یکی تیغ زد بر سر ترگ اوی که خون اندر آمد ز تارک به روی چو دیدار رستم زخون تیره گشت جهانجوی تازی بر او چیره گشت دگر تیغ زد بر بر و گردنش به خاک اندر افکند جنگی تنش جالبه فردوسی 700 سال پیش در اوج خفقان میاد و از وطن و رستمش دفاع میکنه و ما الان میکوبیمش او سردارو و کلا قضیه رو برعکس میکنیم !