روایات ائمه اطهار (علیهم السلام) هم موید شما نیست و اگر همین روایات را ملاک قرار دهید و منصف باشید از این مسلک بیرون خواهید آمد. زیرا روایات متعددی در رد تصوف و صوفیگری از ائمه اطهار ع وارد شده است. به سند صحیح از احمد بن محمد بزنطی روایت کرده‌اند که مردی به امام صادق (علیه السلام) عرض کرد: «در این زمان قومی پیدا شده‌اند که به آن‌ها صوفی می‌گویند. درباره آن‌ها چه می‌فرمایید؟ امام (علیه السلام) در پاسخ فرمود: «آن‌ها (صوفیان) دشمنان ما هستند، پس هرکس به آن‌ها میل پیدا کند از آنان است و با آن‌ها محشور خواهد شد به‌زودی کسانی پیدا می‌شوند که ادعای محبت ما را می‌کنند و به ایشان نیز تمایل نشان می‌دهند، خود را به ایشان تشبیه نموده و لقب آنان را بر خود می‌گذارند و گفتارشان را تأویل می‌کنند. بدآن‌که هرکس به ایشان تمایل نشان دهد؛ از ما نیست و ما از او بیزاریم و هرکس آن‌ها را رد کند مانند کسی است که در حضور پیامبر (صلی الله علیه و آله) با کفار جهاد کرده است.» [هاشمی خویی، میرزا حبیب‌الله، منهاج البراعه، نشر المکتبه الاسلامیه، ج 6، ص 304] سفیان ثوری از بزرگان تصوف، از او به‌عنوان یک صوفی منحرف و صدّ عن سبیل الله یاد و معرفی شده است. کما اینکه کُلِینی به سند معتبر از «سدیر صیرفی» روایت کرده که: «روزی از مسجد بیرون می‌آمدم و امام باقر (علیه السلام) داخل مسجد می‌شد، حضرت دست مرا گرفت، و رو به کعبه نمود و فرمود: ای سدیر! مردم از جانب خداوند مأمور شده‌اند که بیایند و این خانه را طواف کنند و به نزد ما آیند و ولایت خود را بر ما عرضه نمایند. سپس فرمود: ای سدیر می‌خواهی کسانی را که مردم را از دین خدا جلوگیری می‌کنند به تو نشان دهم؟ آنگاه به ابوحنیفه و سفیان که در مسجد حلقه زده بودند، نگریست و فرمود: این‌ها کسانی هستند که بدون هدایت از جانب خداوند و سندی آشکار، از دین خدا جلوگیری می‌کنند. اگر این پلیدان در خانه‌های خود بنشینند و مردم را گمراه نکنند، مردم به‌سوی ما می‌آیند و ما ایشان را از جانب خدا و رسول خبر می‌دهیم» [کلینی، محمد بن یعقوب، کافی، بیروت، ج 1، ص 392]