نگاه التقاطی به مسائل معنوی و عرفانی سبب می شود تا در شناخت حق ملاک و معیار فراموش گردد، به جای اینکه کتاب خدا و روایات اهل بیت علیهم السلام ملاک واقعی قرار گیرد افراد و شخصیت های نامی و مشهور معیار حقیقت شده اند! برای مثال در رابطه با شخصیت ابن عربی، با همه اختلاف نظرهایی که در رابطه با او و عقایدش هست، برخی به صرف اینکه امام خمینی (ره) به مدت ۶ سال نزد مرحوم شاه آبادی (ره) فصوص خوانده‌اند، از خطاهای ابن عربی چشم پوشیده و راه نقد افکار او را بسته اند! این در حالی است که امام خمینی (ره) با آن عظمت روحی و معنوی، فصوص و فتوحات را مانعی برای رسیدن به حقیقت معرفی کرده و می فرمایند: «اسفار اربعه با طول و عرضش از سفر به سوی دوست بازم داشت نه از فتوحات فتحی حاصل و نه از فصوص الحکم حکمتی دست داد چه رسد به غیر آنها که خود داستان غم انگیز دارد... پس از این پیر بینوا بشنو که این بار را به دوش دارد و زیر آن خم شده است به این اصطلاحات که دام بزرگ ابلیس است بسنده مکن و در جستجوی او جلّ و اعلا باش.» (نامه عارفانه به خانم فاطمه طباطبائی، صحیفه نور، ج22، ص380، تاریخ اول، آذر، شصت و پنج)