کوروش گرامی شما میخوای با خطاب قرار دادن من با یه اسم دیگه خودتو با نمک و ملیجک نشان دهی یا نه منظور دیگری داری؟؟؟ اگه تو سندی داری یا حرفی برای قانع کردن من همرو همینجا بگو که بقیه همفکرای من هم استفاده کنند....اقا بهداد عزیز بسیار عالی جواب تورو داد و جایی برای حرف نگذاشت....من فقط یه مورد میگم بهت اونم با علم به اینکه شماها باز نمیفهمید و حرف حق برای شماها نامفهوم هستش....در مورد خراج و جزیه که گفتی امیرالمومنین به خاطر فرق بین دین از ایرانیان میگرفته باید بگم خدمت شما که ایران در زمان خلافت عمر فتح شد و بخش های عمده آن در اختیار مسلمانان قرار گرفت. خراج بر سرزمین های فتح شده وضع گردید و دیوان پرداخت حقوق از بیت المال ایجاد شد. آن چه مسلم است، پیشنهاد وضع خراج از سوی علی بن ابی طالب ارائه و مورد تأیید خلیفه قرار گرفت. اما این پیشنهاد فوائد فراوانی در پی داشت، که یکی از آنها جلوگیری از یک فاجعه انسانی گسترده به نام برده داری در دنیای اسلام بود، که کمتر مورد توجه مورخان و محققان قرار گرفته است.... به طور معمول، سرزمین هایی که با زور و غلبه گشوده می شد، بخش هایی از آن سر زمین که در هنگام فتح آباد بود، در اختیار مجاهدان قرار می گرفت و به عنوان غنیمت از آن بهره می بردند. دیدگاه تعدادی از فقهای اهل سنت همین است که می توان زمین های فتح شده را بین مجاهدان تقسیم کرد..... اما در عراق و روم، کسانی بودند که روی زمین کار می کردند و کارشان فقط کشاورزی بود، لذا آنان کارگر زمین بودند و به آنان علوج می گفتند.... اینان نیز جزو اسرا شمرده شدند، که باید بین مجاهدان تقسیم شوند. پس از جنگ قادسیه در سال 20 هجری، خلیفه دوم درصدد برآمد تا سرزمین های فتح شده را بین مجاهدان تقسیم کند و از آنجا که کشاورزانِ زمین نیز جزو اسراء شمرده می شدند و هر کشاورزی برابر تقسیمات دوره ساسانی، مقدار معینی از زمین ها را در اختیار داشتند، لذا تصمیم گرفتند تا زمین ها را براساس تعداد کشاورزان تقسیم نمایند. آمار کشاورزانی را که روی زمین کار می کردند گرفته، به این نتیجه رسیدند که به هریک از مجاهدان بین دو تا سه کشاورز، که همان علوج بودند می رسد. نظر عمر خلیفه دوم این بود که زمین ها و کشاورزان بین مجاهدان تقسیم شود و این خواست مجاهدان بود. از طرف دیگر، خلیفه دید که اگر زمین های حاصل خیز عراق در اختیار آنها قرار گیرد، مشکلاتی برای مسلمانان و دستگاه خلافت ایجاد می کند، زیرا: 1. مسلمانانِ عرب آشنایی لازم با مسائل کشاورزی در منطقه حاصل خیز عراق نداشتند؛ 2. اشتغال آنها به کار کشاورزی آنان را از جهاد باز می دارد؛3. پادشاه ایران به عنوان یک قدرت تهدیدکننده پس از شکست در قادسیه به سمت اصفهان و قم رفته و خود را برای حمله به مناطق تحت اشغال مسلمانان آماده می کند..... در نتیجه، پرداختن مجاهدان به کار کشاورزی و لو به صورت نظارت بر کشاورزان زمین، مسلمانان را با خطر جدّی مواجه خواهد کرد. از این روی، برای تصمیم گیری نهایی گروهی را برای مشورت دعوت کرد، که افزون بر مهاجران ده تن از انصار نیز در آن حضور داشتند. پنج تن از قبیله اویس و پنج تن از قبیله خزرج. در جمع مشاوران، علی بن ابی طالب نیز حضور داشت (شاید برای اولین بار بود که دستگاه خلافت از علی (ع) رسماً برای مشورت در امور سیاسی دعوت کرده بود) حضرت علی در انجا فرمودند که انها را رها کنند تا ذخیره و ماده برای تمام مسلمانان باشند و برای جلوگیری از برده داری و فاجعه انسانی برای انها خراج وضع کرد پس امام بزرگوار شیعیان با اینکار از برده شدن ایرانیها جلوگیری کرد .....میبینید باز هم شماها بدون علم و تحقیق و فقط با شنیدن مزخرفاتی از بقیه فقط حرف میزنید و جالب با روشن شدن حقیقت از رو نمیرید و چیز دیگه ای میگید.