پایگاه جامع فرق، ادیان ومذاهب_ فرقه قرآنیون یک جریان فکری است و آن دسته از قرآنیون که از درون اهل سنت برخاسته، هویت اهل سنت را به چالش کشیده است. معتقدان به این جریان، فقط قرآن را مرجع تشریع می‌دانند و سنت و حدیث را به طور کلی رد می‌کنند. قرآنیون بر مرجعیّت قرآن در همه امور دینی، تأکید دارند.[1] این تفکر در اواخر قرن نوزدهم در شبه قاره هند با تلاش برخی از روشنفکران تجددگرا مطرح شد و به تدریج در نخستین سالهای قرن بیستم به صورت فرقه در آمد.

حلقات قرآنیون علاوه بر اختلافاتی که در عقیده و مبنا  با دیگر مسلمانان دارند، در بین خود هم اختلافات عمیقی دارند. تفسیرها و نظریات دکتر احمد صبحی منصور در مقایسه با نظریات صالح بن نور، مصطفی کمال المهدوی، دکتر شحرور و شریف هادی چنان فاصله‌های عمیقی دارد که جز در اکتفا به قرآن، چندان اشتراک نظری در بین آنها دیده نمی‎شود؛ به عنوان مثال احمد صبحی منصور بر تدبر و اجتهاد آزاد در قرآن، جریان اهل الذکر به تفسیر ابجدی و عددی، صالح بن نور به الهام و دکتر شحرور به منابع لغت تأکید دارد؛ همچنین در تفسیر آیات و فتاوای فقهی نیز اختلافات بسیار گسترده بین این افراد وجود دارد تا جایی که حتی در بین اعضای یک جریان هم، آراء مختلف بسیاری وجود دارد.

به عنوان مثال شریف هادی با اینکه صبحی منصور را معلم و استاد خود می داند و رهبری معنوی او را می پذیرد و او را امام اهل القرآن می خواند و خود نیز یکی از ارکان سایت احمد صبحی منصور است، در موارد متعددی با او مخالفت می‌کند.
مثلاً برخلاف نظر احمد صبحی منصور تشهد رایج بین مسلمانان را می‌پذیرد[2] و سنت عملی رسول اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) را می‌پذیرد و شهادت به رسالت او را شرک نمی‌داند و با صلح با اسرائیل مخالف است.[3] او بر لزوم پنج نماز در شبانه روز اصرار دارد و آن را سنت عملی رسول الله (صلی‌الله‌علیه‌وآله) می‌داند که به تواتر ثابت شده است.[4]

این اختلافات بین قرآنیون به قدری گسترده است که یکی از نویسندگان این جریان، از این وضع، به هرج و مرج در بین قرآنیون تعبیر می کند.[5] احمد صبحی منصور هم با اذعان به این اختلافات به آن خوش‌آمد می‌گوید و معتقد است که قرآن امام است و هر کس مسئول نظر خویش است.

جا دارد که یک سؤال از بزرگان این جریان پرسیده شود که اگر برداشتهای سطحی و بدون ضابطه افراد منتسب به جریان قرآنیون محترم باشد، چرا برداشتهای پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) اهل بیت (علیهم‌السلام) صحابه، تابعان و عالمان اسلامی از گذشته تا عصر حاضر محترم نیست و برای آن اعتبار قائل نیستند و منکر حجیت آن شده‌اند؟

پی‌نوشت:
[1]. علی اکبر بابایی، مکاتب تفسیری، ج۲، ص۱۲۷.
[2]. سایت اهل القرآن، «عشاق الله»، شریف هادی، 25 آوریل 2008.
[3]. سایت اهل القرآن، «العرب ... إسرائيل (حلم السلام)»، شریف هادی، 25 ژانویه 2008.
[4]. سایت اهل القرآن، «الصلاة خمس مرات في اليوم والليلة»، شریف هادی، 16 مارس 2008.
[5]. سایت اهل القرآن، «هرج ومرج»، محمد مهند مراد، 18 مارس 2008.