‌رسد این حق و حقوق مربوط به کارگران نیمه آزاد (در الواح هخامنشیgrdhya ) بوده است. اما بردگان (در الواح هخامنشیLibap ) جیره‌ی روزانه‌شان از این مقدار هم کمتر بود.[والتر هینتس، همان، ص 351] به طور خلاصه دستمزد متوسط کارگران در حکومت آرمانی هخامنشی عبارت بوده است از یک تا دو قرص نان جو در روز! علاوه بر اینکه بنابر الواح هخامنشی در زمان داریوش، به یک بابلی اشاره شده است که در قلمرو حکومت هخامنشیان، برای یک سال بیگاری به ایلام فراخوانده شده بود.[Dandamaev,M.A , "Connections between Elam and Babylonia in the Achaemenid Period" , in The Memorial Volume of the 5th International Congress of Iranian Art and Archaeology - Tehran-Isfahan-Shiraz 11th-18th April 1968 , Volume 1 (Tehran 1972) 260]