مباحث تاریخی
یکی از شبهاتی که مطرح می‌کنند این است که حضرت فاطمه را شبانه دفن کردند، چون آن حضرت نمى‌خواست اندازه جسدش را نامحرم ببيند یا این‌که رسم آن زمان دفن شبانه بود که پاسخ این است که شواهد نشان می‌دهد وصیت حضرت زهرا برای ابراز نارضایتی و ناخشنودی خود از برخی مسلمانان بود.
رهبر معظم انقلاب اسلامی در دیدار خود با جامعه کارگران با اشاره به دشمنی‌های دامنه‌دار آمریکایی‌ها و تلاش آنها برای ایران‌هراسی می‌فرمایند: اگر این دشمنی تا صد سال دیگر هم ادامه داشته باشد، به کوری چشم آنها تا صد سال دیگر نیز پیشرفت خواهیم کرد. آمریکا دشمن است؛ چه به روی او بیاوریم، چه به روی او نیاوریم و چه بر زبان بیاوریم و چه بر زبان نیاوریم، این دشمنی‌ها تمام نخواهد شد.
طبق تعالیم و آموزه‌های اسلام، هیچ مسلمانی اجازه ندارد بدون اذن، وارد خانه و حریم شحصی افراد گردد. این منش اخلاقی، ریشه در قرآن دارد و خداوند در جای جای مختلف قرآن از جمله سوره مبارکه نور به این نکته اشاره نموده است و فرموده است که بدون اذن صاحب خانه، وارد خانه کسی نگردید که این امر باعث بالندگی افراد می گردد.
شرکت امام حسن و امام حسین (علیهماالسلام) در جنگ‌های علیه ایران و فتوحات خلفا گزارش شده که با بررسی گزارش‌ها مشخص می‌شود که سند درستی ندارد، از جمله بلاذری که بدون سند روایت خود را ذکر می‌کند و طبری با سند ضعیف روایت می‌کند.
اسلام به‌عنوان کامل‌ترین دین، در میان ادیان آسمانی به مسئله اتحاد و انسجام میان مسلمانان اهتمام ویژه نموده و در کتاب آسمانی قرآن مجید نیز به آن اشاره نموده است. جالب این‌که هر کدام از فرق و مذاهب اسلامی نیز برای خود در میان کتب مورد قبول خوشان روایاتی مبنی بر این امر را دارند، که شایسته است به آن عمل نمایند.
در بحث وحدت شیعه و سنّی، سؤالی که پاسخ آن ضروری به نظر می‌رسد این‌که هدف از وحدت چیست؟ آیا هدف آن است که شیعه، سنّی و یا سنّی، شیعه شود؟ در حالی که از بین بردن مذاهب و یکی کردن آنها امری غیر ممکن و محال است. باید به صراحت گفت: هدف از وحدت، تکیه بر مشترکات و قرار دادن همه مسلمانان...
تکیه بر قومیّت و ملیّت و مرزبندی‌های نژادی و منطقه‌ای و تعصّب و افتخار ورزیدن نسبت به اموری از این دست، یکی از موانع وحدت به شمار می‌رود. فخر و مباهات نسبت به امور واهی و اعتباری و مقطعی و منطقه‌ای؛ یعنی برتری‌جویی‌ها و افتخارات متداول میان برخی ملل و اقوام و خانواده‌ها ـ که ملاک حق و باطل را تطابق خواست دیگران با تمایلات و خواسته‌های...
در میان جوامع و ادیان بویژه در دین اسلام با تمام مذاهب آن عزاداری و سوگواری وجود داشته است، چرا که این مراسمات امری انسانی و نوعی عاطفه و احساس میان مردم است که جهت تسلی دل و آرامش روحی و التیام و ناراحتی‌های روانی در برابر مصائب و حوادث جانسوز و دردناک اشخاص برگزار می‌شود. که باعث خشنودی رضایت بازماندگان را فراهم می‌کند.
حادثه غدیر توسط 110 تن از صحابه و 89 تن از تابعين نقل شده است، و بزرگان اهل سنت، به وقوع آن یقین پیدا کرده، و به صحت آن اعتراف کرده‌اند: «برای حدیث غدیر سندهای فراوانی ذکر شده، هیثمی آن را در کتابش جمع کرده، و «ابن عقده» طرق این حدیث را در کتابی مستقل آورده که ابن حجر سند برخی از آنها را صحیح و برخی دیگر را حسن دانسته است.»
علی‌رغم متواتر بودن جریان غدیر خم در کتب فریقین، ولی باز برخی از مغرضین اهل سنت به خاطر جهل و نادانی و تعصبات بی جا و همچنین انکار بزرگان سلف خود، سعی دارند تا جریان مهم تاریخی غدیر را به بوته فراموشی بسپارند. روز عیدی که خلافت و وصایت پیامبر به مردم ابلاغ گردید و مسلمانان و حتی خلفای غاصب در این روز ابراز شادی کردند.
حدیث غدیر یکی از مهمترین و محکمترین احادیث وارده در میان فرق مسلمین می‌باشد لذا برخی سعی در کم رنگ جلوه دادن این حدیث می‌کنند و یا در صحت سندی و اعتباری آن خدشه وارد می‌کنند که حاکی از جهلشان می‌باشد، اما به اعتقاد بزرگان فریقین این حدیث علاوه بر متواتر بودن از حیث سند و اعتبار هم جایگاه والایی دارد و کثیری آن را تائید می‌کنند.
غدیر روز جشن و شادی برای تمام مسلمین عالم است که خداوند آن را برای همگان مایه چشم روشنی و فخر قرار داده است. هر چند در میان فرق مسلمین اختلاف است، اما دلیل نمی‌شود که حق مطلب ادا نشود و موضوع مهمی که در این روز اتفاق افتاده است را کسی انکار کند؛ لذا علمای اهل سنت هم به جایگاه بلند این روز اشاراتی کرده‌اند.
ابن تیمیه فرار از جنگ‌های صدر اسلام را توجیه می‌کند و می‌گوید: گاهی شجاعت شمشیر زدن در میدان نبرد است، و گاهی دعا کردن است؛ وی همچنین گفته است: شجاعت مورد نیاز رهبران، شجاعت قلبی است، از این‌رو بدون شک ابوبکر از عمر شجاع‌تر و عمر از عثمان، و عثمان از علی و طلحه و زبیر شجاع‌تر بوده است؛ او اقرار خلفا و کلام علمای اهل سنت در مورد فرار خلفا از جنگها را نخوانده یا خود را به غفلت زده است.
به نقل تاریخ، عده‌ای از صحابه در جنگها فرار کرده و خود نقل کرده‌اند؛ ازجمله عایشه می‌گوید: «هرگاه پدرم ابوبکر روز احد را یاد می‌کرد، می‌گفت نخستین کسی‌که در آن روز فرار کرد و سپس بازگشت من بودم.» و عمر نقل می‌کند: «در جنگ احد شکست خوردیم؛ به همین جهت من پا به فرار گذاشته و از کوه بالا رفتم، گویی که مرا همانند بز کوهی می‌دیدی.»